เรางี่เง่าเกินไปหรือเปล่าคะ

สวัสดีค่ะ คือเราน้อยใจแฟนมากๆ เรารับปริญญา แฟนมาไม่ได้ (อยู่บ้านเดียวกัน) และไม่มีขวัญอะไรให้เรา ไม่มาเราไม่น้อยใจนะ แต่ไม่มีของขวัญให้เรา เริ่มคิดว่าเขาไม่ใส่ใจ วันที่เรารับปริญญา แฟนเราเลิกงานเที่ยง

เริ่มเรื่องเลยนะคะ เรากับแฟนคบกันมาประมาณ1ปี8เดือน เราใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันค่ะ แฟนเขาเรามีน้าสาวซึ่งน้าสาวอยู่ต่างประเทศค่ะ น้าจะกลับมาไทยในช่วงเดือนธันวาของทุกๆปี.... เราเข้าใจนะคะว่าใครๆก็ต้องคิดถึงคน

เรื่องคือเราอยากระบายค่ะ จริงๆ เราเป็นคนค่อนข้างเฮฮา ใครๆ ก็บอกว่าเราตลก สนิทกับคนก็ง่าย กล้าที่จะเล่าเรื่องทุกข์ให้เราฟัง เรารับฟัง แล้วให้คำปรึกษาได้ แต่พอกลับกันเป็นเราทุกข์ เล่าให้เพื่อน ระบายกับ

เราได้มีโอกาสจีบคนคนหนึ่งที่หน้าตาหล่อ คนรอบข้างชมไปไหนคนก็ทัก นิสัยด้านความรักก็ดีพื้นฐานความรักโอเคหมดทุกอย่างเป็นคนที่เรารู้สึกว่าดีที่สุดแล้วที่เคยเจอมา ฐานะทางบ้านก็ค่อนข้างไปทางรวยเรียนดีมากแบบม

ตามชื่อกระทู้เลยค่ะ เราอยากรู้ว่าขนาดไหนถึงจะเรียกว่าแฟนติดเพื่อนจนลดความสำคัญของแฟนไป ช่วยยกตัวอย่างเหตุการณ์ทีนะคะ พอดีเราไม่มีประสบการณ์ความรักพอเจอสถานการณ์แบบนี้เลยวางตัวไม่ถูกค่ะ เพราะไม่เข้าใจ

asdasdasd

เรากับแฟนคบกันมาสองปีกว่า เราคุยกันทุกวัน ไม่มีวันไหนที่ไม่คุยกันเลย แต่เร็วๆนี้แฟนเราจะบวชแล้ว ทำไมกันนะ..นึกทีไรก็ร้องไห้ทุกที ยังไงเขาบวชเป็นพระไม่ต้องนึกถึงสีกาอยู่แล้ว แล้วเราละคะ ก็ยังอยู่ในฐานะ

เกริ่นก่อนนะคะ ตอนนี้คบกับแฟนจะ1ปีแล้วแฟนเป็นทหาร ระยะทางของเราสองคนอยู่ไกลกันมาก เมื่อก่อนตอนคบกันคุยกันทุกวัน คอลคาสายกันตลอด 3-4เดือนแรก คือมันก็ไม่ได้มีปัญหาอะไร จนเขาขอให้เราลดการคอลลง คือถ้าว่าง

อยากมีคนให้อ้อน ขาดความอบอุ่น 5555 คือ เรา งี่เง่า นิดๆ เวลามีแฟนจะติดแฟนมาก นิสัยนี้พอจะมีใครรับได้ไหม?