อยากระบายค่ะ คือเราอยู่หอเราก็จะโทรหาแม่ตลอดเล่าชีวิตปัญหาให้ฟังในแต่ละวัน เรากับแม่ตอนโทรกันคือสนิทกันมาก เวลากลับบ้านเรากับแม่แทบไม่คุยกันเลย พอกลับบ้านแม่,ป้า ก็ชอบบูลลี่เราเรื่องหุ่นบางครั้งเราก็ร้องไห้เลย เราคิดว่าตัวเองเข้มแข็งต่อหน้าคนอื่นมากแต่พออยู่คนเดียวเราก็ร้องไห้ กลับมาที่แม่
แม่เราเปิดร้านอาหารซึ่งแม่เราไปเช้ากลับเย็นเราตื่นเที่ยงเลยได้คุยกับแม่ช่วงดึก เรารู้สึกว่ามันต่างกันตอนอยู่หอมาก รู้สึกทำอะไรแล้วผิดไปหมด เหมือนแม่เปลี่ยนไปคนละคน ทั้งชอบตะหวาด ทำสีหน้า เรามีน้องรู้สึกได้เลยว่าแม่รักน้องมากกว่าเรา น้องเราเป็นผู้ชาย ชอบใช้ความรุ่นแรงกับเรา เวลาไม่พอใจก็จะชอบเตะเรา เราโดนแบบนี้ทั้งแต่เด็ก พอไปบอกแม่แม่ก็เข้าข้างน้องบอกว่าไปทำน้องก่อน เราเกลียดแบบนี้มากๆ เกลีดบ้านตัวเอง ร้านอาหารของแม่ คือเราจะต้องทนอยู่แบบนี้มั้ย หรือไม่ต้องกลับบ้าน มันเป็นแบบนี้มาหลายรอบแล้ว พยายามบอกแม่ทางอ้อม แต่โดนส่วนกลับจนน้ำตาไหล
*แนะนำหนูได้นะคะ* นี้เป็นกระทู้แรกของหนูอาจอธิบายได้งงนิดหน่อยนะคะ
ไม่ชอบแม่ น้องตัวเอง
แม่เราเปิดร้านอาหารซึ่งแม่เราไปเช้ากลับเย็นเราตื่นเที่ยงเลยได้คุยกับแม่ช่วงดึก เรารู้สึกว่ามันต่างกันตอนอยู่หอมาก รู้สึกทำอะไรแล้วผิดไปหมด เหมือนแม่เปลี่ยนไปคนละคน ทั้งชอบตะหวาด ทำสีหน้า เรามีน้องรู้สึกได้เลยว่าแม่รักน้องมากกว่าเรา น้องเราเป็นผู้ชาย ชอบใช้ความรุ่นแรงกับเรา เวลาไม่พอใจก็จะชอบเตะเรา เราโดนแบบนี้ทั้งแต่เด็ก พอไปบอกแม่แม่ก็เข้าข้างน้องบอกว่าไปทำน้องก่อน เราเกลียดแบบนี้มากๆ เกลีดบ้านตัวเอง ร้านอาหารของแม่ คือเราจะต้องทนอยู่แบบนี้มั้ย หรือไม่ต้องกลับบ้าน มันเป็นแบบนี้มาหลายรอบแล้ว พยายามบอกแม่ทางอ้อม แต่โดนส่วนกลับจนน้ำตาไหล
*แนะนำหนูได้นะคะ* นี้เป็นกระทู้แรกของหนูอาจอธิบายได้งงนิดหน่อยนะคะ