สวัสดีค่ะนี่คือกระทู้แรกของหนูเลยหนูอายุ18ค่ะกำลังจะต่อมหาลัย ที่บอกว่าครอบครัวไม่ปล่อยก็รู้แหละค่ะว่าเป็นห่วงอันนี้หนูเข้าใจ
ตามประสาวัยรุ่นค่ะ ตั้งแต่ม.2-ม.3หนูเริ่มมีความคิดที่จะอยากเที่ยวกับเพื่อนแหละค่ะไปคาเฟ่ไปกินขนมแต่แม่จะบอกว่าอย่าไปมันอันตรายเพื่อนหลอกไปขายทำไงตั้งแต่เล็กจนโตหนูไม่เคยได้ไปไหนเองเลยค่ะเซเว่น ตลาด อันนี้หนูพอเข้าใจคงกลัวรถล้มแหละค่ะ
แม่ชอบบอกหนูว่าโตไปต้องอย่าน้อยหน้าใครนะต้องรวยให้ได้ไม่งั้นก็หาผัวรวยๆหน้าตาก็ดีห้ามคบกับคนจนดูคนอื่นเขาเป็นตัวอย่างโตมาหาเงินเลี้ยงพ่อแม่เคยช่วงนึงได้เกรด3.89หนูโดนแม่บ่นไป3วันหนูยอมรับว่าเกรดมันตกแต่หนูก็พยายาม
ชีวิตนี้หนูไม่เคยไปไหนนอกจากบ้านกับโรงเรียนตอนม.4หนูเคยมีแฟนคนนึงคบได้1ปีกว่าหนูก็เลยลองบอกแม่สุดท้ายแม่ว่าถ้าท้องขึ้นมาทำไงไม่ต้องมีไร้สาระหยาบนนะคะ มันหน้าพ่*อหรอไม่ต้องคบห้ามคุย
หนูก็ยอมเลิกค่ะจนตอนนี้ปัจฉิมครูชวนไปกินชาบูค่ะหนูถามเพราะคิดว่าแม่น่าจะโอเคเพราะมีครูแต่คำตอบทำเราน้ำตาคลอเลยค่ะแม่บอกว่า แม่บอกว่าไม่ต้องไปมันกลับดึกอันตรายจะไปหาผู้ชายรึป่าวก็ไม่รู้
หนูเคยซื้อของมาขายก็ได้เงินอยู่ค่ะก็พอจ่ายค่าเทอมตัวเองสุดท้ายแม่ก็บอกว่าไม่ใช่แม่ค้าไม่ต้องขายของไม่ใช่ไม่พยายามหนูลองพูดทุกอย่างแต่ดันบอกว่าเถียงแล้วก็บอกว่าแม่อาบน้ำร้อนมาก่อนแม่รู้ดี
จนตอนนี้หนูจะขึ้นมหาลัยมันก็เหมือนเดิมค่ะไม่ปล่อยเหมือนเดิมพอหนูเริ่มโตหนูก็เริ่มปลงแล้วค่ะแต่หนูก็ยังไม่มีความสุขเหมือนเดิมควรพูดไงดีคะหนูรักแม่นะคะแต่บางทีหนูก็อยากมีชีวิตที่เลือกเองได้บ้าง
ครอบครัวไม่ปล่อยเลย
ตามประสาวัยรุ่นค่ะ ตั้งแต่ม.2-ม.3หนูเริ่มมีความคิดที่จะอยากเที่ยวกับเพื่อนแหละค่ะไปคาเฟ่ไปกินขนมแต่แม่จะบอกว่าอย่าไปมันอันตรายเพื่อนหลอกไปขายทำไงตั้งแต่เล็กจนโตหนูไม่เคยได้ไปไหนเองเลยค่ะเซเว่น ตลาด อันนี้หนูพอเข้าใจคงกลัวรถล้มแหละค่ะ
แม่ชอบบอกหนูว่าโตไปต้องอย่าน้อยหน้าใครนะต้องรวยให้ได้ไม่งั้นก็หาผัวรวยๆหน้าตาก็ดีห้ามคบกับคนจนดูคนอื่นเขาเป็นตัวอย่างโตมาหาเงินเลี้ยงพ่อแม่เคยช่วงนึงได้เกรด3.89หนูโดนแม่บ่นไป3วันหนูยอมรับว่าเกรดมันตกแต่หนูก็พยายาม
ชีวิตนี้หนูไม่เคยไปไหนนอกจากบ้านกับโรงเรียนตอนม.4หนูเคยมีแฟนคนนึงคบได้1ปีกว่าหนูก็เลยลองบอกแม่สุดท้ายแม่ว่าถ้าท้องขึ้นมาทำไงไม่ต้องมีไร้สาระหยาบนนะคะ มันหน้าพ่*อหรอไม่ต้องคบห้ามคุย
หนูก็ยอมเลิกค่ะจนตอนนี้ปัจฉิมครูชวนไปกินชาบูค่ะหนูถามเพราะคิดว่าแม่น่าจะโอเคเพราะมีครูแต่คำตอบทำเราน้ำตาคลอเลยค่ะแม่บอกว่า แม่บอกว่าไม่ต้องไปมันกลับดึกอันตรายจะไปหาผู้ชายรึป่าวก็ไม่รู้
หนูเคยซื้อของมาขายก็ได้เงินอยู่ค่ะก็พอจ่ายค่าเทอมตัวเองสุดท้ายแม่ก็บอกว่าไม่ใช่แม่ค้าไม่ต้องขายของไม่ใช่ไม่พยายามหนูลองพูดทุกอย่างแต่ดันบอกว่าเถียงแล้วก็บอกว่าแม่อาบน้ำร้อนมาก่อนแม่รู้ดี
จนตอนนี้หนูจะขึ้นมหาลัยมันก็เหมือนเดิมค่ะไม่ปล่อยเหมือนเดิมพอหนูเริ่มโตหนูก็เริ่มปลงแล้วค่ะแต่หนูก็ยังไม่มีความสุขเหมือนเดิมควรพูดไงดีคะหนูรักแม่นะคะแต่บางทีหนูก็อยากมีชีวิตที่เลือกเองได้บ้าง