คิดยังกับโคลงนี้ครับ

ประภากรส่องฟ้า รำไร
ใบไผ่ปลิวไสว ทั่วหล้า
เมฆาบ่หวันไหว คลาดเคลื่อน
เป็นดั่งพันธุ์กล้า เหี่ยวแห้งหมดพันธุ์

คิดอย่างไรหรอครับ พอดีเพื่อนผมเอามาให้อ่านแต่ไม่รู้จะแสดงความคิดเห็นอย่างไร