สวัสดีค่ะ ขออนุญาตแทนตัวเองว่าเรานะคะ เราอายุ12ปี พี่เราอายุ16ปีค่ะ ทุกวันนี้เรารู้สึกเบื่อกับครอบครัวและพี่ชายคนนี้มากค่ะ คือเราพยายามไม่คิดมากมาหลายครั้งแล้วค่ะแต่พี่เราไม่หยุดค่ะ คือช่วง4-5เดือนที่ผ่านมามันจะเป้นช่วงที่เด้กนักเรียนป.6ต้องสอบเข้ารร.ใหม่ใช่มั้ยคะ ขอบอกก่อนนะคะว่าเราไม่ใช่เด็กเรียนอีกอย่างเราเคยเรียนพิเศษแค่วิชาภาษาอังกฤษตอนป
4ปีเดียวเลยค่ะ ตอนป.5ก้เรียนออนไลน์แต่ช่วงนั้นไม่ตั้งใจเรียนเลยทำให้พื้นฐานป.5ไม่ดีทำให้คูณเลขทศนิยมไม่เป็นตอนป.6เละมากค่ะ ตอนที่กำลังสอบเข้าม.1ห้องกิฟแม่เราสั่งให้ติวหนังสือเองเราก้พยายามทำให้ดีที่สุดแล้วค่ะเพื่อที่จะได้ดีเท่าพี่ชายจะได้เป็นที่รักในครอบครัวเหมือนพี่ชายผลคือเราไม่ติดค่ะบอกเลยค่ะว่าเราเศร้ามาก พอพ่อรู้พ่อก้เรียกมาคุยเลยว่าเราต้องติวและเอาจริงให้มากกว่านี้นะไม่งั้นถ้าไม่ติดพ่อไม่ส่งเราเรียนแล้วนะ แม่เราก็เครียดกลัวว่าเราจะสอบไม่ติดห้องสามัญแม่เราเลยให้เราไปเรียนติวโค้งสุดท้าย ตอนนั้นเราเครียดมากร้องไห้ในห้องน้ำกับตอนนอนทุกวันรู้สึกไม่อยากตื่นขึ้นมาเลยอยากจะหลับยาวเลยแต่มันทำไม่ได้พี่เราก้เอาแต่บูลี่เราว่า "โถวว ไอดำแค่นี้แกก้ทำไม่ได้ ฉันบอกแล้วว่าฉันอยู่เหนือแกทุกเมื่อ "เราเครียดมากไม่มีคนปรึกษาเลยเราต้องระบาบความรู้สึกเบาๆกับหมอนข้าง(เรากับพี่นอนห้องเดียวกัน)เราไม่มีคนที่ปรึกษาได้เลย เราก้พยายามยิ้มมาตลอดเพื่อให้ไม่มีใครรู้ว่าเราเศร้าแค่ไหนเขาจะชอบว่าว่าบีบน้ำตา จนถึงวันสอบเราสอบติดห้องคิง เราภูมิใจมากกกกเราบอกทุกคนในบ้านเลยว่าเราพยายามสำเร็จ เรานึกว่าทุกคนจะดีใจกับเราแต่พอเราไปบอกพ่อพ่อบอกว่า"หรอ" เลยไปบอกแม่บอก"ดีแล้ว ไม่อยากให้อยู่ท้ายๆมันมีแต่เพื่อนไม่ดี" ไปบอกอาโก"อ่ออืม " เรารู้สึกว่า อ่าวทำไมไม่ดีใจกันอะ หรือมันยังไม่ดีพอไปบอกย่าต่อย่าบอกว่า"จริงหรอย่า บอกแล้วว่าพลอยทำได้ มาๆกอดๆ"มันทำให้เราเหมือนโดนฮีลเลยเราดีใจมากกกกกรู้สึกว่าความพยายามของเรามีประโยชน์ขึ้นมาเลย จากนั้นอีกอาทิตย์1ย่าเราโดนรถมอเตอร์ไซชนขาหัก2ซีกเดินไม่ได้เราเลยต้องขึ้นไปอยู่เป็นเพื่อนอาม่าทั้งวันชวนม่าคุย ล้างฟันปลอม