ตัวคนเดียวเอาตัวรอดจากงานกลุ่มยังไง ?

คือเรามีปัญหากับเพื่อนอีกกลุ่มแล้วก็ออกมาจากกลุ่มหากลุ่มใหม่ เรารู้สึกว่ากลุ่มที่เราอยู่มันไม่ใช่สไตล์ไม่ตรงกันพอลองเข้าอีกกลุ่มก็ไม่ใช่อีก เรารู้สึกว่าเราอยู่ในสังคมได้ยากมาก เราพยายามปรับตัวแล้ว อีกกลุ่มที่เราพยายามเข้าหาเขาจะไม่เรียนต่อกันแล้วเราต้องเรียนต่อเวลางานกลุ่มหรืองานอะไรเราต้องตามต้องอะไรคนเดียวหมดเลยเขาไม่รู้เรื่องอะไรด้วยเลย เราก็เลยออกมาอีก หากลุ่มที่จริงจังเข้าไปหาเขาอีก กลุ่มนี้เป็นกลุ่มที่พอเราจะตามได้เราพยายามเข้าหาเขาถ้าเราไม่บอกว่าจะไปด้วยเขาก็จะไม่รอเรา พอเวลามีกลุ่มเขาก็อยู่กับกลุ่มเขาเรารู้สึกสนิทแต่เขายังไม่ขนาดนั้น เวลาเราเข้าหาเขาเราต้องฝืนตัวเองทำให้ตัวเองร่าเริงอยู่ตลอดเวลาทั้งๆที่เราเป็นคนนิ่งมากๆ พอกลับมาบ้านมาหมดพลังหมดไฟไปหมดแต่ก็ต้องทำแบบนั้นต่อถ้าเราไม่ทำก็ไม่มีใครแล้ว เราเหมือนเศษในห้องเราเงียบจนรู้สึกว่าเราอยู่หรือตายก็เหมือนกัน ครอบครัวก็ไม่เข้าใจบอกไปเรียนไม่ได้เหนื่อยอะไรขนาดนั้นบ่นกับเรื่องเรียนไม่ได้ เราอยากรู้ว่าพี่ๆมีวิธีเอาตัวรอดกันยังไง เวลาเขาเหลือตัวคนเดียวเราชอบคิดว่ากลุ่มแรกที่เราออกมาเขาจะรู้สึกสะใจหัวเราะเยาะเรา เราชอบคิดอะไรแบบนี้มันเลยยิ่งทำให้เราไม่สบายใจ หาทางออกมาเป็นปีแล้วค่ะ ก็ไม่ได้สักที