คุณว่าเรางี่เง่าไหมคะที่แฟนทำงานจนละเลยตัวเรา

ต่อมาสักระยะนึงแฟนเราได้เริ่มทำธุรกิจส่วนตัวค่ะต้องคอยติดต่อกับลูกค้า คอยรับออเดอร์ แล้วก็แพคของส่งตอนนี้เลยทำให้เขาเหมือนมีอีกสิ่งที่ต้องทำเพิ่มเข้ามาในชีวิต เราซัพพอร์ตธุรกิจที่เขาทำมาเสมอเลยค่ะ คอยให้กำลังใจในวันที่เค้าท้อ คอยยินดีในวันที่เขาเริ่มประสบความสำเร็จ แต่ถึงจะเป็นอย่างนั้นลึกๆในใจเรายอมรับว่าแรกๆเราแอบมีนอยด์ค่ะเพราะตอนนี้เวลาแทบทั้งหมดที่เขาทำมันยิ่งรวนไปหมดเช่นเดียวกันกับการใส่ใจและเวลาที่เขามีให้เรามันก็น้อยลง แต่สุดท้ายเราก็คิดได้ว่าเออชีวิตจริงมันก็เป็นอย่างงี้แหละวันนึงถ้าเรายังอยู่ด้วยกันแล้วเรียนจบไปเราเองทั้งคู่ก็ต่างมีงานที่ต้องทำซึ่งนั่นก็ทำให้เรารู้สึกว่าสุดท้ายแล้วเวลาที่มันมีให้กันก็อาจจะน้อยลงเพราะภาระหน้าที่ที่เราต้องทำนั่นเลยทำให้เราหายนอยด์เขา

จนกระทั่งตอนนี้เราเริ่มกลับมาคิดอีกครั้งแล้วว่าเราเข้าใจในภาระหน้าที่ในการทำงานของเขานะคะ ตอนนี้เขามีทั้งเรียน ทั้งสอบ แล้วก็ธุรกิจทุกอย่างมันเหนื่อยมากๆสำหรับเขาเราเข้าใจความเหนื่อยและเวลาที่เริ่มไม่บาลานซ์เราเริ่มยอมรับได้กับการที่เขาไม่มีเวลาที่จะใช้ร่วมกันกับเราที่จะออกไปเที่ยวไหนด้วยกัน เจอกัน คุยกัน หรือกินข้าวด้วยกัน ตอนนี้อย่างเดียวที่เราต้องการมีแค่การที่เขาเจียดเวลาสักนาทีเดียวตอบแชทเราอย่างน้อยมันก็เป็นการสนทนาที่กินเวลาชีวิตเขาน้อยที่สุดแล้ว แต่ทว่าเขาก็เริ่มละเลยมันค่ะเราเคยทักไปหาเขาแล้วเขาเล่นไอจีเลื่อนดูสตอรี่แต่ไม่ตอบไลน์เรา เราไม่ได้คิดถึงขั้นว่าเขาหมดใจ หรือมีใครคนอื่นนะคะ เพราะสุดท้ายตอนหลังเขาก็กลับมาตอบเราแล้วขอโทษบอกว่าเขากำลังยุ่งกับการจัดการธุรกิจแล้วก็แพคของมากๆ แต่ในตอนนั้นเองเราก็เริ่มคิดว่ามันเป็นเรื่องยากมากเลยหรอที่เราจะขอเวลาแค่เสี้ยวนาทีตอบไลน์เราเพราะก่อนหน้านั้นเราก็แชทคุยค้างกันไว้อยู่ ตอนนี้เราไม่ได้อยากจะเรียกร้องหรือต้องการเวลาที่จะได้ใช้ด้วยกันเราขอแค่ตอบแชทแค่นี้ก็พอแล้ว มันเลยทำให้เราคิดว่าคนเราต่างมีหน้าที่ที่ต้องทำแต่สุดท้ายถ้าในตอนนี้ที่มีแฟนก็ควรจะแบ่งเวลาให้ดีขึ้นและใส่ใจความรู้สึกของอีกคนมากกว่านี้หรือเปล่าหรือว่าจริงๆแล้วนี่มันเป็นเรื่องที่เข้าใจและไม่ควรจะคิดเพราะมันเป็นเรื่องที่ดูงี่เง่า

ใครมีประสบการณ์คล้ายกันอยากมาแชร์ร่วมกันหรือใครที่อยากแนะนำสามารถมาแลกเปลี่ยนพูดคุยกันได้เลยนะคะ ขอบคุณทุกคนที่มารับฟังและร่วมแลกเปลี่ยนกันล่วงหน้าค่ะ