[ระบาย] มีใครที่อยู่ตัวคนเดียว จนรู้สึกว่า อึดอัด กับการอยู่รวมกับคนอื่นไหมคะ (ไม่ใช่เเค่อึดอัด)

เราค่อนข้างรู้ตัวคิดว่าเรามีบุคลิคเเบบ Introvert (อันนี้มีคนบอกมานะคะ) คือเป็นคนเก็บตัว ไม่ค่อยชอบยุ่งหรือสุงสิงกับใคร ไม่ีชอบเข้าสังคม หรือ อยู่รวมกันเป็นกลุ่ม 
เเต่เราขอเเก้ต่างหน่อย คือไม่ใช่ว่าเราไม่ชอบเข้าสังคมนะคะ เราเข้าได้ เเต่เราไม่ชอบพูด ชอบเงียบ เเล้วฟังมากกว่า ถามคำตอบใคร ถ้าใครจะรอให้เราเล่าเรื่องของตัวเอง หรือเป็นคนเปิดประเด็น คือรอไปเถอะ จนเช้าเราก็ไม่พูด
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ขอเล่าความเป็นมาของนิสัยเราก่อนนะคะ พ่อเเม่เราเเยกทางกันตอนม.ต้นค่ะ (ปัจจุบันเราอายุ 30) ด้วยความที่ว่าเราเรียนอยู่ในเมือง พ่อเราเลยเอาเราไปฝากไว้ที่บ้านญาติทางพ่อ (เเม่เราไปอยู่จังหวัดอื่น) เเน่นอนว่าเค้าก็ไม่ได้ต้อนรับเราเท่าไหร่ เพราะพ่อก็คงให้เงินไว้เเต่ค่ากิน ค่าสาธารนูปโภค อย่างค่าน้ำค่าไฟ คิดว่าคงไม่ได้ช่วย เเละ ทางบ้านนั้นเค้าเป้นคนพูดคำหยาบค่ะ พูดกับลูกเค้า พูดกระโชกโฮกฮาก ซึ่งเราไม่ชอบ เราเลยมักจะเก็บตัวอยู่ในห้อง จะลงมาเฉพาะตอนที่ไปโรงเรียนหรือทานข้าว (ทานใคร ทานมันนะคะ ไม่ได้นั่งร่วมโต๊ะกัน)
จนเราได้รู้จักกับเกมออนไลน์ เเละ เราเปลี่ยนไปอยู่ร้านเกมเเทน (ซึ่งร้านเกมถ้าสนิทกันจะมีชั้น 2 เค้าจะให้ขึ้นไปเล่นบนนั้น มันจะเงียบมาก ไม่วุ่นวาย) เเต่ว่าเราไม่ได้ทิ้งการเรียนนะคะ ความรับผิดชอบทุกอย่างยังคงอยู่

เเน่นอนว่าทางบ้านเค้าก็ไม่โอเคกับพฤติกรรมของเราเเบบนั้น พูดใส่หน้าเราว่า ไปหาผัวเหรอ เเค่เราเเต่งตัวเนี๊ยบหน่อย (เเปลกตากว่าทุกวัน) บอกว่าเราติดผู้ชาย เอาเรื่องเราไปเมาท์กับลูกค้า (เค้าเปิดร้านอาหาร) ว่ามันใจเเตกบ้าง วันๆไม่กลับบ้าน อยู่บ้านผู้ชายบ้าง (เรากลับมทุกวันนะคะ ไม่ดึกด้วย  เพียงเเต่ พอมาถึงก็ขึ้นห้องเลย) คือทั้งต่อหน้าเเละลับหลัง เอาจริงๆนะคะ เเต่ละคำที่ออกมามันหยาบคายมาก ใช้คำว่าหวังดีไม่ได้หรอก

