เราอายุ21ปีเข้า22ปีคะ เรียนจบและขึ้นมาทำงานที่กรุงเทพได้ประมาณ1ปีแล้ว โดยที่มาคนเดียว ไม่มีเพื่อนหรือว่าแฟนมาด้วยเลย คือมาเริ่มต้นนับ1ใหม่คนเดียวจริงๆ ตอนแรกก็กะว่าจะขึ้นมาอยู่กับแฟนแหละค่ะ แต่ก็มีเรื่องทำให้เลิกกันไปเสียก่อน ตอนเลิกกันแรกๆเราคิดว่าเราจะไปยังไงต่อดีนะ ที่ทำงานชีวิตที่วาดฝันไว้ด้วยกัน จะขึ้นมาทำงานที่กรุงเทพเเละอยู่ด้วยกันมันก็หายไป สุดท้ายเหลือเเค่เราที่ตัวคนเดียว
วันเเรกที่ขึ้นมากรุงเทพ เราไม่มีเเม้ที่นอน ไม่รู้ว่าจะไปนอนที่ไหน ขึ้นรถตู้จากบ้านมาจำได้แค่ว่า เคยอยู่กับแฟนตรงนี้ ก็บอกรถตู้จอดเลย ทั้งที่ตอนนั้นเรากับเเฟนเลิกกันแล้ว แต่เพราะว่าเราไม่มีที่ไปและสถานที่นั้นเป็นสิ่งสุดท้ายที่เราจำได้ตอนขึ้นมาหาแฟน เราเลยตัดสินใจเช่าโรงเเรม1คืนเพื่อนอนพัก(เเต่เราก็ไม่ได้ติดต่อไปหาเเฟนเรานะคะ เพราะไม่รู้จะติดต่อไปทำไมในเมื่อเรารู้เเก่ใจว่าเขาก็ไม่เอาเราแล้ว) ตอนเช้าเราคิดที่จะหาห้องเช่า พร้อมกับหางาน ให้วินขี่หาห้องพักให้ ให้เขาพาหางานบอกเขาคุยกับเขาจนเรากับพี่วินสนิทกันเลยค่ะ55 แต่สุดท้ายเราก็ไม่ได้ทั้งห้องและงาน เลยตัดสินใจกลับบ้านที่ต่างจังหวัดค่ะ กลับไปทบทวนตัวเองว่าสรุปแล้วฉันจะไปที่ไหน ในเมื่อตอนนี้คิดอะไรไม่ออกเลย แฟนก็มาทิ้ง เรียนจบก็ยังไม่มีงานทำ เพราะตอนนั้นเราวาดฝันว่าเรากับแฟนจะอยู่ด้วยกัน เราไม่ได้คิดว่าเราจะทิ้งกันด้วยซ้ำ
พอได้กลับไปทบทวนตัวเอง แต่ก็ไม่เชิงทบทวนหรอกค่ะ สุดท้ายเราก็ไม่มีที่ไปและกลับมาที่ที่เราเคยอยู่กับแฟนเหมือนเดิม เเต่เเค่พยายามไม่ไปโฟกัสเขา บอกในใจว่าเรามาหางานทำ มาสร้างอนาคต เมื่อฉันไม่รู้จักที่อื่น ก็เอามันที่นี่แหละ พอคุ้นๆบ้างถึงมันจะตอกย้ำความรู้สึกตอนอยู่กับแฟนก็เถอะ
จนถึงทุกวันนี้ค่ะ เราก็ยังอยู่ที่นี่ ที่ที่เคยอยู่กับแฟนเรา อยู่มา1ปีแล้ว ยังไม่อยากย้ายไปไหนเลยทุกอย่างมันยังอยู่ในความทรงจำ อยู่ในใจ ถึงแม้ว่าเรากับแฟนจะอยู่ใกล้กันมาก เเต่ก็ไม่เคยเจอกันแม้สักครั้งเดียว เราก็ทำงานหนักมากๆ เพื่อให้ผ่านไปในเเต่ละวัน แต่แฟนเราเขาเริ่มต้นใหม่กับคนอื่นไปแล้ว มีเเต่เราที่ยังวนอยู่ที่เดิมไม่ไปไหน มันไม่เจ็บเหมือนตอนแรกๆแล้ว แต่ในใจเมื่อคิดถึงมันยังจุกยังหน่วงๆอยู่เลยค่ะ
ยอมรับเลยตั้งเเต่มทำงานได้1ปี เราไม่เคยมีคนเข้ามาคุยมาจีบ หรือไปยุ่งกับใครเลย แม้เเต่นอนกับใครเราก็ยังไม่เคยเลยค่ะ อยู่คนเดียวไม่มีเพื่อนไม่มีคนรู้จักจนถึงทุกวันนี้ เวลาเหมือนจะมีผู้ชายมาคุยด้วย เรากลับเป็นฝ่ายที่ไม่ตอบข้อความเขาเลย เรายังคิดว่าเรายังคบกับแฟนเก่าอยู่ เราไม่อยากทำแบบนั้น ถ้าเราทำแบบนั้นเขาเหมือนนอกใจเขาเลย ทั้งที่ตอนนี้ เหมือนเราโกหกตัวเองว่าเรายังคบกัน ไม่เปิดใจให้ใคร ไม่คุยกับใครเพราะในใจมันมีเเต่เขาตลอดมา มันเลยทำให้เราอยู่มาได้ถึง1ปีแบบไม่มีใครเข้ามาสักคน เหมือนเรายังรอเขากลับมาตลอด เราคิดว่าเขาจะต้องกลับมาเเน่ๆ เเต่เราเองก็ยังไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ มันทรมานมากค่ะ เราก็อยากเริ่มต้นใหม่นะคะ เเต่เหมือนเราทำไม่ได้เลย
ใครมีรักที่ฝังใจจนเริ่มใหม่ไม่ได้แบบเราบ้างคะ?
