สวัสดีค่ะ คือเรามีปัญหาแบบนี้มาสักพักใหญ่แล้วจริงๆ ทำยังไงดีนะ....
สิ่งที่เราเป็นคือ เราไม่ค่อยอยากคุยกับคนใหม่ๆเลยค่ะ เลยแบบเลย คือเราเป็นคนที่ทำความรู้จักกับคนอื่นเก่งนะคะ แบบเข้าไปคุยในช่วงแรก แต่พอจะสนิทกัน เรากลับรู้สึกไม่สนิทใจเลยค่ะ แล้วเราก็จะเฟดตัวเองออกมาตลอดเลย เราไม่ค่อยอยากเชื่อใจใครเลยค่ะแล้วเราก็ไม่รู้จะคุยอะไรด้วยค่ะ เอาง่ายๆคือ เป็นคนคุยไม่สนุกนั้นแหละค่ะ
แต่ก็ไม่ใช่ว่าเราเป็นแบบนี้จะไม่มีเพื่อนะคะ เราก็มีกลุ่มเพื่อนอยู่นะคะ เป็นกลุ่มเดียวที่เราอยู่ค่ะ แต่มันก็เป็นปัญหาอีก น่าจะอยู่ที่ความคิดเรา คือ เรารู้สึกเป็นส่วนเกินตลอดเลยค่ะ ด้วยความที่ เราสนิทกับคนในกลุ่มแค่คนเดียวค่ะ คบกันมาเกินครึ่งชีวิต แต่พอขึ้นมัธยม ก็อยู่คนละห้องกันตลอดค่ะ คนในกลุ่มส่วนใหญ่จะเป็นเป็นเพื่อนของเพื่อนเราค่ะ อยู่กันมาสักพักแล้ว แต่เราก็ยังรู้สึกไม่สนิทใจเลยค่ะ ทั้งๆที่ทุกคนก็ดี และเราก็รู้สึกเป็นส่วนเกินบ่อยมากๆค่ะ ด้วยความที่เราเป็นคนไม่ตามข่าวเลย เลยทำให้ตกหลายๆเรื่อง เลยเวลาคุยกันเราจะไม่รู้เรื่องอะไรเลย ถ้าไม่มีเพื่อนเราอยู่ในวงด้วย เราก็แทบจะไม่พูดอะไรเลยเหมือนกันค่ะ ... เราเงียบแบบ เงียบจริงๆ บางวันก็นับประโยคที่พูดที่ รร ได้เลย เพราะมันน้อยจริงๆแต่ตอนอยู่บ้านเราก็ปกตินะคะ แต่ช่วงหลังๆเราก็ดีขึ้นนะคะ เราพยายามเปิดใจที่สุดๆๆๆ แต่มันก็...ดีขึ้นนิดเดียวจริงๆ
เราจะต้องเปลี่ยนนิสัยแบบนี้ยังไงดี....
คงต้องปรับหน่อยละล่ะ...งงตัวเองจัง
สิ่งที่เราเป็นคือ เราไม่ค่อยอยากคุยกับคนใหม่ๆเลยค่ะ เลยแบบเลย คือเราเป็นคนที่ทำความรู้จักกับคนอื่นเก่งนะคะ แบบเข้าไปคุยในช่วงแรก แต่พอจะสนิทกัน เรากลับรู้สึกไม่สนิทใจเลยค่ะ แล้วเราก็จะเฟดตัวเองออกมาตลอดเลย เราไม่ค่อยอยากเชื่อใจใครเลยค่ะแล้วเราก็ไม่รู้จะคุยอะไรด้วยค่ะ เอาง่ายๆคือ เป็นคนคุยไม่สนุกนั้นแหละค่ะ
แต่ก็ไม่ใช่ว่าเราเป็นแบบนี้จะไม่มีเพื่อนะคะ เราก็มีกลุ่มเพื่อนอยู่นะคะ เป็นกลุ่มเดียวที่เราอยู่ค่ะ แต่มันก็เป็นปัญหาอีก น่าจะอยู่ที่ความคิดเรา คือ เรารู้สึกเป็นส่วนเกินตลอดเลยค่ะ ด้วยความที่ เราสนิทกับคนในกลุ่มแค่คนเดียวค่ะ คบกันมาเกินครึ่งชีวิต แต่พอขึ้นมัธยม ก็อยู่คนละห้องกันตลอดค่ะ คนในกลุ่มส่วนใหญ่จะเป็นเป็นเพื่อนของเพื่อนเราค่ะ อยู่กันมาสักพักแล้ว แต่เราก็ยังรู้สึกไม่สนิทใจเลยค่ะ ทั้งๆที่ทุกคนก็ดี และเราก็รู้สึกเป็นส่วนเกินบ่อยมากๆค่ะ ด้วยความที่เราเป็นคนไม่ตามข่าวเลย เลยทำให้ตกหลายๆเรื่อง เลยเวลาคุยกันเราจะไม่รู้เรื่องอะไรเลย ถ้าไม่มีเพื่อนเราอยู่ในวงด้วย เราก็แทบจะไม่พูดอะไรเลยเหมือนกันค่ะ ... เราเงียบแบบ เงียบจริงๆ บางวันก็นับประโยคที่พูดที่ รร ได้เลย เพราะมันน้อยจริงๆแต่ตอนอยู่บ้านเราก็ปกตินะคะ แต่ช่วงหลังๆเราก็ดีขึ้นนะคะ เราพยายามเปิดใจที่สุดๆๆๆ แต่มันก็...ดีขึ้นนิดเดียวจริงๆ
เราจะต้องเปลี่ยนนิสัยแบบนี้ยังไงดี....