ตามหัวข้อ
ครอบครัวมี พี่น้อง 4 คนรวมเรา เราเป็นพี่โต พ่อเสียตั้งแต่ เราป.4 เราอยู่ฝั่งแม่ เพราะฝั่งพ่อตัดขาดเพราะเขาคิดว่าแม่ทำให้พ่อเราเสีย
จนตอนนี้เราเข้ามหาลัยแล้ว
แม่ไม่เคยเป็นแม่ที่ดีเลย
เงินที่เราเก็บมาทุกบาททุกวันที่ไปทำงานกับตา
เขาเอาไปหมดเลย เวลาน้องขอตังเขาก็บอกไม่มี
เราสงสารน้องแต่เราก็ไม่มีตังให้เหมือนกัน
เขาไม่เคยคิดเลยว่าเราจะใช้อะไรไหม
อยากกินอะไร เราไม่มีใช้เงินสักบาท
เขาเอาไปทำอะไรก็ไม่เคยบอก
ยายก็ชอบมาบ่นเรื่องแม่ให้เราฟัง ว่าแม่ไม่กู้คนนู้นคนนี้มา เงินล้านที่บอกตาขอไว้ให้เราเอาไปเรียนมหาลัยก็ไม่ได้สักกะบาท เอาตังเราไปเป็นหมื่นๆ
ไม่เคยทำงานเป็นชิ้นเป็นอัน เดี๋ยวเลิกๆ ไม่มีเงิน ได้แต่ขอลูกๆอยู่ทุกๆวัน
ไม่เคยคิดว่าลูกจะต้องโตต้องเรียนนะ ต้องใช้เงินนะ ทุกวันนี้เงินที่ได้มาจากตาทั้งนั้นซึ่งตาก็อายุมากแล้วไม่รู้จะอยู่ได้อีกนานแค่ได้
ลูกก็มีคนเดียวแต่ไม่เคยทำประโยชน์อะไรเลย
หลานคนรองก็เอาแต่เที่ยวๆใช้เงินทุกวันติดเพื่อนติดยา แล้วคนที่ต้องมานั่งคิดนั่งเครียดเรื่องของคนอื่นก็คือเรา เป็นพี่คนโตจะเรียนมหาลัยจะต้องใช้เงิน
แค่ตอนค่าเทอมเดือนแรกเราขอแม่ ต้องย้ำๆเกือบจะจ่ายค่าเทอมไม่ทัน ไม่อยากกู้กยศ.เพราะไม่อยากเป็นหนี้ ไม่อยากลำบาก แต่มีแม่แบบนี้เราคงต้องกู้ต้องขอทุน เครียดจนร้องไห้ทุกวัน เหนื่อยมากยายก็ชอบบ่น ชอบบอกลูกบ้านนู้นบ้านนี้เรียนอันนั้นอันนี้
ลูกญาติได้เงินเดือนเป็นหมื่นๆ จะบอกทำไมบอกแล้วเป็นเขาได้เหรอมันไม่ได้ง่านขนาดนั้น เราไม่ใช่เขาไม่ได้ชอบแบบเขา ถามหน่อยถ้าเราเรียนแบบเขาเงินค่าเทอมจะเอาที่ไหนจ่าย แค่เรียนศิลปะมันถูกสุดแล้ว
แค่นี้ค่าเทอมก็จะไม่ได้แล้วแม่คงลืมว่าเราโตแล้วมั้ง เหนื่อยมากทุกวันนี้คิดอยากจะตายๆไปสะจะได้ไม่ต้องคิดอะไร อยากพักบ้าง อยากจะมีอะไรที่มาทำให้เราตายๆไปอายุขัยยาวไปละ5555 แค่18ปีทำไมมันเหนื่อยจัง อยากให้ทุนที่ขอได้เพราะจะได้ไม่ต้องมาเครียดกับเรื่องเงินที่ครอบครัวต้องมาให้
