หมดศรัทธาในความรัก

ก่อนหน้านี้ เราเคยมองความรักเป็นสิ่งสวยงาม เวลาเรารักใคร เราพร้อมทุ่มทั้งกายและใจ รักของเรามันเป็นรักที่เหนื่อย รักที่ต้องวิ่งต่อสู้  แม้กระทั่งรักที่เจ็บปวด จนเราคิดว่า ถ้าใครมาจีบ หรือมาชอบ  เราจะหลอกเขาและไม่จริงใจกับเขาบ้าง เป็นระยะเวลาที่นาน ที่เราจะได้เจอคนที่เราวาดฝัน มาตอนแรกเราตั้งใจหลอกเอาเงินเขาไปเรื่อยๆ และเหมีอนเขาก้อรับรู้ได้ เขาไม่เคยเร่งรับอยากมีอะไรกับเราเหมื่อนคนอื่นๆ ในสักระยะหนึ่งที่เขาเข้ามาคุย ว่าอยากคบเราแบบที่ตัวตนเราจริงๆและรักเขาแบบจริงๆแบบไม่หวังเงิน  เราไม่รู้ว่ามันคืออะไร เรารู้สึกสับสน กำลังคิดอยากเปลี่ยนเป้าหมาย เราไม่เคยให้คำตอบเขาเลยจนกระทั่งสองเดือน เราเลยบอกลองดู  ในวันที่ได้คบ กับเขา มันมีแต่ความอบอุ่น ทความชัดเจน  ความสบายใจ ที่เราไม่เคยได้จากผู้ชายคนไหน ผู้ชายที่คบเราแต่ละคน คนนึงก็ขี้ขลาดไม่กล้าตัดสินใจอะไร อีดคนก้อเหมื่อนคบซ้อนหรือแอบคุยกับใคร  และตอนที่เลิกกันก้อเอาเรามาพูดทางเสียหายเรื่องที่ลับที่เป็นเรื่องน่าอาย  และบอกไม่เอาเราแล้ว  เราไม่รู้สึกเจ็บตรงคำว่าไม่เอาเราหรอก แต่เจ็บตรงที่ทุ่มเทให้เขา ทั้งความรัก ทั้งการไกล การมาเจอนี่หรอคนที่เราเลือก นี่หรอคนที่เราเคยรักและรู้สึกดี ทำร้ายเราได้ขนาดนี้ มันทำให้รู้ว่า ธาตุแท้เขาเป็นแบบนี้นี่เอง (ตั้งแต่มีแฟนมาคนนี้คงชั่วที่สุดแล้ว )ผู้ชายคนนี้อยู่แล้วสบายใจ คนปัจจุบัน  จนตอนนี้ ครบ 6ปีที่แต่งงานกันและมีลูก เขาอาจจะดูอายุเยอะกว่าเรา  เป็นหลายโขอยู่  แต่ประสบการณ์วันนี้มาทำให้รู้ว่า  ความรักไม่ต้องการอะไร มาก แค่ความเข้าใจ ปลอดภัยและสบายใจ  วันข้างหน้า  เราอาจไม่รู้เกิดขึ้นไร แต่วันนี้เรามีความสุขกับมันก็พอ  (อยากแชร์เรีองเศร้าในใจ  วันนี้จะได้มีเรื่องราวใหม่ๆเจ้ามาอยู่แทน)