ใช้ชีวิตคนเดียวประถม-มัธยมปลาย

ผมเป็นพวกสันโดดแต่ก็ไม่รู้นะทำไมความคิดผมชอบแปลกแยกจากคนอื่นเละมั้งลยทำให้ผมไม่มีเพื่อน แต่ผมมองว่าการที่ผมอยู่คนเดียวมันทำให้ผมมีความสุข ผมไม่ต้องมานั้งฟังไครระบายความทุก มานั้งคิดว่าจะชวนคุยเรื่องอะไร ผมใช้ชีวิตมาแบบที่เรียกว่าเรียนอย่างเดียวเย็นกลับไปเจอครอบครัวก็พอแล้ว ผมอยู่แบบนี้มาตั้งแต่เด็ก ทุกครั้งที่มีงานกิฬาสีทั้งห้องมี40 คน มีผมคนเดียวที่โดนเลือกให้นั้งเฝ้ากระติกน้ำไปไหนก็ไม่ได้แต่ก็นะผมไม่แคร์ บางทีนั้งอยู่สักพักก็จะมีครูเดินมาถามไม่ไปหาเพื่อนหรอ ก็ได้แต่บอกไปว่าไม่เป็นไรครับ แต่ความจริงคือไม่มีเพื่อน555 พอขึ้นมัธยมก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงเท่าไหร่ เดินไปกินข้าวคนเดียว เดินเล่นคนเดียว เวลาว่างคนอื่นคุยกันผม ก็นั้งดูแต่ต้นไม้ไปเลื่อย เวลามีงานกลุ่มนี้บอกได้เลยเป็นเศษตลอด แต่ส่วนใหญ่จะขอครูทำคนเดียว ส่วนใหญ่ครูก็ให้ มีบางครั้งก็ไม่ให้ก็ช่วยทำ ตอนเย็นกลับบ้านก็เดินขึ้นรถคนเดียว นั้งคนเดียวกลับมาถึงบ้านเพื่อนที่บ้านก็ไม่มี พอช้วงมัธยมปลายดีหน่อยที่ไปกินข้าวที่ไหนก็ได้ ผมชอบไปนั้งกินใต้ต้นไม้กินเสร็จก็นอนฟังเพลง อยู่ตรงนั้นแหละคนเดียว ถึงช้วงเรียนก็เข้าไปเรียน เวลาว่าพักก็นั้งฟังเพลงไปเลื่อยๆ นั้งหลับตาพักสายตา ถึงวันหยุด ไปกินหมูกระทะผมก็ไปคนเดียว kfc ร้านข้าว ผมก็นั้งกินคนเดียว ไม่ต้องรอไคร กินเสร็จก็ไปได้เลย ถึงทุกวันนี้ผมก็เป็นอยู่