พอเข้าห้องน้ำ ยกข้าวมาให้ จนเราเปิดเรียนปรับพื้นฐาน10วัน เราไม่ได้ขึ้นไปหาอาม่าเลย อาม่าเราขี้ลืมขึ้นเยอะมากกพอเรียนครบ10วันเราก้คุยกับอาม่าแล้วอาม่าก้บอกว่า เนี่ยเพิ่งรู้ว่า พี่ชายเราเรียนอยู่ห้องกิฟคือห้องเก่งที่สุดอาม่าดีใจมากกเลย วันต่อมามีญาติมาเยี่ยมหลานอีก2คนเรียนจุฬาทั่งสองเลยอาม่าเราเลยพูดว่า "เฮ้อออออ นึกไปนึกมา มีหลาน4คน2คนเข้าจุฬาอีกคนอยู่ห้องกิฟห้องที่เก่งที่สุด ตอนนั้นเรานึกว่า คนต่อไปเป็นเราสิน้าาา แล้วอาม่าก็พูดจบแค่นั้นเราแบบ ห๊ะ แล้วเราหละ ลืมเราหรอ เด๋วก้พูดแหละ ไหนอะ นานแล้วนะ เรายังเก่งไม่พอหรอ ทำไม ในหัวเรามีแต่คำพวกนี้เราผิดหวังมากแต่เราก้ไม่ได้พูดอะไรออกไป ตอนอาบน้ำเราก้คิดว่าเราต้องเก่งอีก เก่งให้ได้มากกว่าพี่ชายต้องมากกว่าๆนอนคุยกับตัวเองทุกวันว่าต้องเก่งกว่านี้แต่ช่วงนี้เราอ้วนมาก นน.54 สูง156เราโดนพี่ล้อว่า ไอดำ ไออ้วน ไอคอดำ ทำไมแกอ้วนงี้อะ ฉันไม่อยากมีน้องแบบแกเลยวะ ตลอด2ปี แล้วทุกวันตอนพี่เราพูดแบบนี้เราโกรธมากแต่เราทำไรไม่ได้เพราะเราเด็กกว่าอยากจะด่าแบบๆเเรงๆก้ทำไม่ได้เราถามตัวเองทุกวันเลยว่าเราดำขนาดนั่นเลยหรอพ่อแม่เดียวกันนะ เราอ้วนขนาดนั้นเลยหรอ เราแย่ขนาดนั้นเลยหรอจน เราดิ่งมาก ชอบฝันว่ามีคนมาตามล่าฆ่า มีคนผลักตกตึกบ้างจนเราเจอวีธีคลายเครียดคือ การวาดรูปจากนั้นเราก้วาดมาตลอดจนช่วงหลังๆพี่เราเห็นเราวาดแต่ผู้ชายพี่เราก้บูลี่ว่า ทำอะไรของแกอะวาดรูปผู้ชายนี้อีกละวาดไรก็ไม่รู้ เดินมากี่ทีก้บอกว่าวาดอีผู้ชายนี้อีกละน่าเกลียด คำพูดพวกนั้นมันแทงจิตใจเรามากเลยเราพยายามอยู่เฉยๆไม่ก้ยิ้มให้มาตลอดแต่พอเราทนไม่ไหวเราก้เลยเลิกวาดภาพมาดูคริปช่อง1แทนก้มีแต่คนว่าว่าดูไอ้กลุ่มนี้อีกละ พี่เราเดินเข้ามาแล้วกดออกแล้วพูดว่าไม่ดูไอ้พวกนี้พลอยๆคือภายนอกช่องนี้ดูแย่พูดคำหยาบเหมือนคนเสพยาไรงี้แต่พอดูจริงมันตลกมากเราชอบมากแต่ก้ติดพี่ พอเราหยิบของกินมาพี่เราก้บอกว่าขอชิมหน่อยตลอดเมื่อก่อนเราให้แต่ช่วงหลังเริ่มบ่อยเราเลยบอกไห้ไปตักเองแต่พี่เราเขาไม่เดินไปตักเองแต่ไปมองแม่แล้วฟ้องว่าพลอยไม่มีน้ำใจแบ่งของกินให้ เรางงมากแต่แม่เราก้บอกว่าให้พี่เขาไปเรารู้สึกไม่เป็นธรรมแต่ทำไรไม่ได้ พอเราคุยกับเพื่อนเขาก้เปิดมือถือเราอ่านโดยไม่เคยขออนุญาติเลยเราไปบอกแม่แม่ก้ไม่ช่วย เราชอบอ่านมังฮวาวายและสนับสนุนแต่ครอบครัวเราไม่ชอบพอพี่เราเห็นที่เราอ่านเขาก้ไปฟ้องแม่ทำให้เราโดนงดมือถือแล้ววันนี้พ่อบอกให้กวาดบ้านเราก้เดินไปหยิบไม้กวาดมากวาดแต่ปกติเราจะแยกกันกวาดคือใครกวาดก่อนจะได้กวาดข้างในซึ่งเล็กกว่าข้างนอกปกติเราเป็นคนจะเสียสละในทุกเรื่อง แต่ครั้งนี้เรากวาดก่อนพี่เราเราเลยกวาดข้างในทำให้พี่เราไม่พอใจเเละเดินเข้ามากันเราที่เดินไปกวาดบ้านล้มแล้วยืนมองเราไม่ยื่นมือมาช่วยเราเลยไม่ขอโทษด้วยเราเลยฟ้องแม่แม่เราก็บอกว่าให้อภัยพี่เขาไปเถอะทั้งที่เราปวดหลังแล้วก็เจ็บหัวมากเพราะหัวไปฟาดขอบตู้วางของแต่เราทำไรไม่ได้จนเราหมดความอดทนที่จะฝืนยิ้มและไม่เป้นตัวของตนเองแล้วทุกวันเราไม่มีความสุขเลยพอเราไม่ยิ้มเหมือนทุกวันอาดรามาทักว่าตื่นยังทำไม่รู้สึกห่างเหินจังเราไม่ได้ตอบกลับไปพี่เราก้แกล้งเหมือนเดิมค่ะ เราไม่รู้ต้องทำไงแล้วค่ะ ช่วงนี้กลับมาเครียดอีกแล้ว ฝันที่น่ากลัวอีกแล้ว นอนไม่หลับ ไม่อยากกินข้าว ต้องทำยังไงดีคะ
ต้องเรียนให้เก่งขึ้นอีกมั้ยคะเราไม่ได้เป็นอะไรใช่มั้ยคะ ขอบคุณที่อ่าน+ตอบนะคะ
มีพี่ชอบยุ่งเรื่องชาวบ้านทำไงดีคะ
4ปีเดียวเลยค่ะ ตอนป.5ก้เรียนออนไลน์แต่ช่วงนั้นไม่ตั้งใจเรียนเลยทำให้พื้นฐานป.5ไม่ดีทำให้คูณเลขทศนิยมไม่เป็นตอนป.6เละมากค่ะ ตอนที่กำลังสอบเข้าม.1ห้องกิฟแม่เราสั่งให้ติวหนังสือเองเราก้พยายามทำให้ดีที่สุดแล้วค่ะเพื่อที่จะได้ดีเท่าพี่ชายจะได้เป็นที่รักในครอบครัวเหมือนพี่ชายผลคือเราไม่ติดค่ะบอกเลยค่ะว่าเราเศร้ามาก พอพ่อรู้พ่อก้เรียกมาคุยเลยว่าเราต้องติวและเอาจริงให้มากกว่านี้นะไม่งั้นถ้าไม่ติดพ่อไม่ส่งเราเรียนแล้วนะ แม่เราก็เครียดกลัวว่าเราจะสอบไม่ติดห้องสามัญแม่เราเลยให้เราไปเรียนติวโค้งสุดท้าย ตอนนั้นเราเครียดมากร้องไห้ในห้องน้ำกับตอนนอนทุกวันรู้สึกไม่อยากตื่นขึ้นมาเลยอยากจะหลับยาวเลยแต่มันทำไม่ได้พี่เราก้เอาแต่บูลี่เราว่า "โถวว ไอดำแค่นี้แกก้ทำไม่ได้ ฉันบอกแล้วว่าฉันอยู่เหนือแกทุกเมื่อ "เราเครียดมากไม่มีคนปรึกษาเลยเราต้องระบาบความรู้สึกเบาๆกับหมอนข้าง(เรากับพี่นอนห้องเดียวกัน)เราไม่มีคนที่ปรึกษาได้เลย เราก้พยายามยิ้มมาตลอดเพื่อให้ไม่มีใครรู้ว่าเราเศร้าแค่ไหนเขาจะชอบว่าว่าบีบน้ำตา จนถึงวันสอบเราสอบติดห้องคิง เราภูมิใจมากกกกเราบอกทุกคนในบ้านเลยว่าเราพยายามสำเร็จ เรานึกว่าทุกคนจะดีใจกับเราแต่พอเราไปบอกพ่อพ่อบอกว่า"หรอ" เลยไปบอกแม่บอก"ดีแล้ว ไม่อยากให้อยู่ท้ายๆมันมีแต่เพื่อนไม่ดี" ไปบอกอาโก"อ่ออืม " เรารู้สึกว่า อ่าวทำไมไม่ดีใจกันอะ หรือมันยังไม่ดีพอไปบอกย่าต่อย่าบอกว่า"จริงหรอย่า บอกแล้วว่าพลอยทำได้ มาๆกอดๆ"มันทำให้เราเหมือนโดนฮีลเลยเราดีใจมากกกกกรู้สึกว่าความพยายามของเรามีประโยชน์ขึ้นมาเลย จากนั้นอีกอาทิตย์1ย่าเราโดนรถมอเตอร์ไซชนขาหัก2ซีกเดินไม่ได้เราเลยต้องขึ้นไปอยู่เป็นเพื่อนอาม่าทั้งวันชวนม่าคุย ล้างฟันปลอม พอเข้าห้องน้ำ ยกข้าวมาให้ จนเราเปิดเรียนปรับพื้นฐาน10วัน เราไม่ได้ขึ้นไปหาอาม่าเลย อาม่าเราขี้ลืมขึ้นเยอะมากกพอเรียนครบ10วันเราก้คุยกับอาม่าแล้วอาม่าก้บอกว่า เนี่ยเพิ่งรู้ว่า พี่ชายเราเรียนอยู่ห้องกิฟคือห้องเก่งที่สุดอาม่าดีใจมากกเลย วันต่อมามีญาติมาเยี่ยมหลานอีก2คนเรียนจุฬาทั่งสองเลยอาม่าเราเลยพูดว่า "เฮ้อออออ นึกไปนึกมา มีหลาน4คน2คนเข้าจุฬาอีกคนอยู่ห้องกิฟห้องที่เก่งที่สุด ตอนนั้นเรานึกว่า คนต่อไปเป็นเราสิน้าาา แล้วอาม่าก็พูดจบแค่นั้นเราแบบ ห๊ะ แล้วเราหละ ลืมเราหรอ เด๋วก้พูดแหละ ไหนอะ นานแล้วนะ เรายังเก่งไม่พอหรอ ทำไม ในหัวเรามีแต่คำพวกนี้เราผิดหวังมากแต่เราก้ไม่ได้พูดอะไรออกไป ตอนอาบน้ำเราก้คิดว่าเราต้องเก่งอีก เก่งให้ได้มากกว่าพี่ชายต้องมากกว่าๆนอนคุยกับตัวเองทุกวันว่าต้องเก่งกว่านี้แต่ช่วงนี้เราอ้วนมาก นน.54 สูง156เราโดนพี่ล้อว่า ไอดำ ไออ้วน ไอคอดำ ทำไมแกอ้วนงี้อะ ฉันไม่อยากมีน้องแบบแกเลยวะ ตลอด2ปี แล้วทุกวันตอนพี่เราพูดแบบนี้เราโกรธมากแต่เราทำไรไม่ได้เพราะเราเด็กกว่าอยากจะด่าแบบๆเเรงๆก้ทำไม่ได้เราถามตัวเองทุกวันเลยว่าเราดำขนาดนั่นเลยหรอพ่อแม่เดียวกันนะ เราอ้วนขนาดนั้นเลยหรอ เราแย่ขนาดนั้นเลยหรอจน เราดิ่งมาก