เผลอไปรักคนมีเจ้าของครับทั้งทั้งที่เคยพูดกับตัวเองเสมอว่าจะไม่ยุ่งกับคนที่มีเจ้าของกับคนที่มีแฟนแล้วแต่พอใจเผลอแล้วมันก็เผลอไปไกลเลยครับธรรมดาเวลาคิดอะไรกับใครหรือปลื้มใครหรือชอบใครมักจะคิดไกลหรือคิดจริงจังเสมอเลยแต่ก็จะดูก่อนว่ามีแฟนอยู่แล้วหรือเปล่าเพราะถ้าเค้ามีแฟนปกติจะควบคุมความคิดของตัวเองได้ นางเข้ามาทำดีด้วยในแบบที่ผมไม่เคยเจอมาก่อนครั้งนี้มันเลยทำให้ผมควบคุมความคิดของตัวเองไว้ไม่ได้ครับ นางไว้ใจผมมากถึงขั้นชวนผมไปนอนค้างคืนด้วยตรงนี้เลยครับเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้ผมคิดว่าเค้าก็รักก็มีใจเหมือนกัน
วันนั้นทำงานด้วยกันตามปกตินี่แหละครับแต่มันดันมีเรื่องที่ทำให้ผมต้องเลิกงานไปก่อนทำให้งานในผลัดที่ปกติจะช่วยกันทำนางต้องทำคนเดียวนางเหนื่อยจนทำให้นางนอนไม่หลับกินยานอนหลับไปก็เยอะจนกระทั่งเรียกให้ผมไปค้างคืนด้วยนี่แหละครับเพราะนางบอกว่ามันดีกว่าที่จะมีคนอยู่ด้วย อะผมก็ขอแม่ไปเพราะว่าก็เป็นห่วงนางเป็นทุนเดิมอยู่แล้วแต่ก็ถามนางก่อนว่าแน่ใจจริงใช่ไหม จะไม่มีใครขึ้นมาหาใช่ไหมนางก็บอกไม่มี (ถึงตอนนี้หลายคนอาจจะคิดไกลแต่ที่เกิดขึ้นคือไม่มีอะไรเลยหรือถ้าผมคิดกับผู้อ่านผิดต้องขอโทษด้วยนะครับ) นางก็บอกเอาเสื้อผ้ามาเปลี่ยนด้วยเลย อะผมก็ทำตามที่นางบอกไปถึงเค้าก็ให้ผมลงนอนข้าง ๆ เค้าเลยเค้าก็มีหมอนข้างกั้นไว้อยู่นอนคุยกันแปบนึงนางก็ดึงตัวผมไปกอดจับมือเต็มที่แค่นั้นเลยครับแล้วก็ร้องไห้บอกเหนื่อย ตอนนั้นผมยอมรับว่าผมแฮปปี้มากจนแทบลืมไปเลยว่าเค้ามีแฟนอยู่แล้ว ผมถามเค้าว่าถ้าผมไม่มาจะทำยังไงนางบอกหนูไม่รู้ ผมเลยแกล้งถามไปว่าแล้วแฟนละ นางบอกไม่อยากไปเป็นภาระเค้า ผมเลยบอกเรื่องใหญ่ขนาดนี้จะไม่เล่าให้เค้าฟังหน่อยหรอคำตอบคือคำเดิมเลยครับ ก็เลยบอกนางให้คิดถึงเรื่องนี้ ตัวเองอยู่คนเดียวกินยาเยอะแล้วเป็นอะไรขึ้นมาจะทำไง นางเงียบ อะผมก็มองข้ามเรื่องนี้ไปเพราะตอนนั้นผมกำลังแฮปปี้มากคืนนั้นก็จบแค่นั้นเลยครับตื่นเช้ามาก็ไปทำงานด้วยกันตามปกติก่อนจะตื่นมาทำงานก็บอกกับนางว่าถ้าจะให้ช่วยอีกก็บอกได้เรียกได้ แต่มันกลายเป็นผมเองครับที่ขอไปค้างคืนกับนางอีก นางก็ยอมเรื่อยมาครับ นั่นยิ่งทำให้ผมคิดไปอีก จนมันมีอยู่คืนนึงนางบอกไม่อยากให้ไปแล้วผมก็ถามว่าทำไมนางบอกว่าก็พี่เป็นผู้ชายหนูเป็นผู้หญิงอีกอย่างหนูไม่ไว้ใจตัวเองหนูกลัวหนูจะเป็นแบบเมื่อก่อนนางบอกแบบนี้ คือเมื่อก่อนนางเกเรมาก่อน ก่อนจะมาทำงานอะครับนางบอกว่าพี่ค่อยมาวันอื่นแล้วกันจะมานอนเล่นแปบ ๆ ได้แต่ไม่ให้ค้างคืนแล้ว ผมดาวน์มากครับตอนนั้นน้อยใจมากครับแทบจะเป็นเด็กงอแงไปเลย แต่ใจนึงผมก็ยอมรับครับเข้าใจนางทำตามที่นางบอกก็คือไม่ไปแต่ใจมันอยากไปมาก แต่มันก็จะมีเกตุการที่ทำให้ผมได้ไปห้องนางบ้างอยู่ครับ หรือบางทีผมจะขอกลับก่อนกลับเร็วนางบอกอย่าพึ่งอยู่แปบนึงก่อนถ้าพี่กลับก่อนหนูโกรธไม่ต้องมาคุยกับหนูผมก็กลัวครับเลยทำตามที่บอก
ก็นั่นแหละครับหลัง ๆ ก็เริ่มได้ไปน้อยลงจนผมเริ่มอึดอัดใจอยากจะบอกความในใจอยากจะถามความรู้สึกนางพอได้ไปห้องนางอีกก็พูดเลยครับพูดตรง ๆ นะ หนูไม่คิดแต่พี่คิดนะ พี่อยากจะบอกว่าพี่มีความสุขมากที่พี่ได้มาเล่นห้องหนูพี่อยากหาเหตุผลหรือขออ้างอะไรต่าง ๆ ที่ทำให้ได้มาถ้าให้พูดตรงไปอีกก็คืออยากค้างคืนนั่นแหละพี่ชอบหนูมากจริง ๆ พอหนูมาบอกว่าไม่ให้พี่มาแล้วพี่ก็ดาวน์พี่ไม่เข้าใจ เหมือนตอนแรกผมมาได้เรื่อย ๆ จนเป็นเรื่องปกติละผมก็แฮปปี้ไง แต่พออยู่ ๆ ผมไปไม่ได้แล้วผมก็เลยดาวน์ นางบอกว่านางคิดกับผมแค่พี่ชายที่แสนดีคนนึงนางอยากมีความสัมพันธ์ที่ดีกับผมนางบอกแบบนี้ครับ ที่พี่ยอมให้หนูมานอนเพราะอยากให้พี่ได้นอนที่ดี ๆ ผมมักจะบ่นว่าบ้านผมมันร้อนนอนไม่ค่อยหลับให้นางฟังอะครับ พอผมได้ไปผมเลยชอบ ผมเลยแฮปปี้ แล้วหนูไม่รู้สึกอะไรกับพี่เลยหรอ บางทีพี่มองตาหนูพี่ยังชอบเลยแล้วสายตานางเหมือนจะบอกอะไรน่ะครับ(อันนี้คือคิดไปเอง)นางก็ตอบว่าพี่ก็รู้ว่าหนูมาที่นี่ทำไม เรื่องแฟนเค้าครับเหมือนเค้าจะมาเพื่อพิสูจน์ว่าเค้าอยู่ได้ เพราะนางพึ่งจบใหม่ยังไม่เคยทำงานมาก่อนมาจากจังหวัดอื่นมาหาแฟนนางที่อยู่จังหวัดนี้พอดี พี่ก็คิดว่าพี่เปลี่ยนหนูได้เพราะพี่มั่นใจว่าพี่แคร์หนูมากกว่าแฟนหนู