สวัสดีค่ะ ตามหัวข้อเรื่องเลยค่ะที่จะถาม ปีนี้เราอายุ18พอดี เรามีแฟนคนนึงคบกันมาจะ 2 ปีแล้วค่ะ เราแทบไม่เคยพาแฟนเข้ามาในบ้านเลยในเมื่อก่อนแต่ว่าจะพามาบ้านตามงาน/เทศกาลต่างๆมากกว่าค่ะ ตอนแรกเราคิดว่าแม่เราแล้วก็ครอบครัวจะชอบเขานะคะ เพราะทุกคนดูเข้ากันดีมากๆเลยค่ะ
แต่พอมาช่วงนี้เรามีปัญหาทางสุขภาพจิตหนักมากค่ะ คิดฆตต. เครียดเรื่องเรียน เรื่องอนาคต และชอบคิดมากเรื่องในอดีตบ่อยๆ แต่ที่แม่เราชอบพูดตลอดว่า ให้ปล่อย ให้ช่างมัน แล้วก็ชอบพูดให้เรารู้สึกแย่กว่าเดิม กลับกลายเป็นว่าเราผิดที่เราวิตกกังวลกับเรื่องต่างๆ เราผิดที่เราคิดมาก สำหรับคนในครอบครัวเรา จนเราต้องหันไปพึ่งแฟนเราค่ะ เขาเป็นกำลังใจที่ดีมาก รับฟังปัญหา กอดเราในวันที่เราร้องไห้ คอยปลอบคอยอยู่ข้างๆในวันที่เราทุกข์ใจ อยู่ทุกครั้ง
กลายเป็นว่าเราดีขึ้นมากๆ (แต่บอกไว้ก่อนว่าตอนเราพาแฟนมา คือเราแอบพามานะคะ) จนมีอยู่วันนึงแม่จับได้ แม่ก็คอยกีดกันเราทุกวิธีทางกับแฟน เราก็พยายามอธิบายให้แม่ฟังว่า เขาไม่ใช่คนเลวอะไรเลยเขาเป็นคนดีมากๆนะ แม่เราก็ไม่ได้โฟกัสตรงนั้นค่ะ เขาโฟกัสแต่ว่า เอาผชเข้ามาทำไม อะไรแบบนี้ค่ะ แม่เราไม่สนใจอะไรเลย เวลาเจอแฟนเราแฟนเราจะไหว้ทุกครั้งแต่แม่ก็ไม่เคยรับไหว้แถมมองแรงแฟนเรา และพูดจาแซะๆให้กลับบ้านไปสักที มันทำให้เราและแฟนรู้สึกแย่มาก แล้ววันต่อมาแม่เราก็บอกเราว่า ไม่ชอบให้เขามานอนสบายในบ้านของแม่ (แต่เราคิดว่าแม่อคติมากกว่า) เราก็พยายามนัดเจอกันข้างนอก แต่บางทีมันก็ไม่สะดวกเลยค่ะ เราไม่ได้จะหาเรื่องให้แฟนเรามาบ้านนะคะ แต่เราแค่รู้สึกปลอดภัย เขาให้เกียรติเรา เขาดีกับเรามาก ไม่เคยทำอะไรเกินเลย เขาทำแค่รับฟังปัญหาของเราและช่วยเราแก้ไข เราไม่รู้เลยว่าเรากับแฟนทำอะไรผิด แม่เราบอกว่าถ้าอยากมาอยู่ด้วยกันก็ต้องทำตามพิธีคือ แต่งงาน(?) ตอนนั้นเรางงมาก เราแค่อยากมีคนๆนึงมารับฟังความทุกข์ใจของเราเฉยๆค่ะ ไม่ใช่ว่าเราอยากแต่งงาน เราควรทำยังไงดีคะเพื่อแก้ไขปัญหาตรงนี้ดีคะ???
อายุ 18 พาแฟนเข้าบ้าน เข้าห้อง เพื่อต้องการกำลังใจ แต่มันดูผิดในสายตาคนที่บ้าน ควรทำยังไง?
แต่พอมาช่วงนี้เรามีปัญหาทางสุขภาพจิตหนักมากค่ะ คิดฆตต. เครียดเรื่องเรียน เรื่องอนาคต และชอบคิดมากเรื่องในอดีตบ่อยๆ แต่ที่แม่เราชอบพูดตลอดว่า ให้ปล่อย ให้ช่างมัน แล้วก็ชอบพูดให้เรารู้สึกแย่กว่าเดิม กลับกลายเป็นว่าเราผิดที่เราวิตกกังวลกับเรื่องต่างๆ เราผิดที่เราคิดมาก สำหรับคนในครอบครัวเรา จนเราต้องหันไปพึ่งแฟนเราค่ะ เขาเป็นกำลังใจที่ดีมาก รับฟังปัญหา กอดเราในวันที่เราร้องไห้ คอยปลอบคอยอยู่ข้างๆในวันที่เราทุกข์ใจ อยู่ทุกครั้ง
กลายเป็นว่าเราดีขึ้นมากๆ (แต่บอกไว้ก่อนว่าตอนเราพาแฟนมา คือเราแอบพามานะคะ) จนมีอยู่วันนึงแม่จับได้ แม่ก็คอยกีดกันเราทุกวิธีทางกับแฟน เราก็พยายามอธิบายให้แม่ฟังว่า เขาไม่ใช่คนเลวอะไรเลยเขาเป็นคนดีมากๆนะ แม่เราก็ไม่ได้โฟกัสตรงนั้นค่ะ เขาโฟกัสแต่ว่า เอาผชเข้ามาทำไม อะไรแบบนี้ค่ะ แม่เราไม่สนใจอะไรเลย เวลาเจอแฟนเราแฟนเราจะไหว้ทุกครั้งแต่แม่ก็ไม่เคยรับไหว้แถมมองแรงแฟนเรา และพูดจาแซะๆให้กลับบ้านไปสักที มันทำให้เราและแฟนรู้สึกแย่มาก แล้ววันต่อมาแม่เราก็บอกเราว่า ไม่ชอบให้เขามานอนสบายในบ้านของแม่ (แต่เราคิดว่าแม่อคติมากกว่า) เราก็พยายามนัดเจอกันข้างนอก แต่บางทีมันก็ไม่สะดวกเลยค่ะ เราไม่ได้จะหาเรื่องให้แฟนเรามาบ้านนะคะ แต่เราแค่รู้สึกปลอดภัย เขาให้เกียรติเรา เขาดีกับเรามาก ไม่เคยทำอะไรเกินเลย เขาทำแค่รับฟังปัญหาของเราและช่วยเราแก้ไข เราไม่รู้เลยว่าเรากับแฟนทำอะไรผิด แม่เราบอกว่าถ้าอยากมาอยู่ด้วยกันก็ต้องทำตามพิธีคือ แต่งงาน(?) ตอนนั้นเรางงมาก เราแค่อยากมีคนๆนึงมารับฟังความทุกข์ใจของเราเฉยๆค่ะ ไม่ใช่ว่าเราอยากแต่งงาน เราควรทำยังไงดีคะเพื่อแก้ไขปัญหาตรงนี้ดีคะ???