ทำไงกับชีวิต

สวัสดีครับผมมีเรื่องมาเล่าเกี่ยวกับชีวิตส่วนตัวผมนี่แหละผมเรียนไม่จบม.3ครับ บ้านผมจนมากปัจจุบันผมมีอายุ17จะ18เดือนหน้า เรื่องเรียนไม่จบเป็นช่วงโควิดตอนปี2020-2021ครับผมเป็นคนขี้อายหรือจะเรียกว่าเด็กมีอีโก้ก็ได้ครับ ตอนช่วงโควิดนั้นผมไม่ได้เงินไปโรงเรียนครับเลยไม่กินข้าวละก็แบบมันทำให้ผมไม่อยากไปเรียนเพราะว่าเพื่อนกินข้าวเวลาชวนผมก็จะตอบว่าไม่หิว นิสัยผมคือเวลาไม่มีเงินใครชวนทำอะไรที่ใช้เงินผมจะตอบเลี่ยงแบบว่าติดธุระหรือไม่ชอบนั่นนุ่นนี่ ความจริงคือผมอายที่จะบอกว่าไม่มีเงินครับ มันก็เลยเป็นเหตุผลที่ทำให้ผมเรียนไม่จบเพราะไม่มีเงิน ละก็ผมไม่ได้เกเรแบบดูดบุหรี่หรือโดดเรียนบ่อยๆนะครับที่เรียนไม่จบคือไม่มีเงินอย่างเดียว นั่นแหละครับละก็ผมมีพ่อแม่ที่เกิดผมมาแต่ก็ผมไม่ได้อยู่กับพ่อและแม่ครับ แม่ผมเขาเคยทะเลาะกับผมเรื่องที่ผมขอให้เซ็นเปลี่ยนชื่อแต่เขาไม่ยอมครับทำให้ครับ ละก็อยู่ๆแม่ผมเขาขอโทรศัพท์ผมครับผมมีโทรศัพท์2เครื่องนะแต่ผมไม่ให้เพราะตั้งแต่เกิดมาเขาไม่เคยให้อะไรผมเลยตั้งแต่เด็กจนโตไม่สนใจไม่ส่งเงินให้สักอย่าง ก็ทะเลาะกันเขาก็เลยมาพูดว่าแบบ กูไม่ได้อยากให้เกิดมาแต่ยายขอไว้เฉยๆ ตอนผมได้ยินก็เฉยๆนะครับเพราะผมก็เคยคิดไว้แล้วว่าเขาไม่ได้ตั้งใจให้ผมเกิดมาแต่ก็มีแอบร้องนิดหน่อยเพราะว่าทันไม่ได้เป็นสิ่งที่ผมคิดไปเองมันคือความจริงเหมือนที่ผมคิดเลย ส่วนพ่อก็เป็นผู้ชายติดเกมครับพ่อผมไม่ได้ทำงานไม่ได้ส่งเงินให้แต่มีนานๆครั้งแบบครั้งละ5ร้อยบาทผมก็เฉยๆกับพ่อเหมือนกันขาดได้เขาไม่ได้ให้ความรู้สึกเหมือนเป็นพ่อผมจริงๆแต่ไม่ได้เกลียดเหมือนแม่ ผมเลยได้อยู่กับตายายตั้งแต่เด็กตอนนี้พวกแกก็เริ่มแก่แล้วก็อายุ55-65เเล้วครับผมรักพวกเขาเหมือนพ่อแม่จริงๆแต่มันก็เป็นความรู้สึกตอนยังไม่เกิน14-15นุ่นตอนนี้ตาผมที่ผมเคยรักเขาติดยาเสพติดครับผมอยู่ชนบทยาเสพติดถูกมากครับแกจะพาเพื่อนแกมาสูบที่บ้านตลอดกลางคืนผมก็ได้กลิ่นตลอดผมขัดไม่ได้เพราะหาตังไม่ได้เอาจริงผมกลัวตาผมเหมือนกันตั้งแต่ติดยาเสพติดก็อารมณ์รุนแรงมาก ปล.ผมไม่เคยสนที่จะเสพยาเสพติดเลยนะถึงจะได้อยู่ในสังคมที่ห่วยแตกขนาดนี้ผมอยู่ในห้องไม่ออกไปไหนจนตอนนี้เวลาคุยกับใครในบ้านผมก็ยังคุยแบบติดๆขัดๆพูดไม่ออกเหตุผลบางส่วนก็คงเพราะไม่ได้เรียนเลยเป็นแบบนี้ ส่วนยายผมแกติดเหล้าแต่คนนี้ผมรักแกตลอดไปแน่นอนก็ช่วงหลังนี้แกถามผมว่าจะไปทำงานตอนไหนผมก็ตอบไม่ได้อะครับเพราะผมไม่มีวุฒิที่จบม.3ด้วยซ้ำ ผมก็เลยอยากถามอะครับว่าผมควรทำยังไงกับชีวิตต่อดีผมอยากตายนะครับแต่ไม่อยากเจ็บผมขอมห้ผมไหลตายทุกสันก่อนนอนผมไม่ค่อยกินข้าวผมไม่ออกกำลังกายเพื่อที่ให้ร่างกายพังแล้วไหลตายสักวันนั่นแหละครับเดือนหน้าผม18แล้วก็คงต้องหาทางเข้าตัวเมืองทำงานส่วนตัวผมอยากเรียน กสน แต่ก็ไม่กล้าครับผมไม่ชอบเสียงสังคมถ้าเรียนก็ต้องเป็นที่ที่ผมไม่รู้จักใคร ผมควรทำไงกับชีวิตดีครับผมรู้ว่าผมเป็นเด็กที่ ผมหนีปัญหาผมอยากหนีตายผมควรทำไงดีครับตอนนี้ถ้ามีคนตอบหรือมีคนมาอ่านช่วยตอบผมทีนะครับ 19/5/66