เค้าคาดหวังกับเราเกินไป

ไม่รู้ทำไมลูกป้าเราถึงไปได้ไกลขนาดนั้นแม่เราชอบเค้ามากเวลาทะเลาะกันไม่พ้นเอาไปเทียบกลับบ้านเค้า เค้าดีไปหมด ทั้งการงานการเงินแต่กูผิดที่อะไรรู้มั้ยมันผิดตรงที่เราจนใช่ป่ะ เราให้แม่แบบที่พี่เค้าให้แม่เค้าได้แต่เราทำไม่ได คือเสียใจนะเวลามันโดนอะไรแบบนี้บ่อยๆ คิดที่จะไปเช้าห้องอยู่แต่ก็กลัวไปไม่รอด ทั้งรถต้องผ่อน แมวที่พี่ส้นตรีนทิ้งไว้ให้อีกสามตัว ตอนนี้ตกงานอีกโดนด่าเช้าด่าเย็นทั้งที่เงินก็ไม่ได้ขอใช้ค่าไฟก็จ่าย ของก็ซื้อ พี่เวรก็โทรยืมแต่ตังจนตอนนี้จะเหรอแต่ตัวแต่มันบอกอยากบอกแม่นะ🥲 ปกติคนที่เค้ามีปัญหาชีวิตเค้าคุยกับใครเหรอ ตอนนี้ท้อมากเหมือนเก็บทุกอย่างไว้ จะคุยกับเพื่อนก็ไม่ได้เห็นมันทำงานเครียดก็ไม่กล้าไปยุ่ง นั่งคุยกับแมวออกมาก็เหมือนจะตายเพราะแพ้ขนท้อแท้