สวัสดีทุกคน 

ปีนี้เราจะอายุ 22 ปีในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้าแล้ว เราทำงานไปเรียนไปด้วย รู้สึกเหนื่อยสุด ๆ ถึงแม้ชีวิตที่เป็นอยู่ตอนนี้เป็นการใช้ชีวิตที่วนหลูปแบบเดิมมาประมาณ 2-3 ปีแล้ว เราควรจะชินสักที แต่มันก็ยังไม่ชิน 

ชีวิตมันหนื่อยจัง ไหนจะทำงาน 6 วันต่อสัปดาห์ ไหนวันหยุดจะต้องเจียดเวลามานั่งอ่านหนังสือ บางอาทิตย์ก็ต้องไปรับจ้างทำงานเสริมมาต่อชีวิตในแต่ละเดือน 

ที่เราบ่นว่าเหนื่อยไม่ใช่เราไม่อยากจะเรียนนะ เรามีเป้าหมายถ้าเป็นไปได้อยากจะเรียนจบป.เอกเลยด้วยซ้ำ เพราะการได้เรียนรู้อะไรใหม่ ๆ ในเนื้อหาที่อ.สอนมันสนุกมากกกกกกก การทำงานเราก็ชอบได้เจอเพื่อน ๆ พี่ ๆ ในที่ทำงานที่คอยเป็นกำลังใจในการใช้ชีวิตในแต่ละวันที่ดีมาก 

ในบางครั้งกลับห้องมามันก็รู้สึกท้อ (อาจจะเป็นอาการของโรคซึมเศร้าที่เป็นอยู่มั้ง) รู้สึกว่าชีวิตไม่ค่อยเหลือใคร โลกนี้เหมือนมีเราคนเดียว 

แต่วันนี้เจอข้อความบน Post-it แผ่นนึงเป็นข้อความให้กำลังใจที่อ่านแล้วรู้สึกตื้นตันใจมาก 
"สู้สู้นะคะ ขอให้สอบผ่าน เป็นกำลังใจให้นะคะ"

วันนี้เราเลยอยากจะมาขอกำลังใจจากทุกคนค่ะ หากใครที่รู้สึกไม่ชอบข้อความที่เราพิมพ์วันนี้ ขอร้องว่าถ้าไม่อยากให้กำลังใจกัน อย่าทำร้ายกันผ่านตัวหนังสือเลยนะคะ 

ถึงคนที่กำลังพิมพ์ข้อความให้กำลังใจ - ขอบคุณมาก ๆ นะคะ ที่เป็นกำลังใจ และเป็นแรงผลักดันให้เรารู้สึกอยากจะทำตามความฝันต่อไปในอนาคต
สุดท้ายเราขอมอบดอกทานตะวันดอกไม้ที่สื่อถึงความสดใสและความอดทนให้ทุกคน เราอยากจะขอให้ข้อความให้กำลังของทุกคนที่พิมพ์มาส่งไปถึงคนที่เขาต้องการกำลังใจเหมือนกันนะคะ
 

ทานตะวัน.