นางบอกพี่เปลี่ยนอะไรหนูไม่ได้ขนาดพ่อแม่หนูไม่อยากให้หนูมาหนูยังไม่ฟังเค้าเลยจนพ่อแม่หนูร้องไห้ หนูรักเค้าในแบบที่เค้าเป็น ตอนนั้นรู้สึกว่าผู้ชายคนนั้นเป็นคนที่โชคดีมากเพราะนางหน้าตาดีครับสวยแล้วยังมีความคิดที่เป็นผู้ใหญ่กว่าผมอยู่มาก แต่หนูแคร์พี่นะ หนูอยากมีความสัมพันธ์ที่ดีกับพี่ไม่อยากให้พี่เป็นเหมือนผู้ชายที่หนูผ่านมา โอเคถ้าหนูไม่คิดถ้าหนูพูดชัดแบบนี้พี่จะได้เลิกหวัง เพราะอย่างนึงเลยคือพี่คิดว่าพี่เปลี่ยนหนูได้คือคิดเข้าข้างตัวเองอะนะ อีกอย่างหนูทำดีกับพี่ในแบบที่พี่ไม่เคยเจอมันทำให้พี่ใจฟูแฮปปี้มันเหมือนกับหนูให้ความหวังไม่ได้จะโทษหนูนะ สำหรับหนูมันอาจจะเป็นเรื่องปกติแต่สำหรับพี่มันแปลกใหม่ บวกกับพี่ที่ยังไม่มีแฟนและยังเป็นคนที่ชอบคนง่ายมาก พี่จะบอกกับตัวเองเสมอว่าจะไม่คิดอะไรเกินเลยกับคนที่มีแฟนแต่พอมาเป็นหนู มันเป็นอะไรที่ใหม่ พี่ยังอ่อนต่อโลกมากนักเจออะไรแค่นี้ก็ชอบก็รักสะแล้ว มันไม่ได้ผิดที่หนูมันผิดที่พี่ พี่มันหวั่นไหวง่ายเองชอบคนง่ายเอง แล้วพี่โอเคมั้ยพี่จะคิดมากมั้ย พี่เป็นคนคิดมาก มาก ๆ เคยบอกไปแล้ว แต่หนูไม่ต้องห่วง เดวพี่เลิกหวังได้เดวก็ดีเอง ขอเวลาสักสองสามอาทิตย์หรือถ้าจะให้เร็วคือพี่ต้องเจอหญิงอื่นไปเลยพี่กลัวแค่ว่าพรุ่งนี้ทำงานด้วยกันทุกอย่างจะไม่เหมือนเดิมพี่กลัวจะไม่สนิทหนูเหมือนเดิม นางก็บอกเหมือนเดิมหนูก็จะทำกับพี่ทุกอย่างเหมือน เดิมเค้าก็ถามแหละครับว่าที่ทำงานพี่จะเป็นไรมั้ยพี่จะคิดมากอีกมั้ย ผมก็บอกว่าถ้าเป็นที่ทำงานพี่ว่าพี่ทำได้มันจะมัวไปโฟกัสกับงานมากกว่า คืนนั้นก็ลากันด้วยดีนางเห็นผมทำท่าจะร้องไห้นางก็ปลอบผมจับมือผม นางบอกพรุ่งนี้เจอกันที่ทำงานถึงบ้านแล้วบอกด้วย พอผมกลับมาบ้านผมก็ฟีลดาวน์เลยครับฟังเพลงเศร้ากอดแม่ นอนร้องไห้แต่ก็หลับลงได้อยู่