ชอบฝันว่ามีคนมาตามล่าฆ่า มีคนผลักตกตึกบ้างจนเราเจอวีธีคลายเครียดคือ การวาดรูปจากนั้นเราก้วาดมาตลอดจนช่วงหลังๆพี่เราเห็นเราวาดแต่ผู้ชายพี่เราก้บูลี่ว่า ทำอะไรของแกอะวาดรูปผู้ชายนี้อีกละวาดไรก็ไม่รู้ เดินมากี่ทีก้บอกว่าวาดอีผู้ชายนี้อีกละน่าเกลียด คำพูดพวกนั้นมันแทงจิตใจเรามากเลยเราพยายามอยู่เฉยๆไม่ก้ยิ้มให้มาตลอดแต่พอเราทนไม่ไหวเราก้เลยเลิกวาดภาพมาดูคริปช่อง1แทนก้มีแต่คนว่าว่าดูไอ้กลุ่มนี้อีกละ พี่เราเดินเข้ามาแล้วกดออกแล้วพูดว่าไม่ดูไอ้พวกนี้พลอยๆคือภายนอกช่องนี้ดูแย่พูดคำหยาบเหมือนคนเสพยาไรงี้แต่พอดูจริงมันตลกมากเราชอบมากแต่ก้ติดพี่ พอเราหยิบของกินมาพี่เราก้บอกว่าขอชิมหน่อยตลอดเมื่อก่อนเราให้แต่ช่วงหลังเริ่มบ่อยเราเลยบอกไห้ไปตักเองแต่พี่เราเขาไม่เดินไปตักเองแต่ไปมองแม่แล้วฟ้องว่าพลอยไม่มีน้ำใจแบ่งของกินให้ เรางงมากแต่แม่เราก้บอกว่าให้พี่เขาไปเรารู้สึกไม่เป็นธรรมแต่ทำไรไม่ได้ พอเราคุยกับเพื่อนเขาก้เปิดมือถือเราอ่านโดยไม่เคยขออนุญาติเลยเราไปบอกแม่แม่ก้ไม่ช่วย เราชอบอ่านมังฮวาวายและสนับสนุนแต่ครอบครัวเราไม่ชอบพอพี่เราเห็นที่เราอ่านเขาก้ไปฟ้องแม่ทำให้เราโดนงดมือถือแล้ววันนี้พ่อบอกให้กวาดบ้านเราก้เดินไปหยิบไม้กวาดมากวาดแต่ปกติเราจะแยกกันกวาดคือใครกวาดก่อนจะได้กวาดข้างในซึ่งเล็กกว่าข้างนอกปกติเราเป็นคนจะเสียสละในทุกเรื่อง แต่ครั้งนี้เรากวาดก่อนพี่เราเราเลยกวาดข้างในทำให้พี่เราไม่พอใจเเละเดินเข้ามากันเราที่เดินไปกวาดบ้านล้มแล้วยืนมองเราไม่ยื่นมือมาช่วยเราเลยไม่ขอโทษด้วยเราเลยฟ้องแม่แม่เราก็บอกว่าให้อภัยพี่เขาไปเถอะทั้งที่เราปวดหลังแล้วก็เจ็บหัวมากเพราะหัวไปฟาดขอบตู้วางของแต่เราทำไรไม่ได้จนเราหมดความอดทนที่จะฝืนยิ้มและไม่เป้นตัวของตนเองแล้วทุกวันเราไม่มีความสุขเลยพอเราไม่ยิ้มเหมือนทุกวันอาดรามาทักว่าตื่นยังทำไม่รู้สึกห่างเหินจังเราไม่ได้ตอบกลับไปพี่เราก้แกล้งเหมือนเดิมค่ะ เราไม่รู้ต้องทำไงแล้วค่ะ ช่วงนี้กลับมาเครียดอีกแล้ว ฝันที่น่ากลัวอีกแล้ว นอนไม่หลับ ไม่อยากกินข้าว ต้องทำยังไงดีคะ
ต้องเรียนให้เก่งขึ้นอีกมั้ยคะเราไม่ได้เป็นอะไรใช่มั้ยคะ ขอบคุณที่อ่าน+ตอบนะคะ