ไม่มีอะไรแค่ระบายเฉยๆ

เรื่องก็มีอยู่ว่า ผมคุยกับผู้หญิงอยู่คนนึงแล้วผมรักเขามากๆเลยแบบรักอยู่ข้างเดียวมาโดยตลอดระยะเวลาเกือบ4เดือนที่คุยกันมา ผมทรมาน ท้อและเหนื่อยมากๆผมโดนทำร้ายจิตใจมาโดยตลอดทุกครั้งที่มีปัญหากันผมจะถูกพูดใส่ด้วยคำพูดรุนแรงมากๆ จนใจผมละเอียดหมดเลย ผมยอมถูกทำร้ายขนาดนี้เพียงเพราะอยากให้เขาอยู่กับผมถึงจะไม่รักผมก็ได้แต่ผมก็ยังอยากให้เขาอยู่กับผม เขาพูดไว้ชัดเจนมากๆ ว่าเขาไม่เคยรักผมเขาแค่คุยกับผมไปงั้น ไม่ว่าผมจะพยายามแค่ไหนผมก็ทำให้เขารักผมไม่ได้เลย ผมเข้าใจนะว่าถ้าพยายามไม่ถูกคนผลก็จะเป็นแบบนี้ ผมเคยคิดหลายครั้งมากๆว่าจะเลิกคุยทุกครั้งที่ทะเลาะเขาก็ไล่ผมตลอด แต่ผมก็ยังอ้อนวอนขอให้เขาอยู่ อ้อนวอนแบบคนไร้ค่าสุดๆเลย ผมรู้ตัวเองดีว่าผมกำลังทำอะไรอยู่ ถึงแม้ผมจะเสียใจแค่ไหน จะร้องไห้หนักขนาดไหน จะรู้สึกเหนื่อยขนาดไหน เขาก็เป็นคนเดียวที่เยียวยาผมได้ดีมากๆโดยที่เขาแค่พูดจาดีๆกับผมแค่นั้น ผมรักเขามาจนไม่รักตัวเองเลย หลายคนก็บอกให้ผมพอได้แล้วหยุดได้แล้ว แต่ผมทำไม่เคยได้เลยเพราะตัวผมนั่นอ่อนแอมากๆ ผมไม่มีความกล้ามากพอที่จะตัดเขาออกจากชีวิตเลย ผมเหนื่อยมาก