พ่อแม่ไม่เข้าใจว่าเราเป็นซึมเศร้าทำไงดีคะ

สวัสดีค่ะตอนนี้หนูเรียนอยู่ มัธยมต้นหนูมีปัญหาและปมเกี่ยวกับครอบครัวเยอะมากๆ อาจจะเป็นเพราะหนูไม่เคยเจอพ่อแท้ๆตั้งแต่เกิดด้วย พอหนูอายุ5-6ขวบหนูเริ่มเห็นพ่อใหม่กับแม่ทะเลาะกันลงไม้ลงมือต่อหน้าหนูมีทั้งแรงสุดๆและเบาๆ เขาทะเลาะกันบ่อยมากๆจนถึงตอนนี้หนูเคยพยายามคุยกับเขาเรื่องนี้แล้วว่าหนูกลัวหนูไม่ชอบที่พ่อแม่ทะเลาะกันแบบนี้แต่มันเป็นเรื่องของผู้ใหญ่หนูเลยต้องอดทน จนมาวันนึงพ่อใหม่พยายามจะข่มขื่นหนูแต่หนูรอดมาได้เลยไม่โดน หนูตัดสินใจวิ่งไปบอกแม่แต่แม่ทำแค่ปลอบใจหนู หนูเลยเก็บกดจนมาถึงทุกวันนี้ มันมีหลายเรื่ิองที่ทำให้หนูรู้สึกอยากฆ่าตัวตายค่ะ ทั้งโดนเพื่อนบลูลี่หน้าตา,ถ่ายรูปหลุดไปล้อกันในไลน์กลุ่ม,ตบ, หรือทะเลาะกับแม่หนักๆ ถึงขั้นจังหนูไว้ในห้องพังโทรศัพท์หนูแล็ปท็อปหนูชั้นวางของตู้เสื้อผ้า ตีหนูจนชั้าจนเขียวแล้วขังหนูไว้ หนูกลัวแล้วเครียดมากเลยตัดสินใจกินยานอนหลับ3เม็ดเพื่อฆ่าตัวตาย พยายามหาอะไรคมๆ มากรีดแขนตัวเองแต่ไม่กล้าพอ จนพ่อมาห้ามไว้ค่ะ ผ่านเรื่องนั้นมาหลายปีแล้วหนูก็ยังจำได้ดี ทุกครั้งที่นึกถึงหนูจะร้องไห้แล้วตัวสั่นตลอดสั่นจนน่ากลัว  พอผ่านเหตุการณ์ทั้งหมดจนมาถึงม.1-ม.2 หนูพึ่งมารู้ตัวว่าเป็นสมาธิสั้นและยํ้าคิดยํ้าทำค่ะ เลยโดนล้อหนักมาก โดนแกล้งหนักมากๆ กลับมาบ้านเล่าให้พ่อแม่ฟัง เขาทำเหมือนเป็นห่วงแต่ผ่านมาไม่กี่วันก็ด่าหนูอ่อนแอ คิดไปเอง คิดมาก จนหนูรู้สึกไม่มีเซฟโซนเลย ไม่มีที่ระบายนอกจากตุ๊กตาและโทรศัพท์ 

หนูเลยอยากได้คำแนะนำจากพี่ๆว่าควรทำยังไงดีคะ คือหนูเครียดและเก็บกดเรื่องพวกนี้มากๆ เครียดมากๆ ปรึกษากับเพื่อน ระบายกับเพื่อน แต่ก็ยังรู้สึกหน่วงๆในใจอยู่ดี มีแต่คนบอกหนูเป็นเด็กมีปัญหา พยายามจะฆ่าตัวตายหลายครั้งแต่ไม่กล้า จนไประบายในเพื่อนฟังแต่หนูมีเพื่อนแค่คนเดียวเขาก็ไม่ค่อยรู้อะไรมาก เขาบอกหนูเสี่ยงเป็นซึมเศร้าหนูก็เลยไปเล่าให้แม่ฟัง เขาบอกไร้สาระหนูยังรู้สึกไม่สบายใจและเก็บกดอยู่จะเปิดอดคุยกีบครอบครัวก็เคยทำไปแล้วไม่ได้ผลแถมโดนด่ากลับมาด้วย