ผมอายุ21ครับคือผมอยู่บ้านกับป้าทำสวน18ไร่รายได้พออยู่พอกินคือผมกับป้าช่วยกันทำผมเเบกของเเบกปุ๋ยทำงานใช้เเรงหนักๆส่วนอื่นๆง่ายๆป้าทำครับเเค่ผมทำก็จะล้นมืออยู่เเล้วเเต่เมื่อเช้าป้าผมมีอาการเซล้มมึนหัวพูดไม่ชัดเเละบ้านอยู่ไกลจากโรงพยาบาลเลยไปช้าต้องลงเรือเเล้วไปขึ้นท่าเรือรอพี่ชายขับรถมารับอีกทีผลตรวจมาคือเป็นเส้นเลื่อดในสมองตีบอาการค่อนเเย่ครับท่าจะทำงานไม่ได้ครับเเล้วคืองานที่บ้านความรับผิดชอบงานทั้งหมดตกอยู่ที่ผมคนเดียวครับต่อไปต้องทำคนเดียวเเล้วพอทำงานคิดถึงเขาทีไรใจก็สั่นมือสั่นๆตลอดเลยครับมันเหงาๆมันคิดมากเกิดความเครี่ยดเเรงทำงานก็หายเลยผมนั่งเฉยๆมาครึ่งวันเเล้วผมคิดมากจะทำไหวมั้ยคนเดียวมันมืดไปหมดมันเหงาๆหงอยๆต่อไปป้าก็ต้องอยู่บ้านญาติเพราะติดถนนไปหาหมอได้ง่ายกว่าอยู่ที่นี่ พวกพี่ๆก็ต่างมีงานส่วนตัวกันหมดผมเป็นคนที่เก็บอาการจะไม่เเสดงอาการอะไรออกมาต่อหน้าพี่น้องเเบบไม่อยากไห้เขามาคิดมากกับผม ผมผูกพันกันกับเขาตั้งเเต่ผมเด็กๆอยู่ด้วยกันตลอดอยู่ดีๆผมมาอยู่คนเดียวโดยไม่มีเขาน้ำตาก็ไหลตลอด
กำจัดความเครียดกับปัญหาชีวิตยังไงดีรับฟังปัญหาผมหน่อยครับ