สวัสดีคับ ผมพึ่งอายุ16-17นะคับ เป็นความรักช่วงวัยเรียน ผมรู้จักกับเธอคนนี้ ชื่อพีช(นามสมมุติ) รู้จักกันมา3ปีคับตั้งเเต่ม.ต้น ก็คุยกันปกติ เหมือนผมก็จีบเขาอะเเหละคับ เเต่ช่วงเเรกๆนั้นเหมือนเขาจะติดเรียนอะไรทำนองนั้น จนกระทั่งพฤษภาคมปีก่อน เราได้ตัดสินใจคบกัน ช่วงคบมันดีไปหมดเลยคับ อาจจะมีทะเลาะกันบ้าง เเต่ปัญหาไม่ได้อยู่ตรงนี้คับ จนกระทั่งวันเกือบครบรอบสี่เดือน ผมพึ่งไปเจอกับพีชมาเเละไปเดินห้างกันหลังเลิกเรียนครับ พีชเขาเคยบอกผมว่าพี่สาวเขาหวง ตอนที่เขาบอกพี่สาวว่าเขามีผม พี่สาวเขาเคยสั่งห้ามไม่ให้มาเจอกัน วันนั้นผมเลยขอให้เขาลองเปิดใจ ผมไม่อยากให้เขาปิดบัง จังหวะนั้นบรรยากาศก็เริ่มเปลี่ยนไปคับ เขาบอกว่าเขาทำไม่ได้ ตอนเเรกดูเหมือนผมจะทำตัวไม่พอใจใส่นะคับ เเต่ไปๆมาๆ ผมก็เริ่มคิดได้ ผมก็เลยบอกพีชว่าไม่เป็นไร จากนั้นเขาก็เริ่มตัดพ้อคับ เราทะเลาะกัน เขาก็เริ่มพูดถึงตอนคบกันข้อเสียของผม ผมเคยไปเเบบ เขาดั้งเเหมบซึ่งผมพูดทำนองหยอกเล่นเเต่ผมเข้าใจครับว่าไม่ควร เเละก็เขาเป็นคนชอบคนในวงkpopดังในเกาหลีคนนึงมาก ซึ่งเขาคลั่งมาก เเต่ผมไม่ใช่ไมาเห็นด้วยนะคับผมก็ชอบเเนวนี่ เเต่ผมเห็นเขาสนใจมันมากเกินไปผมเลยไปพูดด่าเเนวล้ออะคับ เขาก็ว่าผมทำเเบบนู้นนี่ เเละอีกเหตุการณ์นึงคือวันนั้น ผมนัดเจอกับเขา วันนั้นเป็นวันสอบกลางภาคครับ เราสอบวันเดียวกัน (ปล.เราอยู่คนละรร.กันนะคับ)เเต่โรงเรียนของเขาจะเลิกไวกว่า ผมเลิก15.30 เขาก็ไปรอที่ห้างรอผมตั้งเเต่เที่ยง จากนั้นตอนที่ผมกำลังจะไปถึง เราทะเลาะกันคับ พีชเป็นที่ขี้อายคับ เขาชอบใส่เเมส ผมก็เลยบอกให้เขาถอดเเมส อยากให้เขามั่นใจในตัวเอง เเต่เขาก็บอกเขาไม่อยากทำ ผมก็ตื้อเขาจนทะเลาะกันคับ เขาก็บอกว่า วันนี้เขาไม่สบาย เขาก็ยังมารอเจอผม เเต่พอรอเเล้วกลับมาทะเลาะกันเรื่องเเมส เขารู้สึกไม่โอเคมากคับ ที่ผมเล่าไปคือสิ่งที่เขาระบายในวันที่จะเลิกกันนะคับ หลังจากนั้นเราเลิกกันครับ ความย่ำเเย่มันจะเริ่มต่อจากนี้ครับ คือหลังจากนั้น ด้วยความที่เรายังรักกันอยู่ ก็ได้เป็นคนคุยกันครับ พีชบอกอย่าคาดหวัง เขายังไม่พร้อมอะไรแบบนั้น ซึ่งผมก็ไม่เข้าใจคับ เหมือนผมทำตัวคาดหวัง เเละผมก็ชอบตัดพ้อคับ ต้ดพ้อที่เขาไม่ค่อยบอกรักอะไรแบบนั้น เเล้วก็จะตัดพ้อจนทะเลาะกันพูดถึงตอนเลิกกัน เป็นเเบบนั้นมาเดือนเต็มๆคับ เเต่มันบางช่วงที่ผมไม่พอใจกับตัวเองผมก็เลยจะออกมาจากเขา เเต่เขาก็ยังรั้งผมอยู่นะครับ คือเหมือนเขาพยายามจะพูดปลอบใจเท่าไร พยายามบอกไม่ให้ผมคิดมาก เเต่ในเมื่อสถานะมันไม่เหมือนเดิม มันยิ่งทำให้ผมคิดมากเลยคับ ก็เลยตัดพ้อบ่อยมาก จากนั้นคับมีวันนึงผมไปรด. ที่โรงเรียนอื่น ก่อนหน้านี้เราก็ทะเลาะกันจนสถานะสั่นคลอนครับเขาบอกไม่ได้เป็นเพื่อนเเละก็ไม่ได้เป็นคนคุย ตอนนั้นผมคิดว่าเขาคงหมดรักผมเเล้วคับ ผมเลยไปขอไอจีสาวที่โรงเรียนที่ผมไปเเล้วมาถามเขาว่าจีบดีไหม จากนั้นสักพักเขาก็บอกว่า ไม่ต้องการผมในขีวิตเเล้วคับ ไม่ว่าจะสถานะไหน เขาบล็อคผมไปเลยคับ เเละผมก็ได้ทักไปบอกเพื่อนเขาให้เขาปลดบล็อคให้คุยกันเคลียร์คือตอนนั้นผมงงมาก หลังจากนั้นเขาโกรธผมหนักมากคับคือ เขาไม่ชอบให้ผมทักไปหาคนรู้จักเขา เหมือนเขาอายอะคับ ตอนที่เขาโกรธ คือเขาไม่สนใจอะไรเลยคับ เขาด่าผม เอาเเต่ด่าผม ผมที่ทำได้เเต่ขอโทษเเละบอกให้เขา สงบสติอารมณ์ เขาก็ไม่ยอมทำคับ จนกระทั่ง เขาบอก ให้เวลาเขาสักพักนะ เขาอยู่คนเดียวสักพัก บอกผมไม่ต้องทักมา ทักได้เเต่ไม่บ่อย เเต่ด้วยความที่ผมรักเขามากอะคับ ผมก็เลยทักเขาบ่อย เขาก็เริ่มบ่นๆเเล้วละคับ จนกระทั่งวันนึง เขาพูดกระทบจิตใจผม ผมเลยได้ด่าเขาไปคับ ไม่ได้ด่าคำหยาบอะคับ เหมือนด่าข้อเสียนิสัยของเขา ด่าว่าเขาเป็นยังไง ชอบหนีปัญหา คือตอนนั้นผมอยากให้เขารู้ตัวเองเเละก็อยากให้รู้ว่าตอนผมโดนด่ารู้สึกยังไง ตอนนั้นเขาก็อยากจะจบคับ ซึ่งผมก็ได้เเต่ตามตื้อเเล้วก็โดนเขาพูดกระทบจิตใจจนเป็นโรคซึมเศร้า ต้องไปหาหมอจิตเวชบ่อยๆ ซึ่งจากนั้นที่เคยว่าเขาไปผมรู้สึกผิดมากคับ จนผมตามเขา เขาจะว่าอะไร ผมก็ได้เเต่ขอโทษเเล้วฝังไว้ในใจ เป็นเเบบนั้นมา4เดือนครับ ผมได้เเต่ตื้อ ร้องไห้ในทุกๆคืน จนกระทั่งมีช่วงนึงเขาขอผมเขาขออยู่เงียบๆสักพัก ผ่านไปหนึ่งอาทิตย์ผมก็ทักไปคับระหว่างที่ผมตามเขาผมลืมบอกนะคับ นอกจากเขาพูดทำร้ายจิตใจ ผมก็เป็นคนชอบตัดพ้อคับ เเจ่เขาว่าอะไรผมก็ได้เเต่ร้องไห้ไม่เคยจะตอบกลับเลย จากนั้นผมก็ดันไปทำอีกเเล้ว ผมทักพี่ชายเขาไปคับ คือตอนนั้นเหมือนผมกำลังจะถอยออกมาคับ ผมเลยมาถามความเป็นมาของเขา บอกให้ดูเเลเขา อะไรเเบบนี้ เพราะเขาคงเครียดเรื่องผมมาพอสมควร พอเขารู้ เขาก็โกรธมากครับ เขาบอกว่าผมทำลายเพื่อน ทำลายเขา ทำลายครอบครัวเขาครับ ซึ่งมันทำให้ผมรู้สึกเเย่ขึ้นไปอีก จากนั้นผมก็หายไปสักพักเลยคับ จนกระทั่งช่วงปิดเทอมใหญ่ ผมกลับมาคุยกันครับ เเละผมก็บอกความในใจว่าผมยังรักเขาอยู่ เเละเหมือนเขาก็มาขอโทษสิ่งที่เคยทำกับผม เขาบอกเขาเเค่อยากให้มันจบเขาเลยพูดไม่ดีไป ผมคิดว่ามันจบไปตั้งนานเเล้วผมเเค่อยากให้มันเริ่มใหม่อะคับ เเละผมก็ได้รู้ความจริงคับว่าเขาไปชอบผู้หญิงเเล้วคับ ใช่คับเขาไม่ได้ชองผู้ชายเเล้ว (ผมลืมบอกนะครับ ที่ผมหายไปสักพักคือผมมีแฟนคับ อันนี้ผมเเย่จริงๆคับ มันเหมือนผมลืมเเฟนเก่าไม่ได้อะคับ หลังจากเขารู้เราก็เลิกกันคับ เเล้วเเฟนเก่าก็เป็นเพื่อนของเเฟนเก่าผมอีกคนด้วยคับเขารู้จักกัน )จากนั้น ผมก็บอกเขาเเค่ว่าหวังให้เเค่เป็นคนคุยไม่มากกว่านั้น เขาก็ยอมนะคับ เเต่เขาบอกเขาอาจจะไม่กลับไปชอบผู้ชาย อย่าคาดหวังให้เขากลับไปชอบผู้ชาย อย่าตัดพ้ออย่าคิดมาก ซึ่งผมก็คงจะไม่ทำหรอกคับ ถ้าเขาไม่พูดกระทบจิตใจผมมากคับคือเขาชอบพูดถึงรุ่นพี่ผู้หญิงว่าเขาชอบมาก รุ่นพี่เขาดีกับเขามาก ผมก็ได้บันดาลสิ่งที่คิดออกมาคับคำต่างๆคำคิดมากอะไรเเบบนั้น จากนั้นผมไม่พอใจก็เลยกลับไปคบกับเเฟนที่พึ่งเลิกกันครับ จากนั้นไม่นานก็เลิกกัน พอกลับไปหาเขาเขาก็ว่าผมใหญ่เลยคับจะกลับมาทำไม จากนั้นเขาก็ร่ายยาวเลยคับเขาต้องเหนื่อย จิตตกกับผมมาตลอดครึ่งปี จนเขาหายไปคับ ไม่ตอบ เขาจะฝากเเค่เพื่อนมาบอก เขาไม่ยอมคุยอะไรกับผมเลยคับ ผมอยากรู้ว่า เขาเกลียดผมเเล้วใช่ไหม