มีเรื่องหนักใจกับทางบ้าน

คือตอนนี้ เราไม่ได้มีความสุขกับการใช้ชีวิตสักเท่าไหร่ คือเราอายุ18  นะคะเรียนจบม.6 ส่งตัวเองเรียนมาตั้งแต่ม.3 มีพี่สาว2 คน พี่สาวได้เรียนต่อปริญญาตรีทุกคนนะคะ แต่เราไม่มีโอกาสได้เรียน เพราะทางบ้านบอกไม่มีตังส่ง ตอนนี่ก็ทำงานก่อสร้างกับที่บ้านค่ะ ไม่ได้ค่าจ้าง เพราะแม่บอกทำงานแลกกับการกินข้าวไปมื้อๆ เรารู้สึกเสียดายโอกาสกับเวลาตรงนี้มาก ไม่ได้จะเนรคุณนะคะ แต่ครอบครัว ไม่ได้ซัพพอร์ตเรามาตั้งแต่ม.3 ค่าเทอมค่าชุดค่าไปรร. เราเป็นคนหาและบางส่วนก็ได้จากทุน อยากจะทราบว่าจะออกไปใช้ชีวิตอยู่ตัวคนเดียว เราต้อง พูดยังไงให้ครอบครัวเห็นด้วยค่ะ เวลาพูดเรื่องเกี่ยวกับส่วนตัวเรา ครอบครัวไม่ค่อยจะอยากรับฟังรึให้คำปรึกษาเราเลย ขออธิบายนิดนึงนะคะ ตั้งแต่เรียนมาอยู่บ้านคนเดียวตลอด กับข้าวงานบ้านทำเองบริหารเป็นหมดค่ะเพราะครอบครัวชอบไปทำงานต่างจังหวัด พี่ก็อยู่บ้านแฟน เรารู้สึกว่าเรารับผิดชอบตัวเองได้ดีมากๆเลยค่ะ เลยอยากจะทราบว่าต้องเตรียมเงินเตรียมอะไรไปบ้าง แต่เตรียมใจไว้แล้วค่ะ ใครจะบอกว่าครอบครัวเราที่ทำเเบบนี้เพราะเป็นห่วงไม่ใช่เลยนะคะ เพราะรูเสึกครอบครัวรักพี่ทักคนมากกว่า ถึงในคำสอนอะไรจะบอกว่าพ่อแม่รักลูกทุกคนเท่ากันแต่เราไม่คิดงั้นเลย รู้สึกคิดแบบนี้มานานมากๆเลยค่ะ บ้างเรื่องพี่สาวทำผิดทางบ้านไม่เคยติไม่เคยว่า แต่เราทำอะไรไม่ทันใจเขานิดเดียว ถึงขั้นด่าเราสมองเอ๋อปัญญาอ่อนอะไรแบบนี้เลยค่ะ ยิ่งอยู่ด้วยนานยิ่งรู้สึกด้อยค่าชีวิตไม่มีความสุขมีแต่ความอึดอัดเราเจอมากับครอบครัวไม่ใช่เซฟโซนสำหรับเราเลยค่ะ