ขอมาระบายในนี้นะคะ
คือเราเคยมีเพื่อนสนิท1คนคือเราสนิทจนบอกกันทุกเรื่องพอผ่านไปนานเข้าเราก็ได้มีเพื่อนคนที่2ซึ้งเพื่อนคนนั้นเราก็ไม่ได้สนิทมากเเต่ก็คุยๆกันได้ พอขึ้นม.3เพื่อนเราคนที่1,2ก็อยู่หอร.ร.ด้วยกันซึ่งมันทำให้เพื่อนคนที่1ของเราสนิทกับเราน้อยลงเเละไม่ค่อยคุยกับเรา เราก็ไม่ได้คิดอะไรนะคิดแค่ว่ามันเป็นเป็นเรื่องปกติเพราะ2คนนี้อยู่หอเดียวกัน จนเราพึ่งมารู้ว่าเพื่อนเราไม่ได้อยากให้เราอยู่ในกลุ่มด้วยทั้ง2พยายามที่จะเมินเราแต่เราก็ยังอยู่ในกลุ่มอยู่จนกระทั้งเราทนไม่ไหวจิงๆเราก็เลยเลือกที่จะออกมาแล้วทุกๆกลุ่มในห้องเราก็มีเพื่อนกันอยู่เเล้วเราก็เลยไม่ได้คุยกับใครเลยไปร.ร.แบบเหงาๆทุกวัน เพื่อนเก่า2คนก็มองเราแปลกๆมองจิกและหันไปซุบซิบเราตลอดแต่เราเข้าไปถามมาเเล้วเค้าก็บอกเราว่า ไม่ได้เป็นอะไร คือเรายังไม่ได้ทำอะไรผิดเลยนะเราเลยอยู่คนเดียวแต่บางครั้งก็ไปคุยกับกลุ่มอื่นบ้างเเต่เพื่อนเราก็ยังนินทาเราอยู่เเละเล่าเรื่องเราให้คนในห้องฟังจนไม่มีใครอยากคถยกับเราสักคน
(ขอบคุณทุกคนนะคะที่ของมาอ่านกระทู้ไร้สาระของเรา)🙃
เพื่อน
คือเราเคยมีเพื่อนสนิท1คนคือเราสนิทจนบอกกันทุกเรื่องพอผ่านไปนานเข้าเราก็ได้มีเพื่อนคนที่2ซึ้งเพื่อนคนนั้นเราก็ไม่ได้สนิทมากเเต่ก็คุยๆกันได้ พอขึ้นม.3เพื่อนเราคนที่1,2ก็อยู่หอร.ร.ด้วยกันซึ่งมันทำให้เพื่อนคนที่1ของเราสนิทกับเราน้อยลงเเละไม่ค่อยคุยกับเรา เราก็ไม่ได้คิดอะไรนะคิดแค่ว่ามันเป็นเป็นเรื่องปกติเพราะ2คนนี้อยู่หอเดียวกัน จนเราพึ่งมารู้ว่าเพื่อนเราไม่ได้อยากให้เราอยู่ในกลุ่มด้วยทั้ง2พยายามที่จะเมินเราแต่เราก็ยังอยู่ในกลุ่มอยู่จนกระทั้งเราทนไม่ไหวจิงๆเราก็เลยเลือกที่จะออกมาแล้วทุกๆกลุ่มในห้องเราก็มีเพื่อนกันอยู่เเล้วเราก็เลยไม่ได้คุยกับใครเลยไปร.ร.แบบเหงาๆทุกวัน เพื่อนเก่า2คนก็มองเราแปลกๆมองจิกและหันไปซุบซิบเราตลอดแต่เราเข้าไปถามมาเเล้วเค้าก็บอกเราว่า ไม่ได้เป็นอะไร คือเรายังไม่ได้ทำอะไรผิดเลยนะเราเลยอยู่คนเดียวแต่บางครั้งก็ไปคุยกับกลุ่มอื่นบ้างเเต่เพื่อนเราก็ยังนินทาเราอยู่เเละเล่าเรื่องเราให้คนในห้องฟังจนไม่มีใครอยากคถยกับเราสักคน
(ขอบคุณทุกคนนะคะที่ของมาอ่านกระทู้ไร้สาระของเรา)🙃