เราอยู่ที่นั่นตั้งเเต่ ม.ต้น จนถึงเข้ามหาลัย ก็ประมานเกือบๆ 6 ปีค่ะ พอถึงเข้ามหาลัย พอเราติดมหาลัยปุ้ป เราย้ายออกวันนั้นเลย เพื่อไปอยู่หอ ทั้งๆที่หอเรา กับบ้านนั้น ไม่ไกลกันเลยนะคะ เรียกได้ว่า เดินประมาน 30 นาทีถึง เเต่เราเลือกที่จะย้ายออกมาอยู่คนเดียว (ลืมบอก พ่อเรามีครอบครัวใหม่เเล้วนะคะ ครอบครัวพ่อไม่ยินดีที่จะให้เราไปอยู่ด้วยเท่าไหร่ เพราะเค้าก็ฟังมาจากบ้านนั้นเเหละ)

พอเราย้ายมาอยู่คนเดียว เราเเฮปปี้มากค่ะ ความรับผิดชอบเรายังเหมือนเดิมนะคะ มีหน้าที่เรียน เราก็เรียน เราอาจจะไม่เก่งมาก ไม่ได้เกรดดีๆ เเต่ก็คือไม่เเย่ (ติด 0 ชีว ไม่ไหวจริงๆอันนี้) เเละ เราก็ยังติดเกมเสมอต้นเสมอปลาย  พอปี 2 เราเริ่มทำงานค่ะก็ดอปเรียนไว้ ชีวิตออฟฟิศ เริ่มมีเข้าสังคมบ้าง เเต่ด้วยความที่ว่ามันคือที่ทำงานเเหละ มีคุยเล่น เเต่ก็มีสัดส่วน ในรั้วมหาลัย เราก็อยู่กับเพื่อนได้ อย่างที่เราบอกข้างต้น ว่าถ้าถาม เราก็ตอบ เเต่จะให้เราเป้นผู้เริ่มสนทนา มันยากมาก เเต่เราก็เป็นผู้ฟังที่ดีนะคะ

พอเราจบมหาลัย เรายังทำงานอยู่ที่เดิม เเต่ได้มีการย้ายมาอยู่คอนโด เเน่นอนว่าเราก็ยังคงอยู่คนเดียว 

ตอนมีเเฟน เราไม่เคยให้เเฟนเราย้ายมาอยู่ถาวร เราจะให้เค้านานๆมาที เช่นอาทิตย์ละ 1-2 วัน เพราะเราต้องการห้องเราคืนทั้งหมด เราไม่อยากหารห้องกับใคร ส่วนบ้านเเฟนเรา เราก็นานๆไปทีเหมือนกัน เพราะเราเองก็ต้องการพื้นที่ของเรา

ก่อนจะเกิดเรื่องเราืทำงานออฟฟิศใช่มั้ยคะ ทีนี้ตอนโควิทระบาดก็มีการ WFH เกิดขึ้น ที่นี้ทางบริษัทเค้าก็มองว่า เออดีเนาะไม่ต้องทำงานออฟฟิศล่ะ ทพำงานที่บ้านยาวๆไปเลย 
เราก็โอเคนะคะ เพราะไม่อยากออกไปไหนอยู่เเล้ว อากาศร้อน ฝุ่น ควัน เราไม่ออกไปเที่ยวไหนเลย ถ้าเพื่อนไม่ชวน ไม่เดินห้าง ไม่คาเฟ่ ไม่เรสเตอรอง ไม่ใดๆทั้งสิ้น ถ้าอยากทาน คือ เดลิเวอรี่เท่านั้น ไม่เคยมีความคิดที่เเบบ วันนี้ไปนั่งจิบกาเเฟที่ คาเฟ่ ชิคๆคูลๆ ดีกว่า ไม่เคยมีความคิดเเบบนั้นเลยค่ะ 

เรารักที่จะนอน เรารักที่จะเล่นเกม วันหยุด ความสุขที่สุดของเรา คือเปิดเเอร์ เเล้วเเผ่ตัวเองลงบนที่นอน อยู่กับหนังสือ อยู่กับคอม
ผิวเราขาวมาก ! เพราะเราไม่เคยออกไปโดนเเดด การไปเที่ยวล่าสุด ออกต่างจังหวัดของเราคือ 1 พ.ค. 2022 หรือก็คือ ปีที่เเล้ว เพื่อนชวนไปหัวหิน นั่นคือล่าสุด (ไปหัวหินไปนอนอยู่ในรีสอร์ท เหมือนเปลี่ยนที่นอน) 

