สวัสดีทุกคนนะคะ นี่เป็นครั้งแรกที่ได้เขียนกระทู้เลยค่ะถ้าเขียนอะไรผิดหรือทำอะไรผิดก็ต้องขอโทษด้วยนะคะ งั้นเรามาเข้าประเด็นกันเลยดีกว่าเนาะ
ตอนนี้อายุได้15ปี กำลังขึ้นม.ปลายแล้ว รู้สึกว่าตัวเองไม่มีเป้าหมายในชีวิตไม่มีอะไรเลยอ่ะค่ะ มันเหมือนมีชีวิตอยู่ไปวันๆอ่ะค่ะ ขนาดตัวเองถนัดอะไรหรือว่าชอบอะไรยังไม่รู้เลยค่ะว่าตัวเองชอบอะไรหรืออยากทำอะไร แม่จะบอกอยู่บ่อยๆเลยค่ะว่า"อายุ15แล้วนะ คิดได้รึยังว่าอยากทำอะไรจะมาใช้ชีวิตอยู่ไปวันๆไม่ได้แล้วนะ" ท่านจะบอกแบบนี้อยู่ประจำเลยค่ะ ไม่ได้อยากว่าท่านหรืออะไรหรอกค่ะแต่ยังหาคำตอบให้ท่านไม่ได้เลยค่ะ แล้วเหมือนกับว่าพอท่านพูดเรื่องนี้บ่อยๆมันก็ทำให้รู้สึกกดดันกับกลัวค่ะ กลัวมากว่าในอนาคตเราจะทำอะไรเลี้ยงชีพเราดีหรือเราจะไม่มีการมีงานทำ ขนาดตอนนี้เรายังไม่รู้ว่าเลยเราชอบทำอะไร แต่ว่า... สิ่งที่อยากเป็นตอนนี้ คือนักพากษ์ค่ะ อ่านมาถึงตอนนี้คงรู้สึกย้อนแย้งใช่ไหมคะ ความรู้สึกตอนนี้ก็ย้อนแย้งพอๆกันเลยค่ะ คุณก็คงถามว่า"ในเมื่อมีสิ่งที่อยากเป็นแล้ว จะถามเรื่องเป้าหมายทำไมล่ะ" คิดอย่างนั้นใช่ไหมคะ ที่เขียนว่าอยากเป็นนักพากษ์อ่ะค่ะ มันเป็นเป้าหมายก็จริงแต่มันก็เป็นแค่สิ่งที่ตั้งไว้หลอกตัวเองว่ามันคือเป้าหมาย และก็กลัวมากว่าถ้ามีเป้าหมายแล้วจะทำยังไงดีให้มันไม่หาย ถามเลยล่ะกันค่ะ 1.ทำยังไงถึงจะมีเป้าหมายคะ 2.ถ้ามีเป้าหมายแล้วควรทำยังไงให้เป้าหมายนั้นไม่หายไปคะ
ปล.เขียนไปเขียนมาเหมือนออกมาระบายซ่ะมากกว่าแฮะ
ปล2.ถ้าเขียนแล้วไม่เข้าใจ ก็กราบขอโทษนะคะ เพราะนี่ก็ไม่รู้จะอธิบายยังไงดี
ต้องทำยังไงถึงจะทำให้ตัวเองรู้สึกมีเป้าหมายคะ?
ตอนนี้อายุได้15ปี กำลังขึ้นม.ปลายแล้ว รู้สึกว่าตัวเองไม่มีเป้าหมายในชีวิตไม่มีอะไรเลยอ่ะค่ะ มันเหมือนมีชีวิตอยู่ไปวันๆอ่ะค่ะ ขนาดตัวเองถนัดอะไรหรือว่าชอบอะไรยังไม่รู้เลยค่ะว่าตัวเองชอบอะไรหรืออยากทำอะไร แม่จะบอกอยู่บ่อยๆเลยค่ะว่า"อายุ15แล้วนะ คิดได้รึยังว่าอยากทำอะไรจะมาใช้ชีวิตอยู่ไปวันๆไม่ได้แล้วนะ" ท่านจะบอกแบบนี้อยู่ประจำเลยค่ะ ไม่ได้อยากว่าท่านหรืออะไรหรอกค่ะแต่ยังหาคำตอบให้ท่านไม่ได้เลยค่ะ แล้วเหมือนกับว่าพอท่านพูดเรื่องนี้บ่อยๆมันก็ทำให้รู้สึกกดดันกับกลัวค่ะ กลัวมากว่าในอนาคตเราจะทำอะไรเลี้ยงชีพเราดีหรือเราจะไม่มีการมีงานทำ ขนาดตอนนี้เรายังไม่รู้ว่าเลยเราชอบทำอะไร แต่ว่า... สิ่งที่อยากเป็นตอนนี้ คือนักพากษ์ค่ะ อ่านมาถึงตอนนี้คงรู้สึกย้อนแย้งใช่ไหมคะ ความรู้สึกตอนนี้ก็ย้อนแย้งพอๆกันเลยค่ะ คุณก็คงถามว่า"ในเมื่อมีสิ่งที่อยากเป็นแล้ว จะถามเรื่องเป้าหมายทำไมล่ะ" คิดอย่างนั้นใช่ไหมคะ ที่เขียนว่าอยากเป็นนักพากษ์อ่ะค่ะ มันเป็นเป้าหมายก็จริงแต่มันก็เป็นแค่สิ่งที่ตั้งไว้หลอกตัวเองว่ามันคือเป้าหมาย และก็กลัวมากว่าถ้ามีเป้าหมายแล้วจะทำยังไงดีให้มันไม่หาย ถามเลยล่ะกันค่ะ 1.ทำยังไงถึงจะมีเป้าหมายคะ 2.ถ้ามีเป้าหมายแล้วควรทำยังไงให้เป้าหมายนั้นไม่หายไปคะ
ปล.เขียนไปเขียนมาเหมือนออกมาระบายซ่ะมากกว่าแฮะ
ปล2.ถ้าเขียนแล้วไม่เข้าใจ ก็กราบขอโทษนะคะ เพราะนี่ก็ไม่รู้จะอธิบายยังไงดี