เรื่องนี้เป็นประสบการณ์ของเราเองค่ะ อยากแชร์ให้ทุกๆคนได้ลองอ่านและวิเคราะห์วิจารณ์ดูค่ะ
**เท้าความก่อนนะคะ ภายนอกเราดูเป็นคนนิ่งๆชอบใส่หูฟังฟีงเพลงจีน,ญี่ปุ่นค่ะ ถ้าไม่มีคนมาคุยด้วยก็คือไม่คุยเลย เป็นคนที่แบบซื่อมากค่ะใครสั่งอะไรเราก็ทำ ไม่สั่งก็ไม่ทำ ยกเว้นว่าสิ่งนั้นเรารู้ว่าต้องทำเราถึงจะทำ เป็นคนพูดน้อยค่ะ เหมือนเป็นคนโลกส่วนตัวสูงมากๆ ชอบออกจากบ้านนะคะ ไปเที่ยว ไปคาเฟ่ ไปหาเพื่อน ไปเล่นกับเพื่อน ต้องสนิทมากๆถึงจะคุยด้วย เราเป็นคนหวีดดาราจีน,ญี่ปุ่น ชอบเรียนภาษา ชอบวาดรูป ชอบคอสเพลย์ ชอบไอดอลโดยเฉพาะ48g**
ตั้งแต่เข้าโรงเรียนก็แทบไม่มีเพื่อนเลยค่ะ เราเป็นคนจังหวัดชัยภูมินะคะตอนอ.2-ป.1เรียนอยู่โรงเรียนเอกชนฯในอำเภอที่เราอยู่ค่ะ ตอนอนุบาลก็เล่นกับเพื่อนตามปกตินี่แหละค่ะเพราะตอนนั้นครูยังพาเล่นบ้างอะไรบ้าง พอขึ้นป.1ก็มีบ้างที่อยากเล่นกับเพื่อนกลุ่มใหม่ๆ ขอเท้าความนะคะว่าเป็นคนชัยภูมิโตที่ชัยภูมิแต่เราเป็นคนพูดไทยกลางตั้งแต่เกิดเลยค่ะ มีครั้งนึงเราอยากเล่นกับเพื่อนกลุ่มนึงเลยเดินเข้าไปคุยด้วยแต่ดันถูกสวนมาว่า "เราไม่เล่นกับคนที่พูดอีสานไม่เป็น" ประโยคนี้มันแบบสะเทือนใจมากค่ะ อธิบายไม่ถูกแต่จำความรู้สึกตอนนั้นได้ดีเลยค่ะ ทำให้เราได้ย้ายโรงเรียนตอนป.2-ป.6 ไปที่โรงเรียนคริสเอกชนฯ ที่จังหวัดใกล้เคียง ตอนเข้าปีแรกเราได้อยู่ห้อง2ค่ะพอป.3ก็ย้ายไปห้อง1ยาวจนจบป.6 ถือว่าโรงเรียนนี้ก็ปกติดีนะคะ เพื่อนๆคุยกับเราดีมากๆ จนเราไปต่อรร.มัธยมที่จังหวัดชัยภูมิเหมือนเดิม ก็มีแฟนช่วงม.2ค่ะคบกันได้6เดือนมาเลิกกันเพราะเราชอบbnk48ค่ะ พอมาช่วงม.3เป็นจุดเปลี่ยนในชีวิตเลยค่ะโดยเฉพาะตอนม.3เรามีเพื่อนสนิทเป็นผู้ชาย1ผู้หญิง1 รวมเราเป็น3คนพอดี เป็นกลุ่มที่ดูเข้ากันได้ดีสุดๆ ทั้งคุยเรื่องดารา ซีรีย์ ภาษาจีน,ญี่ปุ่น หนัง นุ่นนี่นั่นสารพัดอย่าง ถือว่าพีคมากๆ แต่สุดท้ายเราก็โดนบังคับให้ต่อปวช.จนได้ค่ะ ชีวิตเหมือนวนกลับมาต่อป.1อีกครั้งเลยค่ะ วิท'ลัยเอกชนที่เราคิดว่าแย่มากๆตั้งแต่ปีแรกที่ก้าวเข้าไปเรียนยันฝึกงาน ปี1ก็ไม่ได้อะไรมากหรอกค่ะต้องเรียนออนไลน์เพราะโควิด พอปี2ก็เริ่มมาเรียนตามปกติ เราขึ้นรถรับส่งไปเรียนนะคะ จะมีผู้หญิงอยู่คนนึงที่แรกๆเขาก็คุยกับเราดีๆนะคะ พอหลังๆมาเขาก็เปลี่ยนไป