ตามหัวข้อกระทู้เลยค่า ตัดสินใจอยู่นานมากว่าจะตั้งดีมั้ย แต่สุดท้ายก็ตั้งเพราะอยากอ่านความคิดเห็นของเพื่อนๆค่ะ
คือตอนนี้ที่บริษัทที่เราทำงานอยู่เนี่ย คนพากันลาออกไปเยอะมาก คนที่เข้ามาพร้อมๆกันก็มีลาออกไปหลายคนเลย แล้วพอคนน้อยลง บริษัทก็ไม่หาคนเพิ่ม แต่ขอให้พนักงานคนอื่นๆไม่ว่าจะตำแหน่งไหน ไปซัพพอร์ตในงานตรงนั้น พอหัวหน้างานไม่เอาพนักงานตัวเองไปก็เดินมาพูดว่า ‘ช่วยพี่ไม่ได้หรอ พี่ขอแค่คนเดียวก็ได้’ ‘คนบริษัทเดียวกัน ช่วยกันหน่อยนะ’ ‘คนอื่นเขาเหนื่อยเหมือนกัน ไปช่วยกันหน่อย’ ประมาณนั้น ซึ่งงานในส่วนของเรายังไม่เสร็จ และคนในทีมเรามีน้อยมากๆ ขาดคนนึงไป อีกคนก็ต้องทำแทน กลายเป็นว่าเราก็เหนื่อยเพิ่ม พอเราไปช่วยซัพพอร์ตเขาบ่อยๆ เขาก็มาขอคนบ่อยขึ้น จาก1คนเป็น2คน จนเรารู้สึกไม่โอเคมากๆ เพราะเราหรือคนอื่นๆในทีมเหนื่อยคูณ2เลยอะ จะว่าเราเห็นแก่ตัวก็ได้ แต่มันเหนื่อยจริงๆนะ จากที่เราทำงานของเราอย่างเดียว เราต้องไปเรียนรู้งานตรงอื่นเพิ่มอีก เงินเดือนไม่ได้เพิ่มด้วยนะ ได้แต่โอทีแค่ไม่กี่ชั่วโมบเอง พอวันไหนไม่ไปช่วยก็มาถาม ‘วันนี้ไม่มาซัพพอร์ตหรอ’ ‘กลับบ้านแล้วหรอ ไม่อยู่ช่วยก่อนหรอ’ ‘ออกโอหรอ ช่วยกันก่อนดิ’ พอเจอคำพูดแบบนี้บ่อยๆก็ท้ออะ แบบกูต้องไปช่วยอีกแล้วหรอ?
หนักสุดคือวันนั้นงานในทีมเราเยอะมากกก เยอะแบบเยอะ ได้กลับบ้านคือค่ำเลย เขาก็บอกอ้าว งานยังไม่เสร็จหรอ กลับแล้วนะ สู้ๆนะ ไม่มีคำว่า ‘ให้ช่วยมั้ย’ แบบไม่มีเลย วันไหนทีมเราคนขาด ลาป่วย ลาพักร้อน ลากิจ ฯลฯ หัวหน้าเราไปขอคนของเขามาซัพพอร์ตบ้าง คำตอบที่ได้คือ ‘คนของผมก็ไม่พอนะ พวกคุณช่วยเหลือกันเองไปก่อน’ นั่นแหละ หลังจากเจอเขาตอบแบบนี้ ทำให้เราไม่อยากไปช่วยซัพพอร์ตเขาอีก เพราะขนาดคนในทีมเราไม่พอ หัวหน้าเราก็ยังส่งคนไปช่วยเลย
จนตอนนี้เราคิดว่าจะหางานใหม่ดีมั้ย เพราะคิดว่าถ้าบริษัทยังเป็นต่อไปแบบนี้ เราก็ไม่ไหวอะ กลับบ้านในแต่ละวันคือล้ามากๆ บางวันก็นอนร้องไห้ เพราะเหนื่อยจริงๆอะ
