พ่อเเม่ออกไปทำงาน พอเค้าไปทำงานเราก็ร้องไห้ทุกที

อายุ16ครับ มีพี่ชายเเต่ก็อยู่มหาลัยมีความสุขเเปปเดี๋ยวก็อยู่เหงาๆเกมมือถือเล่นทั้งวันไม่มีโซเชียลคุยกับเพื่อน(ย้อนคิดดูก็รู้สึกว่าตอนเด็กเราก็เก่งนะที่ไม่ติดเพื่อน)ตั้งเเต่ป.4ท่านอยู่ประมาณถึงบ่ายก็ไปทำงานพอขึ้นม.1ท่านก็เริ่มไม่ว่างอยู่กับเราเหมือนเเต่ก่อนที่อยู่ประมาณบ่ายเเล้วไปทำงานใช้ชีวิตวนลูปกิน2มือบางวันขี้เกียจทำกับข้าวเองก็ไม่ได้กินอะไร ท่านไม่เคยสอนทำอาหารครับเเต่คนมันหิวเลยลองทอดไข่ตอนนั้นอยู่ม.1ดีนะที่รู้ว่าต้องใส่นํ้ามันไม่งั้นได้กินไข่เจียวไหม้เเน่ๆ 555 ป.4-ป6พี่ก็มากลับมานอนบ้านบ้างสนุกครับคิดถึงมากๆครับ ตอนนี้ท่านอยู่สัก8โมงเช้าก็ไปทำงานสวนเเล้วพอเราตื่นมาก็เที่ยง ตื่นมาก็เดินมาดูรั่วประตูหน้าบ้านว่าปิดหรือเปล่า พอปิดนํ้าตาก็ไหลทุกที มาเเชร์เรื่องราวชีวิตกันหน่อยครับ ผมอยากอ่าน