สวัสดีค่ะ เราเครียดมาก
(ถ้าขี้เกียจอ่านดูตอนจบ ที่เป็นตัวหนา ก็ได้ค่ะ จะสรุบให้แบบสั้นๆ)
หมาเราเก็บมาเลี้ยงจากวัดตั้งแต่เพิ่งเกิด คือบ้านเรามีหมาอยู่แล้ว 1 ตัว ที่เราเก็บมาเลี้ยงจากข้างถนน (ตั้งแต่เล็กค่ะ ลองหาไมโครชิพแล้วไม่มี) ไม่ได้ฝึกอะไรแต่นิสัยดีมาก มันเริ่มแก่แล้ว เลยอยากได้หมาอีกตัวหนึง เราเลยไปที่วัดเพื่อไปรับตัวนี้มาค่ะ ตอนแรกเราไม่รู้เรื่องอะไร แค่หวังดีว่าเราไปเอาเขามาเลี้ยง คงมีวิตที่ดีกว่าอยู่ที่วัด ทางวัดก็บอกมาว่าจะโตมาตัวจะใหญ่ประมาณพันธุ์เทอร์เรีย แต่พอโต้มากลับใหญ่กว่านั้นสองเท่า (ประมาณพันธุ์โกล์เด้นค่ะ หน้าตาก็คลายนะค่ะ อาจจะผสมมา) แรกๆก็ไม่มีปัญหาอะไรแค่หวงอาหาร ซึ่งเราก็แค่ไม่ยุ่งตอนน้องทานข้าว แต่นอกจากนั้นคือน่ารักมาก ขี้อ้อนและชอบอยู่กับคนตลอด (ในบ้านนะค่ะ เขาไม่ชอบยุ่งกับคนแปลกหน้า และเราขังตลอดถ้ามีแขกเพราะเรากลัวน้องจะกัดคนอื่น)
ไปเรื่อยๆ เขาเริ่มมีนิสัยไม่เชื่อฟัง ชอบวิ่งไล่เห่าคนข้างนอกบ้าน (คือบ้านเราอยู่ในหมู่บ้านค่ะ ทีคนวิ่งและอยู่ข้างนอกตลอด) ด้วยความที่หมาเราตัวใหญ่ มันเลยน่ากลัวพอสมควร เราได้รับคำร้องเรียนจากทางหมู่บ้านและเพื่อนบ้านหลายครั้งเลยส่งไปโรงเรียนฝึกสุนัขค่ะ (มีเหตุการณ์เผลอกัดแม่บ้านที่เลี้ยงน้องด้วยค่ะ แม่บ้านเป็นคนให้อาหารและดูแลน้องค่ะ นอนด้วยกันทุกคืน แผลหนักอยู่นะค่ะ เพราะน้องตัวใหญ่) เราส่งไปเรียนประมาณ 3 เดือน เพราะทางโรงเรียนบอกว่าหมาเราพันธุ์ประสม ฝึกยาก พอกลับมานิสัยก็ดีขึ้นค่ะ เราพยายามทำตามที่ทางโรงเรียนแนะนำมา แต่เรื่อยๆเริ่มดุขึ้น กัดแม่บ้านเราอีก เราเลยส่งกลับไปโรงเรียนฝึกสุนัขอีกที (ประมาณ 2 เดือน) พอกลับมาก็ดีขึ้นแป๊ปเดียวแล้วก็กลับไปดุใหม่
เราเริ่มเลี้ยงแบบปล่อยไม่ได้แล้วเลยสร้างห้องให้เขาอยู่เวลาต้องขัง (ไม่ใช้กรงนะค่ะ เราสร้างเป็นห้องเหมือนห้องคนค่ะ มีกระจก หน้าต่าง ปูกระเบื้อง ทุกอย่างเรียบร้อยค่ะ) และเราก็ส่งกลับไปโรงเรียนฝึกสุนัขอีก 3-4 เดือน พอกลับมานิสัยก็ไม่เปลี่ยน กลับดุขึ้นกว่าเดิม ตอนนี้คืออาบน้ำให้ไม่ได้ ไม่มีใครเข้าใกล้ได้ และกัดแม่บ้านเจ็บหนักเข้าโรงพยาบาลมา 3-4 ครั้งแล้วค่ะ ตอนนี้ทุกคนอยู่อย่างหวาดระแวงมากเลยค่ะ
เราเลี้ยงเขาไม่ไหวแล้วค่ะ จะให้คนอื่นไปก็ไม่รู้จะให้ใคร (กลัวเขากัดคนอื่นด้วย) และที่สำคัญกว่านั้น เราไม่อยากให้เขาไปมีคุณภาพชีวิตที่ไม่ดี สำหรับเรา เรารู้สึกว่าคุณภาพชีวิตมาก่อนทุกอย่าง ถามว่าเราสงสารไหม เราสงสารและรู้สึกผิดแบบอธิบายไม่ได้เลยค่ะ รู้สึกแย่และเฟลมากที่เรารับเขามาเลี้ยงแล้วทำไม่ได้ เลี้ยงได้ไม่ดี แต่เราไม่อยากเอาความสงสารหรือความรู้สึกตัวเองมาตัดสิน เรารู้สึกว่าถ้าเราเอาความสบายใจเราเป็นที่ตั้งมันค่อนค่างเห็นแก่ตัว เราไม่อยากให้น้องรู้สึกเหมือนโดนทิ้ง
