เมื่อเป็นเพื่อนกันไม่ได้...ก็เป็นเเฟนไปเลย

การที่เราถูกทิ้งโดนหักหลักโดนมองข้ามความรู้สึกต่างๆเราถอยออกมาตั้งหลักเราอยุ่กะความรักที่เฉยชา แฟนก็ฟังแม่ทุกอย่างเกิดช่องว่างต่างๆตลอดเวลา5-6ปี ปรับเข้าหากันแต่ก็เหมือนเดิมจากคุยเรื่องแต่งงานสิ้นสุดคำว่าต่างคนต่างถอยจบแยกย้าย...ตลอดเวลา3เดือนเราอยู่กะตัวเองกะเพื่อนกะครอบครัวเพื่อนเราเข้ามาในช่วงที่เราไม่มีใครเพื่อนก็อกหัก ต่างคนต่างมีอะไรคล้ายๆกันเรารุ้ว่าเพื่อนเราคิดกะเรามากกว่าเพื่อนแต่เราคิดแค่เพื่อนจริงๆ...จนเราถามเพื่อนว่าที่ทำอยุ่ตอนนี้ไม่หน้าจะใช่คำว่าเพื่อนแล้วเพื่อนกันไม่โทร3เวลาหรอกเรารุ้ว่ามันจีบแต่เราไม่พร้อมที่จะเริ่มเพราะมันเร็วเกินไป...แต่อีกใจก็คิดว่าขนาดเราเสียเวลามา5-6ปีเรายังเสียมาเเล้วลองดูว่าครั้งนี้จะเป็นอย่างไหร่...แต่ด้วยอะไรต่างๆทั้งครอบครัวเราสองคนเขาก็สนับสนุนอยากให้คบกันเราควรเปิดใจข้ามคำส่าเพื่อนไปเลยมันจะเร็วไปไหม