เหมือนคนทำละครเดี๋ยวนี้มีความเชื่อว่าคนดูไม่ได้อยากดูละครที่เหมือนนิยาย คนอ่านนิยายรู้เรื่องหมดแล้วอาจจะไม่อยากดูละคร อยากดูไปลุ้นไปว่าจะเกิดอะไรขึ้นมากกว่า

ซึ่งก็มีทั้งส่วนจริงและไม่จริง

ไม่จริงคือพวกนิยายของนักเขียนชั้นครูซึ่งเขียนเรื่องราวมาสนุกอยู่แล้ว เป็นวัตถุดิบชั้นดีในตัว ตัวละครและการดำเนินเรื่องเดินไปอย่างที่ควรจะเป็น คนทำละครปรับยังไงก็ฝีมือสู้ครูวางเรื่องไว้ไม่ได้ ไม่ต้องปรับอะไรมากต่อให้ใครอ่านมาแล้วดูละครก็ยังสนุกจากการที่ได้เห็นจากตัวหนังสือเปลี่ยนมาเป็นภาพในทีวี แค่หานักแสดงที่เหมาะสมมารับบทบาท ทำโปรดักชั่นดีๆ ยังไงก็สนุก ปรับให้ไปตามเทคโนโลยีการผลิตและเข้ากับยุคสมัยก็พอ

ส่วนที่จริงคือจำพวกนิยายรุ่นใหม่ ๆ เพราะส่วนใหญ่ไม่ได้สนุกขนาดนั้น มักจะโครงเรื่องหลวม สำนวนไม่ถึง แผลเยอะ ตัวละครไร้มิติ พยายามยัดเยียดอะไรบางอย่างแบบโฉ่งฉ่าง (ไม่ทกุคน ที่เขียนดีก็มี แต่ส่วนใหญ่ที่อ่านมาร้อยละ 95 เป็นงี้) แต่พล็อตเรื่องอาจจะน่าสนใจ อันนี้ถ้าไม่ปรับเดินตามตัวนิยายเดิมเลยอาจไม่รอด ได้คนเขียนบทเก่งอุดแผลเพิ่มสีสันปรับแล้วมีโอกาสสนุกขึ้นมากกว่า