มีคนแนะนำให้ไปทำ euthanasia หรือการการุณยฆาต (ฉีดยาให้หลับ) อาจจะเป็นทางออกที่ดีที่สุด เรารู้สักแย่และผิดมากที่คิดจะทำและอาจจะฟังดูโหดเหี้ยมแต่เราเชื่อว่าคุณภาพชีวิต (และความปลอดภัย) คือสิ่งที่สำคัญที่สุด เราทราบว่าที่ประเทศไทยการ การุณยฆาต เป็นสิ่งที่ไม่ค่อยนิยมหรือได้รับการยอมรับกัน เราเลยอยากมาขอคำปรึกษา หาคุณหมอที่ยอมฉีดยาสำหรับ severe behavioural issues (ปัญหาพฤติกรรมขั้นรุนแรง) แต่ถ้าใครมีทางออกนอกเหนือจากนั้น (ที่ไม่ต้องฉีดยา) เรายินดีรับฟังนะค่ะ เรายอมฟังทุกอย่างค่ะ ตอนนี้เราหมดหวังและเข้าตาจนจริงๆ
สำหรับคนขี้เกียจอ่าน:
หมาเราดุมาก กัดแม่บ้านที่ดูแลเจ็บหนักมาหลายรอบ เราส่งไปโรงเรียนฝึกสุนัขหลายครั้งแต่ก็ไม่ดีขึ้น เราเลื้ยงน้องไม่ไหวแล้วจริงๆค่ะ เราเลยคิดจะ euthanize หรือ การุณยฆาตค่ะ เราอยากได้หมอที่จะยอมทำ หรือไม่ก็ทางออกที่ดีกว่านี้
(ขออภัยถ้ามีการพิมพ์ผิดหรือใช่คำศัพท์ผิดนะค่ะ ภาษาไทยเราไม่ได้ดีขนาดนั้นค่ะ)
ช่วยด้วยค่ะ หมาดุมากเลี้ยงไม่ไหวจริงๆ พาไปโรงรียนฝึกแล้ว กัดคนมาหลายครั้ง หาที่ฉีดยาให้หลับ (การุณยฆาต)
(ถ้าขี้เกียจอ่านดูตอนจบ ที่เป็นตัวหนา ก็ได้ค่ะ จะสรุบให้แบบสั้นๆ)
หมาเราเก็บมาเลี้ยงจากวัดตั้งแต่เพิ่งเกิด คือบ้านเรามีหมาอยู่แล้ว 1 ตัว ที่เราเก็บมาเลี้ยงจากข้างถนน (ตั้งแต่เล็กค่ะ ลองหาไมโครชิพแล้วไม่มี) ไม่ได้ฝึกอะไรแต่นิสัยดีมาก มันเริ่มแก่แล้ว เลยอยากได้หมาอีกตัวหนึง เราเลยไปที่วัดเพื่อไปรับตัวนี้มาค่ะ ตอนแรกเราไม่รู้เรื่องอะไร แค่หวังดีว่าเราไปเอาเขามาเลี้ยง คงมีวิตที่ดีกว่าอยู่ที่วัด ทางวัดก็บอกมาว่าจะโตมาตัวจะใหญ่ประมาณพันธุ์เทอร์เรีย แต่พอโต้มากลับใหญ่กว่านั้นสองเท่า (ประมาณพันธุ์โกล์เด้นค่ะ หน้าตาก็คลายนะค่ะ อาจจะผสมมา) แรกๆก็ไม่มีปัญหาอะไรแค่หวงอาหาร ซึ่งเราก็แค่ไม่ยุ่งตอนน้องทานข้าว แต่นอกจากนั้นคือน่ารักมาก ขี้อ้อนและชอบอยู่กับคนตลอด (ในบ้านนะค่ะ เขาไม่ชอบยุ่งกับคนแปลกหน้า และเราขังตลอดถ้ามีแขกเพราะเรากลัวน้องจะกัดคนอื่น)
