คือเราคบกับแฟนมาสองปีซึ่งเรารู้สึกว่ามันก็ยังไม่ได้นานขนาดนั้นเลยแต่เราผูกพันมากๆจากที่เคยมีกันแต่ตอนนี้ไม่มีกันแล้วแรกๆมันไม่ชินเลยคิดว่าทำใจได้แต่เหงามากๆเหมือนโดดเดี่ยวทั้งๆที่เป็นคนบอกเลิกแฟนเองเพราะเรารู้สึกว่าเรารู้สึกกับเขาไม่เหมือนเดิมเลยจากอะไรที่เคยทำเราก็ไม่อยากทำเมื่อก่อนอยากเจอเดี๋ยวนี้ไม่อยากเจอคือเราก็เคยทะเลาะกันเพราะนิสัยความชินชาโรคส่วนตัวสูงของเราเรารักอิสระเรามากๆแฟนเรารู้สึกว่าเขาเข้าไม่ถึงในความเป็นตัวเราแต่เขาก็ทนนะเพราะเขารักเรามากหลายๆครั้งทะเลาะกันเขาก็เคยบอกเลิกนะแต่เรายื้อให้เขาอยู่เรากลัวว่าเราอยู่ไม่ได้เรายังทำใจไม่ได้เขาก็อยู่นะจนมาวันนี้หลายๆอย่างที่สะสมด้วยนิสัยความรู้สึกเรามันเปลี่ยนเราจึงถอยออกมาบอกเลิกเขา กลับเป็นเขาเองที่ขอให้เราอยู่เขาไม่อยากเลิกเขาบอกว่าอบากมีกันอยู่เลยอยากเจอยังอยากทำอะไรหลายๆอย่างด้วยกันแล้วอยูาในช่วงเขาฝึกงานเขาทั้งเครียดทั้งเหนื่อยจากการฝึกงานแล้วก็โดนเราบอกเลิกเพราะความรู้สึกเราไม่เหมือนเดิมแล้วเรารู้สึกโกหกตัวเองไม่ได้อีกใจก็สงสารเขานะสงสารมากๆเขารักเรามากๆแต่มีหลายอย่างที่ไปกันไม่ได้เราเข้าใจเขานะด้วยความที่เขาอยู่ในสถานการณ์แบบนี้เขาเลยอยากมีใครสักคนคอยอยู่ข้างๆเราสงสารเขามากๆเลยเรารู้สึกผิดมากแต่เราก็รู้ใจตัวเองว่าเราไม่เหมือนเดิมแล้ว เราใจร้ายไปไหมเราทำถูกแล้วรึเปล่า????
จุดอิ่มตัว