อยากหายไป   ทุกคนอ่านไม่ผิดคะ
คือขอพูดก่อนนะคะ เราเป็นลูกคนสุดท้อง มีพี่รวมเราเป็น10คน   เมื่อก่อนเราอยู่ต่างจังหวัด ประมาน15ปี จนวันนึง เราได้มาเรียนที่กรุงเทพฯจนเรียนจบและได้ทำงานที่กรุงเทพฯ ซึ่งมันไม่ใช่แบบที่เราคิดไว้  เราเคยคิดว่าเรียนจบแล้วจะกลับไปอยู่บ้านหางาทำที่นั้น แต่มันไม่ใช่อย่างนั้น พี่เราได้ส่งใบสมัครงานให้เราไปสอบ จนเรามีรายชื่อประกาศว่าผ่าน  แต่เรื่องนี้ไม่ใช่ประเด็นนะคะ (อย่าพึ่งด่าเรานะ) คือเรื่องของเรื่อง พี่เราเค้ามีครอบครัว แต่พอมาวันนึงเค้าแต่งงาน และเราก็ได้อยู่กับพี่สาวอีกคนนึง ในหลายๆครั้ง เวลาพี่สาวเรา2คนไปไหนมาไหนกันเค้ามักจะไม่เคยบอกเราเลย คิดจะไปก็ไป  หรือถ้าหากมีเรื่องออะไรก้อแล้วแต่ มีเราคนเดียวที่ไม่เคยได้รู้เรื่องเลย เราจะรุ้เนื่องก็ต่อเมื่อเราต้องถามแม่ว่าวันรี้พี่โทรมาคุยเรื่องอะไรบ้าง  มันไม่ได้เกี่ยวว่าเราอยากรุ้ทุกเรื่อง แต่บางเรื่องมันเกี่ยวกับเราแต่เราไม่เคยได้ตัดสินใจเองเลย ไปกินช้าวกันเค้าก็ไม่เคยชวนเรา ไปไหนก้อแล้วแต่ เราเจอแบบนี้มาตั้งแต่ขึ้นมาเรียนจนทุกวันนี้มันหลายปีมาก  จนวันนึงเรานั่งคิด เสียใจ ต้อยใจนะ ว่าบางทีเรามีตัวตนไหม หรือแค่เค้าอยากพาเราขึ้นมาเพื่อให้แม่สบายใจว่าเค้าดูแลได้ไม่เป็นภาระแม่ มันมีอยู่คำนึงที่เรา ชีวิตไม่มีใครเอาหรอก ชาตินี้ สุดท้ายก็ต้องอยู่คนเดียว  เป็นคำที่มันฝังใจเรามาจนถึงทุกวันนี้  จนทุกวันนี้เค้าก้อยังทำแบบนี้มาจนทึกวันนี้   จนถึงตอนนี้เราก็คิดนะว่าเราทนเพื่ออะไร ความรู้สึกเราตอนนี้มันอยากหายไปแบบไม่ต้องรับรู้อะไรอีกแล้ว อยากไปที่ๆไม่มีใครรู้จัก อยากหนีปัญหาความรู้สึกแย่นี้สักที  เราไม่ไหวกับความรู้สึกนี้แล้วจริงๆ