นโยบาย"เกลี่ย" ของพรรคส้ม ทำให้อาแปะมีความรู้สึกเหมือนตอนอายุ 14 เลยอ่ะ..

อาแปะเข้าไปอ่านนโยบายของก้าวไกล  นี่มันนโยบาย"โรบินฮีด" ชัดๆ..
หานโยบายสร้างเงิน ไม่เจอเลย  เจอแต่นโยบายสวัสดิการกับนโยบายเกลี่ยเงินมาจากคนรวย..
ทำให้อาแปะนึกถึงสมัยตัวเองเป็นวัยรุ่น.. 

เมื่อครั้งอาแปะอายุ14 ช่วงวัยนั้นก็กำลังทีนเอจ(teenage)..
พ่อก็เพิ่งตาย พี่ชายคนที่เป็นเสาหลักแทนพ่อก็กำลังหลงเมียใหม่ หอบผ้าไปอยู่บ้านเมียใหม่..
พี่ชายคนอื่นๆก็ออกจากบ้านเข้ากรุงเทพหางานทำ พี่สาวก็เพิ่งแต่งงานแยกออกไป..
สภาพตอนนั้นก็เรียกว่าบ้านแตกแหละครับ  ไม่เหลือใครเลยนอกจากแม่ ..
จบม.3 จะเรียนต่อ แม่คนเดียวทำขนนมขายรายวัน รายได้ก็ไม่พอที่จะส่งอาแปะเรียนต่อ..
ชีวิตช่วงนั้นแคว้งคว้างสุดๆครับ  ไม่รู้จะไปทางไหนดี ..

เห็นเถ้าแก่ไร่อ้อยขับรถฝุ่นคลุ้งเต็มถนน ก็อิสสาเค้าด่าเค้า   ในใจก็อยากมีที่ดินทำไร่แบบเค้าบ้าง..
เห็นเถ้าแก่ร้านชำในตลาด ออกรถใหม่ป้ายแดง ก็อิสสาเค้า อยากมีแบบเค้าบ้าง..
ตกเย็นในทุกๆวันก็นั่งครุ่นคิดฝันไปเรื่อยเปื่อย.. 
บางทีก็คิดว่าโลกนี้มันลำเอียงไม่ยุติธรรมเลย    คนรวยก็รวยเอารวยเอา  ทำไมคนจนอย่างเราไม่มีอะไรเลย..
หลายครั้งคราวที่คิดอยากจะเป็น"โรบินฮู๊ด"ออกปล้นคนรวย  เอาเงินมาแจกคนจน  ปล้นไม่ได้ก็ขโมยมาแจกก็ยังคิดอยากจะทำ..

....ก็เป็นความคิดเพ้อเจ้อไปตามประสาวัยคะนองแค้วงคว้างชีวิตไม่รู้จะไปทางไหน..หนะครับ
  ซึ่งอาแปะไม่ได้ทำแบบนั้นนะ รุ่งเช้าก็ต้องขี่มอไซด์พาแม่ไปขายขนมเหมือนเดิมแบบทุกวัน..

จนอยู่มาวันหนึ่ง ญาติผู้ใหญ่มีศักดิเป็นพี่ชาย มาชวนอาแปะไปสอบชิงทุนเรียนฝึกอาชีพช่างของกรมแรงงาน  .
.สอบติดแล้วได้เรียนช่าง อาแปะก็เริ่มค้นพบทางของตัวเองว่า นี่แหละใช่เลย  ทางที่จะพาเราไปสู่ความรวย..
ด้วยความชอบอาชีพนี้ ตรงกับจริตนิสัย  ขยันเรียนใฝ่รู่จนอาจารย์ที่สอนชมว่าหัวไวอ่ะ..
เรียนจบอาแปะก็ได้ทำงานกับเถ้าแก่คนรวย กินนอนกับเถ้าแก่ เงินเดือนแทบไม่ได้ใช้เลย เหลือๆก็แบ่งเงินเดือนให้แม่เกือบครึ่ง..

ช่วงที่ทำงานนี้อาแปะก็ได้สัมผัสวิถีชีวิตคนรวยมากมาย  เรียนรู้ว่าเค้ารวยกันมาอย่างไร..
ได้เห็นบ้านคนรวย ได้เข้าไปถึงห้องนอนของคนรวย ได้นั่งรถหรูของคนรวย ...บลาๆๆ
มีบ้างที่บางคนรวยมาแบบเทาๆแต่ก็ส่วนน้อย  คนรวยหลายคนส่วนมากคือขยัน มุ่งมั่น ต่อยอดมาจากพ่อแม่ก็มี..
พออาแปะปีกกล้าขาแข็ง ก็ออกมาเปิดกิจการของตัวเอง  ก็ได้ประสบการณ์ชีวิตที่สัมผัสคนรวยๆก่อนหน้านั้นแหละครับ มาเป็นแนวทางสร้างความรวยให้ตนเอง   คือต้องขยันทำงาน  มุ่งมั่น  บริหารเงินให้เป็น....แค่นี้ก็รวยละ 

เขียนมาถึงตรงนี้ อาแปะก็ยังไม่รู้เลยว่าจะสรุปกระทู้อย่างไร..
รู้แต่ว่า  ความเท่าเทียม ในโลกนี้มันไม่มีจริงหรอกนะครับ..
นโยบายอิสสาคนรวย อยากเอาเงินคนรวยมาช่วยคนจน มันคือนโยบาย"โรบินฮู้ด"  มันไม่ถูกต้องหนะครับ..
อยากรวย อยากมั่งมี ก็ต้องขยัน  และก็ต้องแข่งขัน  พลวัตของโลกล้วนเต็มไปด้วยการแข่งขัน...หนะครับ..
หยุดอิสสาคนรวย  หยุดเพ้อฝัน  มุ่งมั่นเรียนให้จบ  มุ่งมั่นทำงาน  บริหารเงินให้เป็น ...ก็รวยเองแหละเน้ออออ  

แต่เมื่อถึงที่สุดของเรื่องทางโลกแล้ว  อาแปะพบว่า ความรวยมันก็แค่บันไดให้เราเหยียบขึ้นไปสู่ความสุขสุดยอด..
ซึ่งมีวิธีสู่ความสุขสุดยอดโดยที่ชีวิตไม่ต้องเป็นคนรวยก็ได้  วิธีนี้เป็นความลับที่แต่ละต้องหาเอง....หนะครับ..จุ๊บุ๊ๆ.. 

อมิตพุทธ...

มีนโยบายไฮไลท์ด้วย  ตลกดี..
ยังงงๆ  ทำไมต้องมีนโยบายไฮไลท์   จะสื่อว่าจะเน้นนโยบายนี้สุดๆใช่ป่าว..
นโยบายอื่นๆก็เขียนโก้ๆไปงั้น....มั๊งเนอะ