มีแม่แบบนี้ฉันจะทำไงดี
ครอบครัวมี พี่น้อง 4 คนรวมเรา เราเป็นพี่โต พ่อเสียตั้งแต่ เราป.4 เราอยู่ฝั่งแม่ เพราะฝั่งพ่อตัดขาดเพราะเขาคิดว่าแม่ทำให้พ่อเราเสีย
จนตอนนี้เราเข้ามหาลัยแล้ว
แม่ไม่เคยเป็นแม่ที่ดีเลย
เงินที่เราเก็บมาทุกบาททุกวันที่ไปทำงานกับตา
เขาเอาไปหมดเลย เวลาน้องขอตังเขาก็บอกไม่มี
เราสงสารน้องแต่เราก็ไม่มีตังให้เหมือนกัน
เขาไม่เคยคิดเลยว่าเราจะใช้อะไรไหม
อยากกินอะไร เราไม่มีใช้เงินสักบาท
เขาเอาไปทำอะไรก็ไม่เคยบอก
ยายก็ชอบมาบ่นเรื่องแม่ให้เราฟัง ว่าแม่ไม่กู้คนนู้นคนนี้มา เงินล้านที่บอกตาขอไว้ให้เราเอาไปเรียนมหาลัยก็ไม่ได้สักกะบาท เอาตังเราไปเป็นหมื่นๆ
ไม่เคยทำงานเป็นชิ้นเป็นอัน เดี๋ยวเลิกๆ ไม่มีเงิน ได้แต่ขอลูกๆอยู่ทุกๆวัน
ไม่เคยคิดว่าลูกจะต้องโตต้องเรียนนะ ต้องใช้เงินนะ ทุกวันนี้เงินที่ได้มาจากตาทั้งนั้นซึ่งตาก็อายุมากแล้วไม่รู้จะอยู่ได้อีกนานแค่ได้
ลูกก็มีคนเดียวแต่ไม่เคยทำประโยชน์อะไรเลย
หลานคนรองก็เอาแต่เที่ยวๆใช้เงินทุกวันติดเพื่อนติดยา แล้วคนที่ต้องมานั่งคิดนั่งเครียดเรื่องของคนอื่นก็คือเรา เป็นพี่คนโตจะเรียนมหาลัยจะต้องใช้เงิน
แค่ตอนค่าเทอมเดือนแรกเราขอแม่ ต้องย้ำๆเกือบจะจ่ายค่าเทอมไม่ทัน ไม่อยากกู้กยศ.เพราะไม่อยากเป็นหนี้ ไม่อยากลำบาก แต่มีแม่แบบนี้เราคงต้องกู้ต้องขอทุน เครียดจนร้องไห้ทุกวัน เหนื่อยมากยายก็ชอบบ่น ชอบบอกลูกบ้านนู้นบ้านนี้เรียนอันนั้นอันนี้
ลูกญาติได้เงินเดือนเป็นหมื่นๆ จะบอกทำไมบอกแล้วเป็นเขาได้เหรอมันไม่ได้ง่านขนาดนั้น เราไม่ใช่เขาไม่ได้ชอบแบบเขา ถามหน่อยถ้าเราเรียนแบบเขาเงินค่าเทอมจะเอาที่ไหนจ่าย แค่เรียนศิลปะมันถูกสุดแล้ว
แค่นี้ค่าเทอมก็จะไม่ได้แล้วแม่คงลืมว่าเราโตแล้วมั้ง เหนื่อยมากทุกวันนี้คิดอยากจะตายๆไปสะจะได้ไม่ต้องคิดอะไร อยากพักบ้าง อยากจะมีอะไรที่มาทำให้เราตายๆไปอายุขัยยาวไปละ5555 แค่18ปีทำไมมันเหนื่อยจัง อยากให้ทุนที่ขอได้เพราะจะได้ไม่ต้องมาเครียดกับเรื่องเงินที่ครอบครัวต้องมาให้