เรากลายเป็นคนอยู่เเต่ห้อง งานไม่ใหญ่ ไม่เจอเราข้างนอกเเน่นอน 
อันนี้ก็คือ นิสัยประมาณๆนะคะ
ตัดกลับมาที่ปัจจุบัน 
เมื่อไม่นานมานี้ มีญาติ มาขออยู่ด้วยประมาน 5 วันค่ะ 
เเน่นอนว่าเราก็โอเคนะคะ ไม่กี่วันเอง
เเต่ที่ไม่โอเคคือ 
เราเป็นคนไม่ชอบอากาศร้อนค่ะ เราไม่ชอบให้เหงื่อออก เราไม่ชอบที่เหนียวตัว เราไม่ชอบให้ตัวคนอื่นเหนียวๆ มาโดนตัวเรา เเต่เค้าเลือกที่ชวนเราออกไปเดินตอนเที่ยง ท่ามกลางเเดดฤดูนี้ เเน่นอนว่า เราหงุดหงิดสุดๆ เเละมันออกมาทางสีหน้าค่ะ ถึงจะมีเเมสเเต่ก็ไม่ได้ปกติ เค้าก็พูดใส่เราประมาณว่า โห่ ออกมาเดินเป็นเพื่อนนิดๆหน่อยๆไม่ได้เลย .... เราอยากจะเเบบ ตอนเที่ยง?

ในห้องเราจะมีขยะอยู่ 2 เเบบ คือขยะสด (ทานเสร็จเเล้วจะเอาขยะไปทิ้งเลย) กับ ขยะเเห้ง (อันนี้เราจะเอาไว้ทิ้งพวก ทิชชู่ที่ใช้ สำลี คอตต้อนบัด ประมาณนี้ คือจะไม่ทิ้งพวกเศษอะหารลงไปเด็ดขาด) เเน่นอนว่ามันชัดเจนอยู่เเล้ว เค้าซื้ออาหารกลิ่นเเรงมาทานเราไม่ว่า เจ้าบ้านไง เเต่ทนี้ เราก็งงว่า ข้ามวันเเล้ว ทำไมกินมันยังอยู่ เเล้วกลิ่นมนเเรงมาก อยู่ใกล้เรา (เราวาง ถังขยะเเห้งไว้ใกล้ๆโต๊ะคอม) พอเราเหลือบไปมองคือเค้าทิ้งขยะสด ลงมาในถังขยะเเห้ง เเล้วที่ร้ายกว่านั้นคือ มีเเมลงวันด้วย เราอยู่ของเรามาเป็นปีๆ เรายอมรับว่า ยุงเคยมี เเต่เเมลงวันไม่เคยเเม้เเต่ตัวเดียว จนเค้าเข้ามา ซึ่งเราไม่มีอาวุธรับมือกับเเมลงวันเข้าใจใช่มั้ยคะ? คือเราช็อคมาก รีบเอาถุงขยะนั้นไปทิ้ง มีการทักถามเราว่า อ่าวขยะยังไม่เต็มเลยทิ้งทำไม เราก็ไม่ตอบอะไร
ปัจจุบัน เค้ากลับไปเเล้ว เเต่เเมลงวันยังอยู่นะคะ มันบินเร็วมาก เราไม่รู้จะทำยังไงดี

ห้องน้ำ ห้องน้ำเราเป็นชักโครกนะคะ  เเต่เค้าใช้งานเเบบนั่งยอง ถามว่ารู้ได้ยังไง อย่าให้เราอธิบายละเอียดเลยค่ะเอาเป็นว่า เจอเศษล่ะกัน เรากุมหัวเลยค่ะ