วันถัดมาทุกอย่างก็ปกติจริง ๆ ครับ นางถามผมอยู่ครับว่ามันดีขึ้นใช่มั้ยที่ได้พูดกับหนู ผมก็บอกถึงมันจะไม่สมหวังแต่มันก็ดีกว่าที่ไม่ได้พูด ปกติไม่ค่อยพูดความรู้สึกกับใครตรง ๆ มากนักเพราะกลัวว่าจะเสียเค้าไป จะไม่สนิทกันเหมือนเดิม นางก็ทำทุกอย่างเหมือนเดิมเลยครับทำดีกับผมเหมือนเดิมแต่เลิกงานผมก็กลับไปดาวน์กลับไปคิดมากอีกอยู่ดี โดยสรุปก็เหมือนผมบอกความรู้สึกทั้งหมดของผมนั่นแหละครับ เรื่องของแฟนเค้าเค้ามักเล่าว่าแฟนเค้าติดเกมครับเลิกงานมาก็คือเล่นเกมเข้าหาเพื่อนในเกมแต่ว่านางก็ไว้ใจ เค้าไม่ได้อยู่ด้วยกันไม่ได้ไปกินข้าวด้วยกันเหมือนคู่รักกันทั่วไปแต่ก็มีบางโอกาสที่ไปเที่ยวด้วยกันอยู่ครับ เรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ อย่างเรื่องที่ทำงานที่มักเจอได้ทั่วไปหรือเรื่องใหญ่ ๆ อย่างเวลาที่เค้าไม่สบายจนเกือบต้องเข้าโรงบาล เค้าก็ไม่เคยเล่าให้แฟนเค้าฟังเลยเรื่องไหนที่จะดูเป็นภาระเค้าไม่เล่าให้แฟนเค้าฟังเลยครับนี่คือเท่าที่ผมรู้จากเค้านะ เป็นผมนี่แหละครับที่รับรู้ทุกอย่างมันเหมือนว่าผมเป็นเซฟโซนสำหรับเค้า เรื่องนี้ผ่านมาประมาณสามวันแล้วครับ ทุกวันนี้ผมฟีลดาวน์มากครับ ยังหวังอยู่ยังคิดถึงนางอยู่ตลอดเวลาคิดถึงตอนที่อยู่ด้วยกันนั่นแหละครับและก็ยังหวังลึก ๆ อยู่ว่านางจะให้ไปค้างคืนอีก ไม่รู้จะเลิกหวังเลิกคิดได้เมื่อไหร่เพราะวันทำงานก็ยังเจอกันอยู่
ก็ประมาณนี้แหละครับ
ขอบคุณที่เสียเวลาอ่านมาถึงนี่นะครับไม่คิดว่าจะเขียนมาได้ยาวขนาดนี้เหมือนกันถือสะว่าเล่าให้ฟังนะครับ ขอบคุณนะครับ
ถือสะว่าเล่าให้ฟังละกันครับ เผลอไปรักคนมีเจ้าของ
วันนั้นทำงานด้วยกันตามปกตินี่แหละครับแต่มันดันมีเรื่องที่ทำให้ผมต้องเลิกงานไปก่อนทำให้งานในผลัดที่ปกติจะช่วยกันทำนางต้องทำคนเดียวนางเหนื่อยจนทำให้นางนอนไม่หลับกินยานอนหลับไปก็เยอะจนกระทั่งเรียกให้ผมไปค้างคืนด้วยนี่แหละครับเพราะนางบอกว่ามันดีกว่าที่จะมีคนอยู่ด้วย อะผมก็ขอแม่ไปเพราะว่าก็เป็นห่วงนางเป็นทุนเดิมอยู่แล้วแต่ก็ถามนางก่อนว่าแน่ใจจริงใช่ไหม จะไม่มีใครขึ้นมาหาใช่ไหมนางก็บอกไม่มี (ถึงตอนนี้หลายคนอาจจะคิดไกลแต่ที่เกิดขึ้นคือไม่มีอะไรเลยหรือถ้าผมคิดกับผู้อ่านผิดต้องขอโทษด้วยนะครับ) นางก็บอกเอาเสื้อผ้ามาเปลี่ยนด้วยเลย อะผมก็ทำตามที่นางบอกไปถึงเค้าก็ให้ผมลงนอนข้าง ๆ เค้าเลยเค้าก็มีหมอนข้างกั้นไว้อยู่นอนคุยกันแปบนึงนางก็ดึงตัวผมไปกอดจับมือเต็มที่แค่นั้นเลยครับแล้วก็ร้องไห้บอกเหนื่อย ตอนนั้นผมยอมรับว่าผมแฮปปี้มากจนแทบลืมไปเลยว่าเค้ามีแฟนอยู่แล้ว ผมถามเค้าว่าถ้าผมไม่มาจะทำยังไงนางบอกหนูไม่รู้ ผมเลยแกล้งถามไปว่าแล้วแฟนละ นางบอกไม่อยากไปเป็นภาระเค้า ผมเลยบอกเรื่องใหญ่ขนาดนี้จะไม่เล่าให้เค้าฟังหน่อยหรอคำตอบคือคำเดิมเลยครับ ก็เลยบอกนางให้คิดถึงเรื่องนี้ ตัวเองอยู่คนเดียวกินยาเยอะแล้วเป็นอะไรขึ้นมาจะทำไง นางเงียบ อะผมก็มองข้ามเรื่องนี้ไปเพราะตอนนั้นผมกำลังแฮปปี้มากคืนนั้นก็จบแค่นั้นเลยครับตื่นเช้ามาก็ไปทำงานด้วยกันตามปกติก่อนจะตื่นมาทำงานก็บอกกับนางว่าถ้าจะให้ช่วยอีกก็บอกได้เรียกได้ แต่มันกลายเป็นผมเองครับที่ขอไปค้างคืนกับนางอีก นางก็ยอมเรื่อยมาครับ นั่นยิ่งทำให้ผมคิดไปอีก จนมันมีอยู่คืนนึงนางบอกไม่อยากให้ไปแล้วผมก็ถามว่าทำไมนางบอกว่าก็พี่เป็นผู้ชายหนูเป็นผู้หญิงอีกอย่างหนูไม่ไว้ใจตัวเองหนูกลัวหนูจะเป็นแบบเมื่อก่อนนางบอกแบบนี้ คือเมื่อก่อนนางเกเรมาก่อน ก่อนจะมาทำงานอะครับนางบอกว่าพี่ค่อยมาวันอื่นแล้วกันจะมานอนเล่นแปบ ๆ ได้แต่ไม่ให้ค้างคืนแล้ว ผมดาวน์มากครับตอนนั้นน้อยใจมากครับแทบจะเป็นเด็กงอแงไปเลย แต่ใจนึงผมก็ยอมรับครับเข้าใจนางทำตามที่นางบอกก็คือไม่ไปแต่ใจมันอยากไปมาก แต่มันก็จะมีเกตุการที่ทำให้ผมได้ไปห้องนางบ้างอยู่ครับ หรือบางทีผมจะขอกลับก่อนกลับเร็วนางบอกอย่าพึ่งอยู่แปบนึงก่อนถ้าพี่กลับก่อนหนูโกรธไม่ต้องมาคุยกับหนูผมก็กลัวครับเลยทำตามที่บอก
ก็นั่นแหละครับหลัง ๆ ก็เริ่มได้ไปน้อยลงจนผมเริ่มอึดอัดใจอยากจะบอกความในใจอยากจะถามความรู้สึกนางพอได้ไปห้องนางอีกก็พูดเลยครับพูดตรง ๆ นะ หนูไม่คิดแต่พี่คิดนะ พี่อยากจะบอกว่าพี่มีความสุขมากที่พี่ได้มาเล่นห้องหนูพี่อยากหาเหตุผลหรือขออ้างอะไรต่าง ๆ ที่ทำให้ได้มาถ้าให้พูดตรงไปอีกก็คืออยากค้างคืนนั่นแหละพี่ชอบหนูมากจริง ๆ พอหนูมาบอกว่าไม่ให้พี่มาแล้วพี่ก็ดาวน์พี่ไม่เข้าใจ เหมือนตอนแรกผมมาได้เรื่อย ๆ จนเป็นเรื่องปกติละผมก็แฮปปี้ไง