ไม่รู้ว่าอาการที่เล่ามาจะเรียกว่าปัญหาสุขภาพจิตไหม

เมื่อสามปีที่แล้วเคยมีเพื่อนสนิทอยู่คนนึง สนิทกันมากไปไหนไปด้วยกันทำอะไรทำด้วยกัน แต่โดยนิสัยคือค่อนข้างต่างกินนิดหน่อย เพื่อนเราเป็นรุ่นน้องนะคะ เขาจะชอบออกไปเที่ยวกับกิจกรรมอะไรแบบนี้ส่วนเรานิสัยออกไปทาง introverted ไม่ชอบออกไปไหน ไม่ชอบเจอคนเยอะ ไม่ชอบทำกิจกรรม
เราคบกันมาปกติเพราะเราเป็นคนสอนงานเพื่อนตอนเข้ามาใหม่ ก็จะคอย support ซึ่งกันและกัน เรารู้สึกรักแล้วก็ไว้ใจเพื่อนคนนี้มากนะถึงแม้รู้จักกันได้ 2 ปี

จนอยู่มาวันนึงเราได้ promote ขึ้นไป เราก็ไม่ค่อยได้คุยกันแล้วเราก็พยายามวางตัวให้ดีแต่ก็ยากซะจริง 
พี่อีกคนที่เคยเป็นหัวหน้าเราตอนนี้เราตำแหน่งเท่ากัน เขาเป็นหัวหน้าของเพื่อนเราเอง เราไม่รู้ว่าลับหลังเรา เขาจะพูดกับเราว่ายังไง แต่สุดท้ายมาจบที่ว่าเพื่อนสนิทเราไม่ยอมคุยกับเราแค่คนเดียว 

คนอื่นคุยได้หมดเลย แม้แต่มองหน้ายังไม่มองเลย เราพยายามคิดทบทวนว่ามีคำพูดหรืออะไรไปทำร้ายจิตใจโดยที่เราเองไม่รู้ตัวหรือเปล่า จนเราทนไม่ไหวเรานัดคุย เพราะจำได้ว่าเราร้องไห้เลย ความรู้สึกมันจัดการไม่ได้จริงๆ 

เพื่อนเราเขายังยืนยันคำเดิมว่าไม่เหมือนเดิมแล้ว เราถามทุกอย่างแต่เขาก็บอกว่าไม่มีอะไร พอจบเราก็ได้คำตอบว่าโอเคไม่เหมือนเดิม เราทำใจแล้ว แต่เขาก็ไม่ได้บอกว่าเพราะอะไร หรือเรื่องอะไร

จนตอนนี้เราคิดว่าความรู้สึกนี้มัน effectกับการใช้ชีวิตมาก โดยเฉพาะการทำงาน มันทำให้เรากลายเป็นคนไม่มั่นใจ ไม่กล้าคบเพื่อน ไม่กล้าแสดงออกกับใคร ไม่อยากเจอใคร ไม่อยากพูดคุย คิดอะไรก็ไม่ออกเช่น งาน แล้วก็ไม่กล้าปฏิเสธใคร เพราะกลัวว่าคนอื่นจะคิดแบบนั้นแบบนี้

จนตอนนี้ผ่านไปสามปีแล้วเราจะไปทำงานร่วมกันอีกครั้งกับเพื่อนคนนี้แล้วก็พี่อีกคน 

ทุกคนว่าเราควรจัดการตัวเองอย่างไร??
(ขอบพระคุณทุกท่านที่เป็นที่ปรึกษา)