--- 4:00 PM ---
วันนื้เราไม่เข้าใจความรูสึกเราเลยยยายบอกว่าเราผิดถั้งๆที่เราก็อยู่เฉย ตาเปิดม่านเข้ามาพอบอกไม่ชอบแล้วยิงเราเกลียดมันมากขึ้นมันผิดแต่มันกลับมาด่าเราแล้วยายก็มาบอกว่าเราเป็นคนผิด วันนี้เราร้องไห้แล้วยายก็เดินเข้ามาแล้วก็มาพูดให้เรารู้สึกแย่กว่าเดิมยายมาพูดเหมือนเราเป็นคนผิด มีวันหนึงยายให้เราถือแกงไปให้ตาเราแค่ร้อนเลย เพอว่างแรงแล้วตาก็โววายทั้งที่เราก็ขอโทษไปแล้วมันก็ทำเป็นเรืองใหญ่จนถึงแม่แล้วรู้มั้ยแม่บอกเราว่าอะไรแม่บอกให้เราอย๋เฉยๆห้ามพูดไม่ต้องพูดตอนนั้นเรารู้สึกแย่มากเพราะตั้งแต่เราจำได้แม่ไม่เคยปกป้องเราเลยแล้วเราก็ยังจำได้ว่าเคยมีเรื่องที่เรา ง่วงนอนจนไม่สามารถพูดเสียงงดังพอที่จะได้ยินต้องนั้นยายถามว่าจะไปตลายด้วยกันมั้ยฉันตอบไปแล้วว่าไม่ไปแล้วยายก็ถามอีกเราก็ตอบว่าไม่แต่ตอนนั้นเราง่วงมากเลยไม่ ค่อยมีเสียงแล้วยายก็โกตรบอกว่าทำไมไม่ตอบแล้วไล่ตีเราตอนนั้นจำได้ว่า ตะโกนขอให้ แม่ช่วนแต่แม่กลับยืนมองเฉยพอวันนี้เราร้องไห้ยายก็เดินมาบอกว่าถ้าตาผิดยายก็ว่าตาผิดแล้วยายบอกว่าเรื่องที่ตามาอยู่ๆมาเปิดมาดูเรามันถูกแล้วเราผิด ทั้งๆที่รู้ว่าเราไม่ชอบแล้วเคย ทะเลาะเรื่องนี้กันแล้วแต่ยายกับตาก็ยังทำ
เรารู้สึกเหมือนไม่เคยได้รับความ ยุติธรรมในครอบครัวเลยแล้วมาบอกว่าไม่ฟังไม่พูดทั้วๆก็พูดไปหทดแล้วแต่ก็จะหาขอแย้งมาพูดที่บอกส่าเราไม่ฟังเราก็ฟังแลัว แล้วมายอกส่าตาเป็นห่วงว่าหยอกแล้ว ถ้าไม่ขอบก็บอกดีๆ ก็เราบอกไปแล้วว่าไม่ชอบแต่ก็ทำกันอยู่ดีแถมยังมาขึ้นเสียงมาด่เราอีกพอมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีกมันก็ทำให้เราโกตรแล้วชอบมา ขู่ว่าจะบอกแม่เราก็ไม่รู้ส่าทำไมค้องบอกเพราะเราก็ไม่ได้กลัวแม่แต่ที่ไม่อยากมห้รู้เพราะไม่อยากให้คิดมากแล้วก็ไม่อยากให้มแงเราเป็นตัวปัญหา เหลือใครอีก
มาละบาย อารมณ์
วันนื้เราไม่เข้าใจความรูสึกเราเลยยยายบอกว่าเราผิดถั้งๆที่เราก็อยู่เฉย ตาเปิดม่านเข้ามาพอบอกไม่ชอบแล้วยิงเราเกลียดมันมากขึ้นมันผิดแต่มันกลับมาด่าเราแล้วยายก็มาบอกว่าเราเป็นคนผิด วันนี้เราร้องไห้แล้วยายก็เดินเข้ามาแล้วก็มาพูดให้เรารู้สึกแย่กว่าเดิมยายมาพูดเหมือนเราเป็นคนผิด มีวันหนึงยายให้เราถือแกงไปให้ตาเราแค่ร้อนเลย เพอว่างแรงแล้วตาก็โววายทั้งที่เราก็ขอโทษไปแล้วมันก็ทำเป็นเรืองใหญ่จนถึงแม่แล้วรู้มั้ยแม่บอกเราว่าอะไรแม่บอกให้เราอย๋เฉยๆห้ามพูดไม่ต้องพูดตอนนั้นเรารู้สึกแย่มากเพราะตั้งแต่เราจำได้แม่ไม่เคยปกป้องเราเลยแล้วเราก็ยังจำได้ว่าเคยมีเรื่องที่เรา ง่วงนอนจนไม่สามารถพูดเสียงงดังพอที่จะได้ยินต้องนั้นยายถามว่าจะไปตลายด้วยกันมั้ยฉันตอบไปแล้วว่าไม่ไปแล้วยายก็ถามอีกเราก็ตอบว่าไม่แต่ตอนนั้นเราง่วงมากเลยไม่ ค่อยมีเสียงแล้วยายก็โกตรบอกว่าทำไมไม่ตอบแล้วไล่ตีเราตอนนั้นจำได้ว่า ตะโกนขอให้ แม่ช่วนแต่แม่กลับยืนมองเฉยพอวันนี้เราร้องไห้ยายก็เดินมาบอกว่าถ้าตาผิดยายก็ว่าตาผิดแล้วยายบอกว่าเรื่องที่ตามาอยู่ๆมาเปิดมาดูเรามันถูกแล้วเราผิด ทั้งๆที่รู้ว่าเราไม่ชอบแล้วเคย ทะเลาะเรื่องนี้กันแล้วแต่ยายกับตาก็ยังทำ
เรารู้สึกเหมือนไม่เคยได้รับความ ยุติธรรมในครอบครัวเลยแล้วมาบอกว่าไม่ฟังไม่พูดทั้วๆก็พูดไปหทดแล้วแต่ก็จะหาขอแย้งมาพูดที่บอกส่าเราไม่ฟังเราก็ฟังแลัว แล้วมายอกส่าตาเป็นห่วงว่าหยอกแล้ว ถ้าไม่ขอบก็บอกดีๆ ก็เราบอกไปแล้วว่าไม่ชอบแต่ก็ทำกันอยู่ดีแถมยังมาขึ้นเสียงมาด่เราอีกพอมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีกมันก็ทำให้เราโกตรแล้วชอบมา ขู่ว่าจะบอกแม่เราก็ไม่รู้ส่าทำไมค้องบอกเพราะเราก็ไม่ได้กลัวแม่แต่ที่ไม่อยากมห้รู้เพราะไม่อยากให้คิดมากแล้วก็ไม่อยากให้มแงเราเป็นตัวปัญหา เหลือใครอีก