ทำธุรกิจเปิดร้านอาหารพออยู่ได้และไม่ชอบงานตัวเองแต่ก็ลังเลใจกับการสอบราชการ

สวัสดีค่ะ ดิฉันอายุ27ปี จบปริญญาตรีด้านครู เป็นลูกจ้างเหมาบริการของโรงเรียนแห่งหนึ่ง ที่เงินเดือนไม่ถึง10,000บาท มีความเครียดค่ะ เนื่องจากเงินเดือนไม่ขึ้นไม่มีความก้าวหน้าในชีวิต (เราทำงานนี้เพื่อรอสอบราชการค่ะ) ชีวิตผกผันตอนอายุ25 ทะเลาะกับครอบครัวและออกจากบ้านเนื่องจากอยู่ร่วมกับพ่อแม่ไม่ได้ (มีปัญหาด้านสภาพจิตใจอยู่ต่อไปประสาทรับประทานแน่นอน) ปล. โทรคุยกับกรมสุขภาพจิต 1323 เค้าบอกว่าเราจะอยู่เพื่อใช้ชีวิตด้วยตัวเองหรือเราจะทนอยู่เพื่อให้พ่อแม่ใช้ชีวิตแทนเรา โอ้โห เก็บของออกบ้านสิคะ5555

               ตอนนี้มาอาศัยอยู่กับสามี (สามีมีธุรกิจส่วนตัว เปิดร้านอาหาร มา1ปีค่ะ) โรงเรียนและร้านอาหารอยู่ในอำเภอเดียวกัน มีความสุขตามวิสัยแต่ เงินเดือนของเราไม่ขึ้นนี่สิ เครียดมากทำเลื่อนขั้นเงินเดือนให้ครูคนอื่นๆทุกๆ6เดือน (ฉันเครียดดดด😤) ร้านอาหารพอเลี้ยงตัวเองแต่ก็ไม่ได้อู้ฟู้เท่าไหร่     

            เรามีความรู้สึกว่าหากเราสอบราชการครูได้คงดีกว่านี้ แต่...!!! เราก็ไม่ชอบระบบราชการเลยไม่มีแรงจูงใจในการอ่านหนังสือสอบ อยู่ในหน่วยงานรัฐมาทั้ง 2 กระทรวง (มหาดไทยกับศึกษาธิการ มันว้าวมาก ปล.คนทำงานทำจนโงหัวไม่ขึ้น )  เหนื่อยกับมายาคติของข้าราชการบางคน (แซะเราเป็นพักๆ) ที่บอกว่า เป็นครูดีเลิศประเสริฐกว่าสิ่งอื่นใดๆ ลูกจ้างทำงานแทบตายเงินเดือนก็ไม่ขึ้น เราเหนื่อยใจค่ะ แต่เราต้องอาศัยเงินเดือนตัวเองตั้งตัวไปก่อน 

              อยากแลกเปลี่ยนข้อคิดเห็นกับทุกคนค่ะ ว่าเรามีตรรกะที่เหมือนคนทั่วไปหรือเราแปลกกว่าคนอื่นๆ คะ  ครอบครัว การงาน  อันไหนสำคัญคะ หรือว่าพอๆ กัน

      ปล.ตอนนี้ดีกันกะพ่อแม่แล้วค่ะ แต่ไม่กลับไปอยู่บ้านกับพวกเขาแล้ว เข็ด555555