ทำไมเป็นเด็กแบบนี้

คือเราเป็นเด็กผู้หญิงคนนึงที่เรียกได้เลยว่า เป็นคนเฟรนลี่ ยิ้มเก่ง ล่ะก็ไม่เคยพูดคำหยาบเลย แต่พออยู่ประมาณป.3-4 เพื่อนเริ่มด่าเราด้วยคำหยาบ ทุกวัน แล้วสอนเราพูด จนเราพูดเป็นนิสัย แต่มันก็อาจเป็นเหมือนเด็กทั่วไปใช่ไหม? พอมาวันนึงเพื่อนเริ่มแกล้งเรา เราเป็นคนที่ชอบวาดรูป ถึงจะวาดไม่สวยแต่เราก็ชอบ ทีนี้เราดันโดนล้อว่า อิเด็กวาดรูปโง่ๆ บ้างก็ทำไม่ใหญ่จัง หน้าอกใหญ่จัง หน้าใหญ่จัง แต่เราก็คิดว่า เออ มันคงพูดขำๆ แต่หนูโดนล้อเรื่องนี้มา2-3ปี จนจบป.6 เราก็แยกย้ายกันไป แต่เรื่องก็คือ คนในครอบครัวเราเริ่ม ด่าเราด้วยคำหยาบคาย เหตุผลเพราะ เรานอนดึกไป20นาที คือเราโดนครอบครัวด่าด้วยคำหยาบคายมาทุกวัน เขาพูด กู  อี   บ้า ประสาท แต่ก็ไม่มีใครห้าม แต่เราพูดแค่คำว่า เออ ดันเป็นคำหยาบคาย เราก็พยายามเข้าใจว่า เออ สมัยก่อนเขาก็น่าจะพูดอย่างงี้แหละ แต่มันเริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆ จะบอกก่อนว่าเราเป็นคนที่ โลกส่วนตัวสูงนิดนึง เลยไม่อยากให้ใครมายุ่งเรื่องโทรศัพท์ หรือห้องนอน แล้วที่บ้านชอบบุกรุกเข้าห้องนอนเรา หรือบางทีก็แอบดูโทรศัพท์เรา  ซึ่ง เราไม่ชอบเลยบอกไป แต่แกก็ดูเหมือนไม่ฟัง พอเริ่มเปิดเทอมเราก็มีเพื่อนปกติด้วยความที่เป็นคนเข้ากับคนอื่นง่าย แต่พอเราบอกว่า มีเพื่อนแล้วให้ที่บ้านฟัง แกก็ถามบ้าน ที่อยู่ เบอร์โทร เฟส ไลน์ ทุกช่องทางการติดต่อแก ทั้งๆที่เรารู้จักกันแค่1-2วัน คือเราไม่ค่อยอยากถามเรื่องพวกนี้กับใครเพราะคิดว่ามันเป็นเรื่องส่วนตัวจนผ่านมาเทอม2 เราก็เรียนปกติ พอสอบมิดเทอมเราทำคะแนนไม่ได้ถึงตอนเทอม1 เพราะคุณครูประจำวิชาแกเกษียณเลยต้องเปลี่ยนครู แล้วครูบางคนสั่งงานถี่มาก แล้วเราไม่สามารถปั่นตอนดึกได้ เพราะต้องนอนเร็ว ตามที่ครอบครัวจำกัดไว้ พอเราถูกครอบครัวด่าไปทุกวัน เราก็เริ่มเป็นคนก้าวร้าวขึ้นนิดหน่อย แล้วอยู่ดีๆเราก็มาติดโทรศัพท์เพราะ เรามีเพื่อนเยอะ มีที่ๆให้ระบายเรื่องครอบครัว แต่ที่บ้านไม่เข้าใจคิดว่าเราติดเกม พอเราพยายามจะคุยเรื่องคำพูดคำจา พวกท่านก็เริ่มไม่พอใจ เหตุผมที่เราติดโทรศัพท์เพราะมันก็เหมือนเซฟโซน เวลาเราร้องไห้หรือ เศร้า พอเราเป็น ซึมเศร้าก็หาว่าเราปัญญาอ่อน ทุกวันนี้เราแทบจะไม่เคยบอกเรื่องส่วนตัวให้ครอบครัวฟังนอกจากเรื่องเรียน...เราผิดงั้นหรอ(งดดราม่านะคะ เราแค่อยากระบาย)