แต่พออยู่ ๆ ผมไปไม่ได้แล้วผมก็เลยดาวน์ นางบอกว่านางคิดกับผมแค่พี่ชายที่แสนดีคนนึงนางอยากมีความสัมพันธ์ที่ดีกับผมนางบอกแบบนี้ครับ ที่พี่ยอมให้หนูมานอนเพราะอยากให้พี่ได้นอนที่ดี ๆ ผมมักจะบ่นว่าบ้านผมมันร้อนนอนไม่ค่อยหลับให้นางฟังอะครับ พอผมได้ไปผมเลยชอบ ผมเลยแฮปปี้ แล้วหนูไม่รู้สึกอะไรกับพี่เลยหรอ บางทีพี่มองตาหนูพี่ยังชอบเลยแล้วสายตานางเหมือนจะบอกอะไรน่ะครับ(อันนี้คือคิดไปเอง)นางก็ตอบว่าพี่ก็รู้ว่าหนูมาที่นี่ทำไม เรื่องแฟนเค้าครับเหมือนเค้าจะมาเพื่อพิสูจน์ว่าเค้าอยู่ได้ เพราะนางพึ่งจบใหม่ยังไม่เคยทำงานมาก่อนมาจากจังหวัดอื่นมาหาแฟนนางที่อยู่จังหวัดนี้พอดี พี่ก็คิดว่าพี่เปลี่ยนหนูได้เพราะพี่มั่นใจว่าพี่แคร์หนูมากกว่าแฟนหนู นางบอกพี่เปลี่ยนอะไรหนูไม่ได้ขนาดพ่อแม่หนูไม่อยากให้หนูมาหนูยังไม่ฟังเค้าเลยจนพ่อแม่หนูร้องไห้ หนูรักเค้าในแบบที่เค้าเป็น ตอนนั้นรู้สึกว่าผู้ชายคนนั้นเป็นคนที่โชคดีมากเพราะนางหน้าตาดีครับสวยแล้วยังมีความคิดที่เป็นผู้ใหญ่กว่าผมอยู่มาก แต่หนูแคร์พี่นะ หนูอยากมีความสัมพันธ์ที่ดีกับพี่ไม่อยากให้พี่เป็นเหมือนผู้ชายที่หนูผ่านมา โอเคถ้าหนูไม่คิดถ้าหนูพูดชัดแบบนี้พี่จะได้เลิกหวัง เพราะอย่างนึงเลยคือพี่คิดว่าพี่เปลี่ยนหนูได้คือคิดเข้าข้างตัวเองอะนะ อีกอย่างหนูทำดีกับพี่ในแบบที่พี่ไม่เคยเจอมันทำให้พี่ใจฟูแฮปปี้มันเหมือนกับหนูให้ความหวังไม่ได้จะโทษหนูนะ สำหรับหนูมันอาจจะเป็นเรื่องปกติแต่สำหรับพี่มันแปลกใหม่ บวกกับพี่ที่ยังไม่มีแฟนและยังเป็นคนที่ชอบคนง่ายมาก พี่จะบอกกับตัวเองเสมอว่าจะไม่คิดอะไรเกินเลยกับคนที่มีแฟนแต่พอมาเป็นหนู มันเป็นอะไรที่ใหม่ พี่ยังอ่อนต่อโลกมากนักเจออะไรแค่นี้ก็ชอบก็รักสะแล้ว มันไม่ได้ผิดที่หนูมันผิดที่พี่ พี่มันหวั่นไหวง่ายเองชอบคนง่ายเอง แล้วพี่โอเคมั้ยพี่จะคิดมากมั้ย พี่เป็นคนคิดมาก มาก ๆ เคยบอกไปแล้ว แต่หนูไม่ต้องห่วง เดวพี่เลิกหวังได้เดวก็ดีเอง ขอเวลาสักสองสามอาทิตย์หรือถ้าจะให้เร็วคือพี่ต้องเจอหญิงอื่นไปเลยพี่กลัวแค่ว่าพรุ่งนี้ทำงานด้วยกันทุกอย่างจะไม่เหมือนเดิมพี่กลัวจะไม่สนิทหนูเหมือนเดิม