เราเจอกันในค่ายๆหนึ่ง อยู่คลาสเดียวกัน ได้ทำกิจกรรมร่วมกัน สักพักเขาเริ่มออกตัวว่าสนใจเรา + รู้นัยๆจากเพื่อนเขา เราก็พยายามทำตัวปกติ คุยๆบ้าง แล้วกะจะปฏิเสธวันสุดท้ายที่เจอกันเลย แล้ววันนั้นก็มาถึงเร็วกว่าที่คิด เราฝากเพื่อนเขาปฏิเสธค่ะ เรียกได้ว่าหักอกเขาแต่เจ็บเอง
เราก็พอจะรู้ตัวเองมาบ้างแล้วว่าตัวเองมี trauma บางอย่างที่มัน toxic ต่อเขาและคนรอบข้าง เราไม่สามารถเปิดรับความสัมพันธ์ที่มันลึกซึ้งได้จริงๆทั้งในเรื่องเพื่อน ครอบครัว ฯลฯ เหมือนเรากลัวว่าถ้าเปิดใครสักคนเข้ามาแล้วตัวเราจะเปลี่ยนไป + เราอยากใช้ชีวิตของตัวเองพอที่จะไม่เจียดเวลาไปตอบแชทคนอื่นตลอดเวลา เรารักอิสระของตัวเองมากจนไม่อยากให้เสียมันไปเลยค่ะ
ที่ผ่านมาเราก็ ignore ในเรื่องนี้มาตลอดเพราะคิดว่ามันไม่เป็นไร ออกจะเป็นประโยชน์กับตัวเราด้วยซ้ำ เมื่อถึงสถานการณ์ที่ต้องจากลา
มันใช้ได้มาตลอดค่ะ ยอมรับว่าครั้งนี้ไม่ใช่ครั้งแรก ก่อนหน้านั้นเราสามารถปฏิเสธทุกคนที่ข้ามเส้นโดยปล่อยให้มันคงอยู่แค่ความทรงจำได้ง่ายๆ และเราก็แฮปปี้มากๆกับชีวิต ณ ตอนนั้น แต่กับครั้งนี้ทุกอย่างมันเหมาะเจาะกันไปหมด เรามีความรู้สึกดีๆให้กับเขาเหมือนกัน บางครั้งก็กลัวคนแบบเขาเหมือนกันค่ะ คนอะไร

จะตรงสเปคเราไปหมดได้วะ เออแล้วมันก็เจอจริงๆ
เรายังอยากมีเขาอยู่ในชีวิตในระยะที่เราตั้งไว้ แต่ไม่อยากให้เขารู้สึกแย่เลยค่ะ ไม่อยากเห็นแก่ตัวเลยจริงๆ หลังจากที่เขารับรู้ เขาก็เข้าใจเราค่ะ และเขาก็ยังขออยู่ในชีวิตเราต่ออีกสักพักในฐานะเพื่อนคุย(?)ด้วย สับสนนิดหน่อยค่ะแต่สุดท้ายใจเจ้ากรรมก็เออออตาม
เราเลยอยากถามว่า "เราควรจะทำยังไงต่อดีคะ จะลองเปิดใจคุยต่อดู สงบจิตสงบใจ เว้นระยะไว้ หรือทำอย่างไรดีคะ" โจทย์นี้มันรบกวนการใช้ชีวิตของเรามากๆ เลยอยากได้คำแนะนำหรือความเห็นประกอบการตัดสินใจค่ะ
** ขอบคุณสำหรับคำปรึกษาล่วงหน้านะคะ **
มีคนมาชอบแล้วอึดอัด รู้สึกตัวเองไม่คู่ควร
เราก็พอจะรู้ตัวเองมาบ้างแล้วว่าตัวเองมี trauma บางอย่างที่มัน toxic ต่อเขาและคนรอบข้าง เราไม่สามารถเปิดรับความสัมพันธ์ที่มันลึกซึ้งได้จริงๆทั้งในเรื่องเพื่อน ครอบครัว ฯลฯ เหมือนเรากลัวว่าถ้าเปิดใครสักคนเข้ามาแล้วตัวเราจะเปลี่ยนไป + เราอยากใช้ชีวิตของตัวเองพอที่จะไม่เจียดเวลาไปตอบแชทคนอื่นตลอดเวลา เรารักอิสระของตัวเองมากจนไม่อยากให้เสียมันไปเลยค่ะ
ที่ผ่านมาเราก็ ignore ในเรื่องนี้มาตลอดเพราะคิดว่ามันไม่เป็นไร ออกจะเป็นประโยชน์กับตัวเราด้วยซ้ำ เมื่อถึงสถานการณ์ที่ต้องจากลา
มันใช้ได้มาตลอดค่ะ ยอมรับว่าครั้งนี้ไม่ใช่ครั้งแรก ก่อนหน้านั้นเราสามารถปฏิเสธทุกคนที่ข้ามเส้นโดยปล่อยให้มันคงอยู่แค่ความทรงจำได้ง่ายๆ และเราก็แฮปปี้มากๆกับชีวิต ณ ตอนนั้น แต่กับครั้งนี้ทุกอย่างมันเหมาะเจาะกันไปหมด เรามีความรู้สึกดีๆให้กับเขาเหมือนกัน บางครั้งก็กลัวคนแบบเขาเหมือนกันค่ะ คนอะไร
เรายังอยากมีเขาอยู่ในชีวิตในระยะที่เราตั้งไว้ แต่ไม่อยากให้เขารู้สึกแย่เลยค่ะ ไม่อยากเห็นแก่ตัวเลยจริงๆ หลังจากที่เขารับรู้ เขาก็เข้าใจเราค่ะ และเขาก็ยังขออยู่ในชีวิตเราต่ออีกสักพักในฐานะเพื่อนคุย(?)ด้วย สับสนนิดหน่อยค่ะแต่สุดท้ายใจเจ้ากรรมก็เออออตาม
เราเลยอยากถามว่า "เราควรจะทำยังไงต่อดีคะ จะลองเปิดใจคุยต่อดู สงบจิตสงบใจ เว้นระยะไว้ หรือทำอย่างไรดีคะ" โจทย์นี้มันรบกวนการใช้ชีวิตของเรามากๆ เลยอยากได้คำแนะนำหรือความเห็นประกอบการตัดสินใจค่ะ
** ขอบคุณสำหรับคำปรึกษาล่วงหน้านะคะ **