คบทางไกล

เราคบกับแฟนกำแพงเราได้เจอกันครั้งแรกครั้งเดียวก็ตอนที่อยู่จังหวัดใกล้กันคือพิจิตร ตอนนั้เราไปงานศพ เขาขอมาเจอเราก็ให้มาเจอ มาเจอครั้งแรกเขาบอกญาติเราเยอะมาก😅ทำตัวไม่ถูกละคือรวมญาติอะเนอะ😅งานศพนี่หน่า  ตอนนี้เขาทำงานช่างก่อสร้างช่างสีประมาณนี้ แล้วก็มีคนจ้างตามจังหวัดต่างๆ เช่น เชียงราย เชียงใหม่ ลำพูน และลำปาง ซึ่งเราเป็นคนลำปาง ตอนแรกลุงเขาบอกจะมาลำปางแฟนเราก็ดีใจเราก็ดีใจจะได้แวะไปหาเจอกัน แต่พอถึงวันต้องมาลำปางกลับต้องประชุมกันใหม่ เหมือนจะต้องไปทำจังหวัดอื่นก่อน พอแฟนเรามาบอกเรา เรากับเขาก็ซึมกันหน่อย เราก็ปลอบใจว่าไม่เป็นไรนะเธอก็ทำงานก่อนเดี๋ยวเราก็ได้เจอกัน แฟนเราพูดมาว่า งั้นเองอยู่คนเดียวไปก่อน เขาเริ่มชิน ไอ้คำว่าชินของเขาคือ มันเหมือนจะได้เจอกันแต่ก็ไม่ได้เจอกันก็หลายครั้ง เราไปหาเขาไม่ได้ เขาก็ต้องทำงาน เราเลยพูดว่างั้นตอนนี้รู้สึกยังไง เขาบอกทรมานตั้งความหวังว่าจะได้เจอแต่ก็ไม่ได้เจอกันอีก เราก็ทรมานแต่เราทำอะไรไม่ได้ แต่ไกลกันอ่ะไม่ใช่จะไม่ได้เจอกันสะหน่อย ถามว่ากลัวมั้ยว่าเขาจะไม่สู้ จะถอย เพราะเราไกลกัน กลัวนะแต่เชื่อว่าจะผ่านไปได้ เราชอบพูดกันตลอดว่าสู้ไปด้วยกัน ผ่านไปด้วยกัน มันก็มีอยู่แหละอุปสรรคยิ่งคบทางไกลก็ต้องทนความทรมาน