คนที่อยากเห็นบ้านเมืองลุกเป็นไฟ หากได้นอนเตียงคนไข้เอง ก็คงต้องหลั่งน้ำตา (ทู้..by อาแปะ)

พวกชอบแก้ปัญหาด้วยม๊อบนี่  ต้องให้มันโดนด้วยตัวเอง ให้มันเจ็บด้วยตัวเอง..
หรือร้ายกว่านั้น  ต้องให้มันไปนอนบนเตียงคนไข้ด้วยตัวเอง..
สูญเสียอวัยวะไปบ้าง  ทุพลภาพบางส่วนบ้าง  ..
แบบนั้นแหละมันอาจจะสำนึกได้ว่าไม่ควรยุยงให้เกิดม๊อบเลย..

อาแปะไม่ปฏิเสธการชุมนุมแบบสันติ อหิงสา..นะครับ
แต่เหตุการณ์บ้านเมืองที่ผ่านมา  น้อยครั้งเหลือเกินที่จะชุมนุมกันด้วยความสงบ..
การชุมนุมแต่ละคราว  ผู้อยู่เบื้องหลังมักต้องการความรุนแรงเสมอๆ..
ส่วนคนคนที่สูญเสีย  กลับกลายเป็นชาวบ้านประชาชนทั่วไป ที่รู้ไม่เท่าทันถึงเกมส์การเมืองของการแย่งอำนาจและผลประโยชน์กัน..
ยุกันไปมา แล้วก็ยกพวกตีกัน  ก็รังแต่จะสร้างความถดถอยให้ประเทศชาติบ้านเมือง..

ใครที่คิดจะปลุกม๊อบ ไม่ว่าฝ่ายไหนๆ ก็เลิกล้มความคิดซะนะครับ..
งานปราบม๊อบเป็นงานของเจ้าหน้าที่  ..
แต่การไม่มีม๊อบให้ปราบนั้นดีที่สุด..
และหากใครคิดจะไปม๊อบก็ควรคิดถึงภาระที่เกิดขึ้นกับของคนข้างหลังของคุณให้มากๆนะครับ..
หากเจ็บจนพิการขึ้นมา  มันจะได้ไม่คุ้มเสีย..

อมิตพุทธ..


ສະ​ບາຍ​ດີ​ຕອນ​ເຊົ້າ..