แบบเปลี่ยนไปเลย อยู่ๆเหมือนเขาเกลียดเราทั้งๆที่เราก็เล่นดับเพื่อนบนรถแบบปกติอยู่แล้ว เรากับเพื่อนเคยจะเดินผ่านเขานะคะแต่เขายืนคุยกับเพื่อนอยู่ก็เลยเดินำปอีกทาฃนึงแต่เราดันได้ยินเสียงเขาบ่นแว่วๆมาค่ะประมาณว่า "ไม่มีปัญญาเดินผ่านก็ไม่ต้องขึ้นรถหรอก" แต่เป็นภาษาอีสานนะคะ หลังๆมากลุ่มเรา(มีเรา เพื่อนสาขาคอม น้องปี1รวม3คน)ก็จะถูกผู้หญิงคนนี้บ่นให้ตลอดเลยซึ่งไม่รู้ว่าเขาบ่นไปทำไมเหมือนกัน ต่างคนต่างอยู่อยู่แล้วนะคะ ก็เป็นงงเลย เขาเคยบ่นให้น้องปี1(น้องในกลุ่มเรา)ฟังจนน้องร้องไห้แล้วก็โพสต์บ่นในเฟสต่อ แบบ ชีวิตทำไมต้องเจออะไรแบบนี้เหมือนเราลากให้คนอื่นมาเป็นเหยื่อด้วย เรื่องฝึกงานของไม่เล่านะคะถือว่าเป็นเรื่องปกติของสังคมทำงาน(หรือเปล่า?) ตอนนี้ก็มีแฟนนะคะเป็นรุ่นน้อง1ปีค่ะ ถือว่าเป็นคนที่ตรงสเปคมากๆไม่ใช่ภายนอกหรอกนะคะแต่เป็นเพราะเขาดูซีรีย์จีน ฟังเพลงญี่ปุ่น ชอบวาดรูป แถมเข้าใจเราอีกTT ดีสุดๆไปเลยล่ะค่ะ
เรื่องจะประมาณนี้ค่ะ เราผิดหรือเปล่าคะที่เป็นคนนิ่งเกินไป นิ่งจนคนเขาเกลียดเลยล่ะค่ะ กำลังใจตอนนี้มีแค่น้องชาย แม่ กับแฟนปัจจุบันค่พ
เป็นเราคนอื่นที่มองว่าเราแปลก หรือเป็นเพราะเราที่ไม่ยอมปรับตัวเอง?
**เท้าความก่อนนะคะ ภายนอกเราดูเป็นคนนิ่งๆชอบใส่หูฟังฟีงเพลงจีน,ญี่ปุ่นค่ะ ถ้าไม่มีคนมาคุยด้วยก็คือไม่คุยเลย เป็นคนที่แบบซื่อมากค่ะใครสั่งอะไรเราก็ทำ ไม่สั่งก็ไม่ทำ ยกเว้นว่าสิ่งนั้นเรารู้ว่าต้องทำเราถึงจะทำ เป็นคนพูดน้อยค่ะ เหมือนเป็นคนโลกส่วนตัวสูงมากๆ ชอบออกจากบ้านนะคะ ไปเที่ยว ไปคาเฟ่ ไปหาเพื่อน ไปเล่นกับเพื่อน ต้องสนิทมากๆถึงจะคุยด้วย เราเป็นคนหวีดดาราจีน,ญี่ปุ่น ชอบเรียนภาษา ชอบวาดรูป ชอบคอสเพลย์ ชอบไอดอลโดยเฉพาะ48g**
ตั้งแต่เข้าโรงเรียนก็แทบไม่มีเพื่อนเลยค่ะ เราเป็นคนจังหวัดชัยภูมินะคะตอนอ.2-ป.1เรียนอยู่โรงเรียนเอกชนฯในอำเภอที่เราอยู่ค่ะ ตอนอนุบาลก็เล่นกับเพื่อนตามปกตินี่แหละค่ะเพราะตอนนั้นครูยังพาเล่นบ้างอะไรบ้าง พอขึ้นป.1ก็มีบ้างที่อยากเล่นกับเพื่อนกลุ่มใหม่ๆ ขอเท้าความนะคะว่าเป็นคนชัยภูมิโตที่ชัยภูมิแต่เราเป็นคนพูดไทยกลางตั้งแต่เกิดเลยค่ะ มีครั้งนึงเราอยากเล่นกับเพื่อนกลุ่มนึงเลยเดินเข้าไปคุยด้วยแต่ดันถูกสวนมาว่า "เราไม่เล่นกับคนที่พูดอีสานไม่เป็น" ประโยคนี้มันแบบสะเทือนใจมากค่ะ อธิบายไม่ถูกแต่จำความรู้สึกตอนนั้นได้ดีเลยค่ะ ทำให้เราได้ย้ายโรงเรียนตอนป.2-ป.6 ไปที่โรงเรียนคริสเอกชนฯ ที่จังหวัดใกล้เคียง ตอนเข้าปีแรกเราได้อยู่ห้อง2ค่ะพอป.3ก็ย้ายไปห้อง1ยาวจนจบป.6 ถือว่าโรงเรียนนี้ก็ปกติดีนะคะ เพื่อนๆคุยกับเราดีมากๆ จนเราไปต่อรร.มัธยมที่จังหวัดชัยภูมิเหมือนเดิม ก็มีแฟนช่วงม.2ค่ะคบกันได้6เดือนมาเลิกกันเพราะเราชอบbnk48ค่ะ พอมาช่วงม.3เป็นจุดเปลี่ยนในชีวิตเลยค่ะโดยเฉพาะตอนม.3เรามีเพื่อนสนิทเป็นผู้ชาย1ผู้หญิง1 รวมเราเป็น3คนพอดี เป็นกลุ่มที่ดูเข้ากันได้ดีสุดๆ ทั้งคุยเรื่องดารา ซีรีย์ ภาษาจีน,ญี่ปุ่น หนัง นุ่นนี่นั่นสารพัดอย่าง ถือว่าพีคมากๆ แต่สุดท้ายเราก็โดนบังคับให้ต่อปวช.จนได้ค่ะ ชีวิตเหมือนวนกลับมาต่อป.1อีกครั้งเลยค่ะ วิท'ลัยเอกชนที่เราคิดว่าแย่มากๆตั้งแต่ปีแรกที่ก้าวเข้าไปเรียนยันฝึกงาน ปี1ก็ไม่ได้อะไรมากหรอกค่ะต้องเรียนออนไลน์เพราะโควิด พอปี2ก็เริ่มมาเรียนตามปกติ เราขึ้นรถรับส่งไปเรียนนะคะ จะมีผู้หญิงอยู่คนนึงที่แรกๆเขาก็คุยกับเราดีๆนะคะ พอหลังๆมาเขาก็เปลี่ยนไป แบบเปลี่ยนไปเลย อยู่ๆเหมือนเขาเกลียดเราทั้งๆที่เราก็เล่นดับเพื่อนบนรถแบบปกติอยู่แล้ว เรากับเพื่อนเคยจะเดินผ่านเขานะคะแต่เขายืนคุยกับเพื่อนอยู่ก็เลยเดินำปอีกทาฃนึงแต่เราดันได้ยินเสียงเขาบ่นแว่วๆมาค่ะประมาณว่า "ไม่มีปัญญาเดินผ่านก็ไม่ต้องขึ้นรถหรอก" แต่เป็นภาษาอีสานนะคะ หลังๆมากลุ่มเรา(มีเรา เพื่อนสาขาคอม น้องปี1รวม3คน)ก็จะถูกผู้หญิงคนนี้บ่นให้ตลอดเลยซึ่งไม่รู้ว่าเขาบ่นไปทำไมเหมือนกัน ต่างคนต่างอยู่อยู่แล้วนะคะ ก็เป็นงงเลย เขาเคยบ่นให้น้องปี1(น้องในกลุ่มเรา)ฟังจนน้องร้องไห้แล้วก็โพสต์บ่นในเฟสต่อ แบบ ชีวิตทำไมต้องเจออะไรแบบนี้เหมือนเราลากให้คนอื่นมาเป็นเหยื่อด้วย เรื่องฝึกงานของไม่เล่านะคะถือว่าเป็นเรื่องปกติของสังคมทำงาน(หรือเปล่า?) ตอนนี้ก็มีแฟนนะคะเป็นรุ่นน้อง1ปีค่ะ ถือว่าเป็นคนที่ตรงสเปคมากๆไม่ใช่ภายนอกหรอกนะคะแต่เป็นเพราะเขาดูซีรีย์จีน ฟังเพลงญี่ปุ่น ชอบวาดรูป แถมเข้าใจเราอีกTT ดีสุดๆไปเลยล่ะค่ะ
เรื่องจะประมาณนี้ค่ะ เราผิดหรือเปล่าคะที่เป็นคนนิ่งเกินไป นิ่งจนคนเขาเกลียดเลยล่ะค่ะ กำลังใจตอนนี้มีแค่น้องชาย แม่ กับแฟนปัจจุบันค่พ