มาทำงาน แต่ไม่ได้ทำงานตัวเอง ได้ไปซัพพอร์ตงานตำแหน่งอื่น
คือตอนนี้ที่บริษัทที่เราทำงานอยู่เนี่ย คนพากันลาออกไปเยอะมาก คนที่เข้ามาพร้อมๆกันก็มีลาออกไปหลายคนเลย แล้วพอคนน้อยลง บริษัทก็ไม่หาคนเพิ่ม แต่ขอให้พนักงานคนอื่นๆไม่ว่าจะตำแหน่งไหน ไปซัพพอร์ตในงานตรงนั้น พอหัวหน้างานไม่เอาพนักงานตัวเองไปก็เดินมาพูดว่า ‘ช่วยพี่ไม่ได้หรอ พี่ขอแค่คนเดียวก็ได้’ ‘คนบริษัทเดียวกัน ช่วยกันหน่อยนะ’ ‘คนอื่นเขาเหนื่อยเหมือนกัน ไปช่วยกันหน่อย’ ประมาณนั้น ซึ่งงานในส่วนของเรายังไม่เสร็จ และคนในทีมเรามีน้อยมากๆ ขาดคนนึงไป อีกคนก็ต้องทำแทน กลายเป็นว่าเราก็เหนื่อยเพิ่ม พอเราไปช่วยซัพพอร์ตเขาบ่อยๆ เขาก็มาขอคนบ่อยขึ้น จาก1คนเป็น2คน จนเรารู้สึกไม่โอเคมากๆ เพราะเราหรือคนอื่นๆในทีมเหนื่อยคูณ2เลยอะ จะว่าเราเห็นแก่ตัวก็ได้ แต่มันเหนื่อยจริงๆนะ จากที่เราทำงานของเราอย่างเดียว เราต้องไปเรียนรู้งานตรงอื่นเพิ่มอีก เงินเดือนไม่ได้เพิ่มด้วยนะ ได้แต่โอทีแค่ไม่กี่ชั่วโมบเอง พอวันไหนไม่ไปช่วยก็มาถาม ‘วันนี้ไม่มาซัพพอร์ตหรอ’ ‘กลับบ้านแล้วหรอ ไม่อยู่ช่วยก่อนหรอ’ ‘ออกโอหรอ ช่วยกันก่อนดิ’ พอเจอคำพูดแบบนี้บ่อยๆก็ท้ออะ แบบกูต้องไปช่วยอีกแล้วหรอ?
หนักสุดคือวันนั้นงานในทีมเราเยอะมากกก เยอะแบบเยอะ ได้กลับบ้านคือค่ำเลย เขาก็บอกอ้าว งานยังไม่เสร็จหรอ กลับแล้วนะ สู้ๆนะ ไม่มีคำว่า ‘ให้ช่วยมั้ย’ แบบไม่มีเลย วันไหนทีมเราคนขาด ลาป่วย ลาพักร้อน ลากิจ ฯลฯ หัวหน้าเราไปขอคนของเขามาซัพพอร์ตบ้าง คำตอบที่ได้คือ ‘คนของผมก็ไม่พอนะ พวกคุณช่วยเหลือกันเองไปก่อน’ นั่นแหละ หลังจากเจอเขาตอบแบบนี้ ทำให้เราไม่อยากไปช่วยซัพพอร์ตเขาอีก เพราะขนาดคนในทีมเราไม่พอ หัวหน้าเราก็ยังส่งคนไปช่วยเลย
จนตอนนี้เราคิดว่าจะหางานใหม่ดีมั้ย เพราะคิดว่าถ้าบริษัทยังเป็นต่อไปแบบนี้ เราก็ไม่ไหวอะ กลับบ้านในแต่ละวันคือล้ามากๆ บางวันก็นอนร้องไห้ เพราะเหนื่อยจริงๆอะ