ยอมรับค่ะว่าตัวเองเป็นคนงี่เง่าตอนคบกันใหม่ๆเราเคยบอกเขาแล้วค่ะเราเป็นคนที่คิดเล็กคิดน้อยในตอนแรกเขาเลือกที่จะค่อยๆคุยกันละก็กลับมาคุยดีหลังจากที่ทะเลาะค่ะเดี๋ยวนี้เขาใช้ความเงียบใส่ปล่อยทะเลาะค้างคืนหลังๆมานี้เราเลยลองเปลี่ยนนิสัยค่ะพยายามไม่งี่เง่าพยายามเข้าใจเขามากขึ้นทะเลาะกับเราก็ง้อถึงเราจะไม่ผิดในบางเรื่องเดี๋ยวนี้แค่ถามเองเพราะความเป็นห่วงกลับโดนขึ้นเสียงแล้วทำหน้าหงุดหงิดรู้สึกว่าทำอะไรก็ผิดไปหมดเลยมีช่วงที่เขาทำงานไม่ได้คุยกันวันๆคุยไม่กี่คำเราร้องไห้ทุกวันแต่ก็ยังรอเขาพอเขาหยุดทำงานนิสัยตอนอยู่กับเราก็เปลี่ยนไปทะเลาะก็ปล่อยค้างคืนซึ่งมันทรมานมากๆเราเรียนด้วยกันเราเลยค่อนข้างจะติดเขาเราอยู่กับเขาตลอดเวลาเขาก็รู้นะเรื่องนี้แต่เขาเลือกที่จะกับเพื่อนมากกว่าด้วยเขาเลือกเพื่อนแต่เราทิ้งเพื่อนเพื่อมาอยู่กับเขาเขายังอยากมีกันอยู่มั้ยในสายตาเขาคือยังเห็นเป็นแฟนกันอยู่มั้ยคะหรือควรเป็นเราเองที่ควรเปลี่ยนนิสัยแต่เราพยายามเปลี่ยนแล้วก็ทะเลาะกันอยู่ดีและแน่นอนค่ะเขาไม่ง้อเช่นตอนนี้เขาก็คงปล่อยข้ามคืนให้ความรู้สึกมันแย่เช่นเคย
เขายังอยากมีเราอยู่มั้ยคะ