วันนี้จะมาเล่านิทานตาสีตาสาเรื่องหนึ่ง มีเจ้าบ้านคนหนึ่งได้รับมรดกของตระกูลที่สืบทอดกันมายาวนาน เขามีบ้านใหญ่โตในที่ดินของเขา และในที่ดินของเขาก็มีผู้คนมากมายทุกเผ่าพันธุ์ทุกชนชั้นเข้ามาพึ่งอาศัยในที่ดินผืนนี้ต่อมาผู้คนเหล่านั้นก็ทำมาหากินโดยใช้แผ่นดินผืนนั้นในการค้าขายเกษตรกรรมเลี้ยงปลาเลี้ยงวัวเลี้ยงไก่ปลูกข้าวทำนาโดยการแลกกับการเช่าที่ดินของเจ้าบ้านและเจ้าของบ้านนั้นก็เอาเงินที่ได้ไปทำทางต่อท่อน้ำต่อสายไฟเพื่อให้พวกเขาใช้อย่างสะดวกในการใช้ชีวิต พอเวลาผ่านไปจากรุ่นพ่อสู่รุ่นลูกจากรุ่นลูกสู่รุ่นหลาน ต่อมามีพ่อค้าจากต่างแดนเล็งเห็นทรัพยากรอันมหาศาลในที่ดินและเป็นที่น่าตั้งโรงงานสารเคมีแต่ติดตรงที่ว่าเจ้าของที่ดินมีโฉนด  จึงทำการโน้มน้าวให้ผู้คนที่อาศัยอยู่ในที่แห่งนั้นทำการขับไล่เจ้าของบ้านเพราะเจ้าของบ้านกินหรูอยู่สบายไม่เหมือนกับพวกเขาที่ต้องทำมาหากิน  และค่าเช่าบ้านเช่าที่จ่ายไปมันก็เงินของเรา เพื่อที่จะให้พวกเขาดูแลเป็นเจ้าของที่ดินผืนนั้น อย่างเสรี  มีทางเลือกอยู่ 2 ทาง 1 คือต้องไล่บีบเจ้าของบ้านนั้นออกไปโดยยืมปืนจากพ่อค้าและบีบบังคับเจ้าของที่ดินให้โอนโฉนดและ 2 ช่วยเจ้าของบ้านขับไล่เพื่อป้องกันกลุ่มพ่อค้ามากว้านซื้อที่ดินสร้างโรงงานเคมี   ไม่ว่าเหรียญจะออกมาหน้าไหนคุณเป็นผู้ที่กำหนดเลือกและต้องยอมรับในสิ่งที่คุณเลือกไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับสิ่งที่คุณเลือกคุณจะยอมรับผลที่ตามมาได้หรือไม่....  
(((((((มันก็แค่นิทานก็เท่านั่น))))))