นางก็บอกเหมือนเดิมหนูก็จะทำกับพี่ทุกอย่างเหมือน เดิมเค้าก็ถามแหละครับว่าที่ทำงานพี่จะเป็นไรมั้ยพี่จะคิดมากอีกมั้ย ผมก็บอกว่าถ้าเป็นที่ทำงานพี่ว่าพี่ทำได้มันจะมัวไปโฟกัสกับงานมากกว่า คืนนั้นก็ลากันด้วยดีนางเห็นผมทำท่าจะร้องไห้นางก็ปลอบผมจับมือผม นางบอกพรุ่งนี้เจอกันที่ทำงานถึงบ้านแล้วบอกด้วย พอผมกลับมาบ้านผมก็ฟีลดาวน์เลยครับฟังเพลงเศร้ากอดแม่ นอนร้องไห้แต่ก็หลับลงได้อยู่
วันถัดมาทุกอย่างก็ปกติจริง ๆ ครับ นางถามผมอยู่ครับว่ามันดีขึ้นใช่มั้ยที่ได้พูดกับหนู ผมก็บอกถึงมันจะไม่สมหวังแต่มันก็ดีกว่าที่ไม่ได้พูด ปกติไม่ค่อยพูดความรู้สึกกับใครตรง ๆ มากนักเพราะกลัวว่าจะเสียเค้าไป จะไม่สนิทกันเหมือนเดิม นางก็ทำทุกอย่างเหมือนเดิมเลยครับทำดีกับผมเหมือนเดิมแต่เลิกงานผมก็กลับไปดาวน์กลับไปคิดมากอีกอยู่ดี โดยสรุปก็เหมือนผมบอกความรู้สึกทั้งหมดของผมนั่นแหละครับ เรื่องของแฟนเค้าเค้ามักเล่าว่าแฟนเค้าติดเกมครับเลิกงานมาก็คือเล่นเกมเข้าหาเพื่อนในเกมแต่ว่านางก็ไว้ใจ เค้าไม่ได้อยู่ด้วยกันไม่ได้ไปกินข้าวด้วยกันเหมือนคู่รักกันทั่วไปแต่ก็มีบางโอกาสที่ไปเที่ยวด้วยกันอยู่ครับ เรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ อย่างเรื่องที่ทำงานที่มักเจอได้ทั่วไปหรือเรื่องใหญ่ ๆ อย่างเวลาที่เค้าไม่สบายจนเกือบต้องเข้าโรงบาล เค้าก็ไม่เคยเล่าให้แฟนเค้าฟังเลยเรื่องไหนที่จะดูเป็นภาระเค้าไม่เล่าให้แฟนเค้าฟังเลยครับนี่คือเท่าที่ผมรู้จากเค้านะ เป็นผมนี่แหละครับที่รับรู้ทุกอย่างมันเหมือนว่าผมเป็นเซฟโซนสำหรับเค้า เรื่องนี้ผ่านมาประมาณสามวันแล้วครับ ทุกวันนี้ผมฟีลดาวน์มากครับ ยังหวังอยู่ยังคิดถึงนางอยู่ตลอดเวลาคิดถึงตอนที่อยู่ด้วยกันนั่นแหละครับและก็ยังหวังลึก ๆ อยู่ว่านางจะให้ไปค้างคืนอีก ไม่รู้จะเลิกหวังเลิกคิดได้เมื่อไหร่เพราะวันทำงานก็ยังเจอกันอยู่
ก็ประมาณนี้แหละครับ
ขอบคุณที่เสียเวลาอ่านมาถึงนี่นะครับไม่คิดว่าจะเขียนมาได้ยาวขนาดนี้เหมือนกันถือสะว่าเล่าให้ฟังนะครับ ขอบคุณนะครับ