หลายคนรู้จัก เจ้าหนูจำไม มั้ยคะ? เค้าเอาไว้เรียกเด็กน้อยวัยกำลังพูด เวลาเห็นอะไรก็สงสัยไปหมด .... เราไม่เดือดร้อนนะคะ ถ้าจะถาม หรือว่า จะชวนคุย เรื่องอะไรก็ตามเเต่ อย่างที่บอกไปว่า เรเาป็นคนไม่ค่อยพูด เเต่ถ้าถามก็ตอบ เเต่เววลาที่เค้าถามคือ เป็นเวลาที่เรากำลังเล่นเกมที่ต้องใช้สมาธิ หรือ กำลังนั่งทบัญชีตัวเลข เป็นกิจกรรมที่เราต้องการสมาธิอย่างมาก เเต่เค้าเลือกที่จะมาถามเวลานั้น เราไม่ได้นั่งเล่นทั้งวันทั้งคืนนะคะ เราก็มีจังหวะที่พัก เเต่เค้าก็ไม่ถาม บางทีหลับด้วย เเต่พอเราเริ่มทำอะไร ก็ถาม เเล้วบางทีเราก็ต้องมีหันกลับไปดู ในขณะที่เรากำลังต้องการการจดจ่อ เรารู้สึกหงุดหงิดมากๆ

ความจุกจิกขัดไปทุกสิ่ง ตอนเราไปเลือกซื้อของใช้เข้าบ้าน เราก็มักจะเลือกสิ่งที่เราใช้ประจำใช่มั้ยคะ เราชอบเเบบนั้น เราถึงได้ซื้อย้ำๆ เค้าก็จะัมาเเบบ ทำไมไม่ซื้ออันนี้อ่ะ อันนี้ดีกว่าอีก ทำไมไม่ซื้ออันนี้อันนี้ถูกกว่า ทำไมไม่ซื้ออันนี้ อันนี้ได้เยอะกว่า ทำไม ทำไม ทำไม ทำไม ทำไม ทำไม ทำไม ทำไม  คือเราเเบบ จะอะไรกันนักหนา 

พอลากเราไปเดินอากาศร้อนๆ เราที่ไม่ชอบ เราไม่เอ็นจอย เจออากาศร้อน เรามักจะคลื่นไส้ กินอะไรไม่ค่อยลง หน้ามัน ตัวเหนียว เหงื่อไหลเป็นน้ำพุ นี่ยังไม่รวม อาการคลื่นไส้จากกลิ่นเเท็กซี่นะคะ คือได้กลิ่น อาหาร เราก็อยากจะอาเจียน เค้าชวนเรากินอะไร เราก็ปฏิเสธทุกอย่าง เพราะเรากินไม่ลง เเค่ได้กลิ่น อย่าว่าเเต่กลืนเลย มันจะย้อนออกมาด้วยซ้ำ เค้าก็จะเเบบ อะไรวะ ไม่กินอะไรเลย ตัดพ้อ นุ่นนี่ 

ปกติเรานอนคนเดียว พื้นที่บนเตียงเราไม่ต้องเเชร์ใคร เเต่พอมีคนมานอนด้วย เรารู้สึกตัวทุกครั้งที่เค้าพลิก ถ้าโชคดี ก็นอนต่อได้ เเต่ถ้าโชคไม่ดี เราอาจจะไปนอนอีกที ตอนเช้ามืดเลย เเต่เค้าตื่นเช้าไง อันนี้เค้าอาจจะไม่ทราบเราก็ไม่โกรธ เเต่ปกติ ไม่มีใคร เค้าดูดฝุ่นตอน 6 โมงเช้ามั้ยอ่ะคะ เพราะนอกจากมันจะรบกวนคนในห้อง ถ้าคอนโด มันจะรบกวนข้างห้องด้วย 

ช่วงเที่ยงๆบ่ายๆ พอเราจะเปิดเเอร์ เค้าก็บอกเปิดทำไมเปลืองไฟ เราเเบบ ฮะ? ก็เค้ามาเปิดม่านตรงจุดที่เรานั่งไงคะ เเดดมันเข้า เรารับเต็มๆ 

เรารู้สึกเหนื่อยจังเลยค่ะ ที่ต้องอยู่ร่วมกับคนอื่น เเละเค้ามักจะพูดว่า ชอบอยู่คนเดียว ระวังเถอะ ตอนตาย จะตายเเบบไม่มีใครรู้ (อาจจะหมายถึงเเบบ วันดีคืนดี เราเกิดไหลตายไรงี้)
ความจริงมันมีอีกหลายอย่างนะคะที่ทำให้เราอึดอัด