ไปเรื่อยๆ เขาเริ่มมีนิสัยไม่เชื่อฟัง ชอบวิ่งไล่เห่าคนข้างนอกบ้าน (คือบ้านเราอยู่ในหมู่บ้านค่ะ ทีคนวิ่งและอยู่ข้างนอกตลอด) ด้วยความที่หมาเราตัวใหญ่ มันเลยน่ากลัวพอสมควร เราได้รับคำร้องเรียนจากทางหมู่บ้านและเพื่อนบ้านหลายครั้งเลยส่งไปโรงเรียนฝึกสุนัขค่ะ (มีเหตุการณ์เผลอกัดแม่บ้านที่เลี้ยงน้องด้วยค่ะ แม่บ้านเป็นคนให้อาหารและดูแลน้องค่ะ นอนด้วยกันทุกคืน แผลหนักอยู่นะค่ะ เพราะน้องตัวใหญ่) เราส่งไปเรียนประมาณ 3 เดือน เพราะทางโรงเรียนบอกว่าหมาเราพันธุ์ประสม ฝึกยาก พอกลับมานิสัยก็ดีขึ้นค่ะ เราพยายามทำตามที่ทางโรงเรียนแนะนำมา แต่เรื่อยๆเริ่มดุขึ้น กัดแม่บ้านเราอีก เราเลยส่งกลับไปโรงเรียนฝึกสุนัขอีกที (ประมาณ 2 เดือน) พอกลับมาก็ดีขึ้นแป๊ปเดียวแล้วก็กลับไปดุใหม่
เราเริ่มเลี้ยงแบบปล่อยไม่ได้แล้วเลยสร้างห้องให้เขาอยู่เวลาต้องขัง (ไม่ใช้กรงนะค่ะ เราสร้างเป็นห้องเหมือนห้องคนค่ะ มีกระจก หน้าต่าง ปูกระเบื้อง ทุกอย่างเรียบร้อยค่ะ) และเราก็ส่งกลับไปโรงเรียนฝึกสุนัขอีก 3-4 เดือน พอกลับมานิสัยก็ไม่เปลี่ยน กลับดุขึ้นกว่าเดิม ตอนนี้คืออาบน้ำให้ไม่ได้ ไม่มีใครเข้าใกล้ได้ และกัดแม่บ้านเจ็บหนักเข้าโรงพยาบาลมา 3-4 ครั้งแล้วค่ะ ตอนนี้ทุกคนอยู่อย่างหวาดระแวงมากเลยค่ะ
เราเลี้ยงเขาไม่ไหวแล้วค่ะ จะให้คนอื่นไปก็ไม่รู้จะให้ใคร (กลัวเขากัดคนอื่นด้วย) และที่สำคัญกว่านั้น เราไม่อยากให้เขาไปมีคุณภาพชีวิตที่ไม่ดี สำหรับเรา เรารู้สึกว่าคุณภาพชีวิตมาก่อนทุกอย่าง ถามว่าเราสงสารไหม เราสงสารและรู้สึกผิดแบบอธิบายไม่ได้เลยค่ะ รู้สึกแย่และเฟลมากที่เรารับเขามาเลี้ยงแล้วทำไม่ได้ เลี้ยงได้ไม่ดี แต่เราไม่อยากเอาความสงสารหรือความรู้สึกตัวเองมาตัดสิน เรารู้สึกว่าถ้าเราเอาความสบายใจเราเป็นที่ตั้งมันค่อนค่างเห็นแก่ตัว เราไม่อยากให้น้องรู้สึกเหมือนโดนทิ้ง
มีคนแนะนำให้ไปทำ euthanasia หรือการการุณยฆาต (ฉีดยาให้หลับ) อาจจะเป็นทางออกที่ดีที่สุด เรารู้สักแย่และผิดมากที่คิดจะทำและอาจจะฟังดูโหดเหี้ยมแต่เราเชื่อว่าคุณภาพชีวิต (และความปลอดภัย) คือสิ่งที่สำคัญที่สุด เราทราบว่าที่ประเทศไทยการ การุณยฆาต เป็นสิ่งที่ไม่ค่อยนิยมหรือได้รับการยอมรับกัน เราเลยอยากมาขอคำปรึกษา หาคุณหมอที่ยอมฉีดยาสำหรับ severe behavioural issues (ปัญหาพฤติกรรมขั้นรุนแรง) แต่ถ้าใครมีทางออกนอกเหนือจากนั้น (ที่ไม่ต้องฉีดยา) เรายินดีรับฟังนะค่ะ เรายอมฟังทุกอย่างค่ะ ตอนนี้เราหมดหวังและเข้าตาจนจริงๆ
สำหรับคนขี้เกียจอ่าน:
หมาเราดุมาก กัดแม่บ้านที่ดูแลเจ็บหนักมาหลายรอบ เราส่งไปโรงเรียนฝึกสุนัขหลายครั้งแต่ก็ไม่ดีขึ้น เราเลื้ยงน้องไม่ไหวแล้วจริงๆค่ะ เราเลยคิดจะ euthanize หรือ การุณยฆาตค่ะ เราอยากได้หมอที่จะยอมทำ หรือไม่ก็ทางออกที่ดีกว่านี้
(ขออภัยถ้ามีการพิมพ์ผิดหรือใช่คำศัพท์ผิดนะค่ะ ภาษาไทยเราไม่ได้ดีขนาดนั้นค่ะ)