เราอึดอัดค่ะหมดหนทางเครียด

สวัสดีค่ะหนูอายุ13จะ14เกิดมาแม่หนูก็กลายเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวพ่อหนูแท้ๆเลิกกับแม่หนูตอนหนู2ขวบจากนั้นเราก็มีกันแค่นี้ตลอดอาจจะมีตาบ้างยายบ้างดูแลกันไปจนหนูโตมาหนูถามยายเกี่ยวกับเรื่องพ่อยายก็บอกว่าตอนเด็กหนูเป็นคนติดพ่อพ่อเป็นทหารที่สัตหีบทุกอาทิตย์จะกลับมาหาหนูแต่ก็มีเหตุผลบางอย่างที่เลิกกันไปบางครั้งรู้สึกเสียใจนะคะและรู้สึกน้อยใจที่ไม่มีพ่อเหมือนคนอื่นเขาพ่อไม่เคยติดต่อมากเลยจนมีพ่อเลี้ยงคนใหม่เข้ามาในชีวิตหนูกับแม่เขาดูแลดีนะคะแต่มารู้ทีหลังว่าเขาเป็นคนอารมณ์ร้อน บางทีชีวิตหนูไม่ค่อยมีอิสระเลยหลังจากมีเขา มันเหนื่อยมันไม่มีความสุข เเม่จะเลิกกับเขาหลายครั้งเพราะนิสัยที่เข้ากันไม่ได้แต่สุดท้ายก็วนกลับมาหลายครั้งบ่อยมากบ่อยจนเบื่อและก็ยังเป็นแบบเดิมทะเลาะกันตลอดหนูเห็นรู้สึกรำคาญมากค่ะบ่อยมากบ่อยจริงๆเขาก็ซื้อของให้นะคะดูแลดีแต่มันเหมือนมีอะไรค้างในใจมันอึดอัดที่เห็นเขาแต่มันพูดออกมาไม่ได้จนวันนึงเขาพูดขึ้นมาว่าเมื่อไหร่เราจะเรียกเขาว่าพ่อ เราได้ยินเราน้ำตาไหลเลยค่ะเราเลยตอบตกลงไปถึงจะอึดอัดมากก็ตาม หนูนั่งคิดตลอดเลยค่ะมันอึดอัดจริงๆหนูรักเขานะคะแต่มันอึดอัดอยากเรียกเขาว่าลุงเวลาอยู่กันส่วนตัวแต่ถ้าออกไปข้างนอกเจอเพื่อนเขาเจอคนอื่นๆหนูเรียกให้ว่าพ่อเพราะไม่อยากให้เขาเสียหน้าให้เกียรติเขาแต่เรื่องนี้ไม่เคยบอกใครบอกแค่แม่แม่บอกว่าจริงๆอยากให้เรียกเพราะเขาเป็นปมเพราะหนูไใยอมเปิดรับเขาสักทีแต่หนูอึดอัดค่ะมันพูดแล้วรู้สึกแปลกๆอาจจะเพราะไม่เคยเรียกใครว่าพ่อแต่หนูรู้สึกมันเหมืนมีอะไรในใจตลอดค่ะทำให้ไม่สามารถเรียกเขาว่าพ่อได้ ทำไงดีคะพี่ๆหนูอึดอัดหนูทำไม่ได้แต่กลัวเขาเป็นปมและกลัวเขาเสียใจแต่หนูก็อึดอัดมันฝืนมากค่ะถ้าต้องเรียก😭😭😭