วันเเรกที่ขึ้นมากรุงเทพ เราไม่มีเเม้ที่นอน ไม่รู้ว่าจะไปนอนที่ไหน ขึ้นรถตู้จากบ้านมาจำได้แค่ว่า เคยอยู่กับแฟนตรงนี้ ก็บอกรถตู้จอดเลย ทั้งที่ตอนนั้นเรากับเเฟนเลิกกันแล้ว แต่เพราะว่าเราไม่มีที่ไปและสถานที่นั้นเป็นสิ่งสุดท้ายที่เราจำได้ตอนขึ้นมาหาแฟน เราเลยตัดสินใจเช่าโรงเเรม1คืนเพื่อนอนพัก(เเต่เราก็ไม่ได้ติดต่อไปหาเเฟนเรานะคะ เพราะไม่รู้จะติดต่อไปทำไมในเมื่อเรารู้เเก่ใจว่าเขาก็ไม่เอาเราแล้ว) ตอนเช้าเราคิดที่จะหาห้องเช่า พร้อมกับหางาน ให้วินขี่หาห้องพักให้ ให้เขาพาหางานบอกเขาคุยกับเขาจนเรากับพี่วินสนิทกันเลยค่ะ55 แต่สุดท้ายเราก็ไม่ได้ทั้งห้องและงาน เลยตัดสินใจกลับบ้านที่ต่างจังหวัดค่ะ กลับไปทบทวนตัวเองว่าสรุปแล้วฉันจะไปที่ไหน ในเมื่อตอนนี้คิดอะไรไม่ออกเลย แฟนก็มาทิ้ง เรียนจบก็ยังไม่มีงานทำ เพราะตอนนั้นเราวาดฝันว่าเรากับแฟนจะอยู่ด้วยกัน เราไม่ได้คิดว่าเราจะทิ้งกันด้วยซ้ำ
พอได้กลับไปทบทวนตัวเอง แต่ก็ไม่เชิงทบทวนหรอกค่ะ สุดท้ายเราก็ไม่มีที่ไปและกลับมาที่ที่เราเคยอยู่กับแฟนเหมือนเดิม เเต่เเค่พยายามไม่ไปโฟกัสเขา บอกในใจว่าเรามาหางานทำ มาสร้างอนาคต เมื่อฉันไม่รู้จักที่อื่น ก็เอามันที่นี่แหละ พอคุ้นๆบ้างถึงมันจะตอกย้ำความรู้สึกตอนอยู่กับแฟนก็เถอะ
จนถึงทุกวันนี้ค่ะ เราก็ยังอยู่ที่นี่ ที่ที่เคยอยู่กับแฟนเรา อยู่มา1ปีแล้ว ยังไม่อยากย้ายไปไหนเลยทุกอย่างมันยังอยู่ในความทรงจำ อยู่ในใจ ถึงแม้ว่าเรากับแฟนจะอยู่ใกล้กันมาก เเต่ก็ไม่เคยเจอกันแม้สักครั้งเดียว เราก็ทำงานหนักมากๆ เพื่อให้ผ่านไปในเเต่ละวัน แต่แฟนเราเขาเริ่มต้นใหม่กับคนอื่นไปแล้ว มีเเต่เราที่ยังวนอยู่ที่เดิมไม่ไปไหน มันไม่เจ็บเหมือนตอนแรกๆแล้ว แต่ในใจเมื่อคิดถึงมันยังจุกยังหน่วงๆอยู่เลยค่ะ
ยอมรับเลยตั้งเเต่มทำงานได้1ปี เราไม่เคยมีคนเข้ามาคุยมาจีบ หรือไปยุ่งกับใครเลย แม้เเต่นอนกับใครเราก็ยังไม่เคยเลยค่ะ อยู่คนเดียวไม่มีเพื่อนไม่มีคนรู้จักจนถึงทุกวันนี้ เวลาเหมือนจะมีผู้ชายมาคุยด้วย เรากลับเป็นฝ่ายที่ไม่ตอบข้อความเขาเลย เรายังคิดว่าเรายังคบกับแฟนเก่าอยู่ เราไม่อยากทำแบบนั้น ถ้าเราทำแบบนั้นเขาเหมือนนอกใจเขาเลย ทั้งที่ตอนนี้ เหมือนเราโกหกตัวเองว่าเรายังคบกัน ไม่เปิดใจให้ใคร ไม่คุยกับใครเพราะในใจมันมีเเต่เขาตลอดมา มันเลยทำให้เราอยู่มาได้ถึง1ปีแบบไม่มีใครเข้ามาสักคน เหมือนเรายังรอเขากลับมาตลอด เราคิดว่าเขาจะต้องกลับมาเเน่ๆ เเต่เราเองก็ยังไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ มันทรมานมากค่ะ เราก็อยากเริ่มต้นใหม่นะคะ เเต่เหมือนเราทำไม่ได้เลย