อาแปะผู้รักความสงบและยุติธรรม เช้านี้ได้ช่วยกิ้งก่าถูกนกกะปูดรังแกแล้ว มีความสุขมร๊ากกก..

เมื่อตอนสายกำลังจะไปเก็บถ่าน ระหว่างทางก็ไปเจอกิ้งก่าตัวหนึ่งกำลังถูกนกกะปูดไล่จิกอยู่บนพื้น..
เข้าใจว่ามันคงจิกตกลงมาจากต้นไม้หนะครับ   ดูๆแล้วกิ้งก่าคงสู้ไม่ได้ ถ้าไม่ช่วยกิ้งก่าคงถูกกินแน่ๆ..

อาแปะก็เลยช่วยไล่นกกะปูดไป  บอกให้มันไปหากินที่อื่น ตามหนองน้ำโน่นไป๊  ชีวิตกิ้งก่าตัวนี้ขอโว้ย..
เอ่อ ....นกกะปูดมันออกอาการดื้อแฮะ  อาแปะต้องโบกมือไล่มันอยู่หลายครั้งกว่ามันจะยอมบินหนีไป..
ท่านผู้อ่านไม่ต้องกลัวว่านกกะปูดจะอดตายนะครับ ที่สวนอาหารการกินของนกเยอะมาก  ไม่ได้กิ้งก่าตัวนี้มันก็ไปหาอย่างอื่นกินได้..

อาแปะก็มาพิจารณาดูกิ้งก่า ทำไมมันไม่เปลี่ยนสีเมื่ออยู่บนพื้นดิน...แปลกดี..
ละก็ย้อนมาคิดถึงตัวเอง  ยังศรัทธาในสีขาวและสีส้มเหมือนเดิมไหมน่ะ.?
การช่วยกิ้งก่า ทำให้ตระหนักรู้ว่าตัวเราเองยังรักษาอุดมการณ์เดิม    คือรักสงบและยุติธรรมไว้ได้ ยังไม่เปลี่ยนสี เหมือนกิ้งก่าที่ไม่ยอมเปลี่ยนสี..

คุณละ  ยังเป็นสีเดิมอยู่มั๊ย  ยังเป็นสีแดงอยู่มั๊ย..?

อมิตพุทธ..


หลังจากไล่นกกะปูดไปแล้ว ก็จับมันไปไว้บนต้นไม้ ท่าทางมันยังตกใจกลัวอยู่เลย..
ดูสังขารมันน่าจะอายุมากแล้ว  ไม่คล่องแคล่วเหมือนกิ้งก่าที่เห็นทั่วไป  คงเป็นเหตุให้หนีนกไม่ได้ตั้งแต่แรก..
ก็คงเหมือนพรรคการเมืองเก่าๆแก่ๆเนอะ  เมื่ออายุเริ่มมาก ความคล่องแคล่วก็ลดลง ก็ถูกพรรคการเมืองของคนรุ่นใหม่ไล่ล่าเอากองเชียร์ไป..
น่าสงสาร   น่าสงสาร..  จะมีชีวิตอยู่กี่ปีน๊อ ..
พรรคการเมืองเก่าๆหากไม่ผลัดใบให้เหมือนต้นไม้ผลัดใบ ก็คงยืนต้นตายซาก...ในสักวันอันใกล้..เนอะ..
 

ปรัชญาการเมือง  เมื่อเห็นนกกะปูด...กิ้งก่า...และต้นไม้..