สวัสดีค่ะ เราเป็นเด็กจบใหม่ที่เข้าทำงานออฟฟิศทันทีหลังเรียนจบค่ะ เราทำงานที่นี่มาตั้งแต่ฝึกงาน จนเป็นพนักงานประจำรวมทั้งหมดก็ 1 ปี พอดีค่ะ ถ้าจะบอกว่าเราเด็ก เราก็เด็กจริง ๆ นั่นแหล่ะ แต่บางทีก็คิดว่า เราน่าจะทำได้ดีกว่านี้สิ!
ขอเกริ่นก่อนว่าเป็นคนที่กลัวความผิดพลาดมากค่ะ เราคิดว่าเราก็เหมือนคนทั่วไปที่กังวลเกี่ยวกับความผิดพลาดใหญ่ ๆ ในแต่ละวัย เช่น ตอนมัธยมก็เป็นพวกการแข่งขันที่เป็นตัวแทนโรงเรียน หรือตอนมหาลัยก็เป็นพวกความสะเพร่าที่น่าอับอาย ตอนทำงานก็ความผิดพลาดเกี่ยวกับการติดต่อสื่อสาร ประมาณนั้นค่ะ
ในขณะเดียวกันเราก็เป็นคนที่ชอบเผชิญหน้าปัญหาและความกลัวเพื่อทำให้มันชัดเจน แล้วเราก็ชอบรักษาบรรยากาศการทำงานร่วมกันด้วยค่ะ ฟีลแบบ ‘มาทำงานด้วยเถอะ’ ‘อย่าทะเลาะกันเลย’ ไม่แน่ใจว่าโลกสวยเกินไปมั้ย แต่ไม่ชอบให้คนเครียดหรือรู้สึกไม่ดีที่ทำงานกับเราค่ะ เรารู้สึกว่าตัวเองแข็งแกร่ง และพยายามมองโลกในแง่ดีมาตลอด จนกระทั่งเริ่มทำงานจริงจัง
บอกก่อนว่างานนี้เป็นงานที่ตรงกับสายที่เราเรียนมาค่ะ แต่ลึก ๆ ในใจเรามีอีกอย่างที่อยากทำอยู่ และเคยคิดจะลาออกเพื่อมาทำในสิ่งที่ต้องการ แต่เราก็รู้ว่าเรายังไม่พร้อม ดังนั้นตอนนี้เราเลยทำงานเพราะความจำเป็นอยู่ค่ะ และค่อย ๆ เริ่มทำสิ่งที่ชอบควบคู่กันไปด้วย
เรารู้สึกว่าบรรยากาศและสังคมในออฟฟิศก็ค่อนข้างดีเลยทีเดียว สามารถพูดคุยเรื่องทั่วไปหรือแชร์สิ่งที่สนใจร่วมกันได้ ที่สำคัญคือเลิกงานตรงเวลาค่ะ
แต่เรากลับรู้สึกว่าตัวเองยังเก่งไม่พอตลอดเลยค่ะ ทั้งที่พี่ในออฟฟิศใจดีกับเรามากแต่เรากลับยังอ่อนหัด ต่อให้ได้รับคำชมในการทำงาน เราก็ไม่ได้รู้สึกภูมิใจเท่าไหร่ แต่กลับรู้สึกโล่งใจที่ไม่ได้ทำผิดพลาดจนแก้ไขไม่ได้มากกว่า คงเหมือนกับทำดีเสมอตัว ทำชั่วแล้วก็ดิ่งลงเหวมั้งค่ะ (หมายถึง ความคิดมาก นะที่ดิ่ง)
เราเป็นคนที่ยินดีทำงานและแก้งานได้เรื่อย ๆ จนกว่างานมันจะออกมาดี หรือจนกว่าพี่ที่สอนงานจะบอกให้หยุด และยินดีเรียนรู้งานทุกอย่างแม้ว่ามันจะไม่ได้อยู่ในขอบเขตของงานเราค่ะ เพราะเราเชื่อว่าทุกอย่างมันจำเป็นและสำคัญหมดถ้าเราจะออกไปทำสิ่งที่ชอบในอนาคตค่ะ
แล้วเราก็ไม่ได้เอาตัวเองไปเปรียบกับใครในออฟฟิศเลยค่ะ เพราะเรารู้ว่าตัวเองมีประสบการณ์ทำงานน้อย และในตำแหน่งของเราก็มีแค่เรากับพี่สอนงานที่อาวุโสกว่ามากเท่านั้น เลยไม่รู้จะไปแข่งกับใคร
แต่ตอนนี้เรารู้สึกว่าเรายังทำงานเหมือนเด็กอยู่เลยค่ะ ทั้งที่ทำมา 1 ปีแล้ว กลัวว่าเราจะเป็นคนทำให้ทีมเสียบรรยากาศซะเอง
เลยอยากจะมาถามทุกคนว่าช่วงเริ่มงานใหม่ ๆ ทุกคนรู้สึกยังไงบ้างเหรอคะ เวลาเจอเรื่องผิดพลาดในการทำงาน ทุกคนผ่านมันมาได้ยังไง
ตอนนี้เรื่องงานเราก็พยายามเรียนรู้เรื่องงานต่อไป และตื่นมาให้กำลังใจตัวเองในทุก ๆ เช้าค่ะ เช่น ชมตัวเองหน้ากระจก หรือกำมือแล้วชูแขนขึ้นฟ้าพร้อมพูดว่า ‘สู้โว้ยยย’ 5555 ทำแล้วก็สบายใจดีค่ะ
ตอนเริ่มทำงานใหม่ ๆ ทุกคน มีวิธีก้าวผ่านความผิดพลาดมายังไงคะ
ขอเกริ่นก่อนว่าเป็นคนที่กลัวความผิดพลาดมากค่ะ เราคิดว่าเราก็เหมือนคนทั่วไปที่กังวลเกี่ยวกับความผิดพลาดใหญ่ ๆ ในแต่ละวัย เช่น ตอนมัธยมก็เป็นพวกการแข่งขันที่เป็นตัวแทนโรงเรียน หรือตอนมหาลัยก็เป็นพวกความสะเพร่าที่น่าอับอาย ตอนทำงานก็ความผิดพลาดเกี่ยวกับการติดต่อสื่อสาร ประมาณนั้นค่ะ
ในขณะเดียวกันเราก็เป็นคนที่ชอบเผชิญหน้าปัญหาและความกลัวเพื่อทำให้มันชัดเจน แล้วเราก็ชอบรักษาบรรยากาศการทำงานร่วมกันด้วยค่ะ ฟีลแบบ ‘มาทำงานด้วยเถอะ’ ‘อย่าทะเลาะกันเลย’ ไม่แน่ใจว่าโลกสวยเกินไปมั้ย แต่ไม่ชอบให้คนเครียดหรือรู้สึกไม่ดีที่ทำงานกับเราค่ะ เรารู้สึกว่าตัวเองแข็งแกร่ง และพยายามมองโลกในแง่ดีมาตลอด จนกระทั่งเริ่มทำงานจริงจัง
บอกก่อนว่างานนี้เป็นงานที่ตรงกับสายที่เราเรียนมาค่ะ แต่ลึก ๆ ในใจเรามีอีกอย่างที่อยากทำอยู่ และเคยคิดจะลาออกเพื่อมาทำในสิ่งที่ต้องการ แต่เราก็รู้ว่าเรายังไม่พร้อม ดังนั้นตอนนี้เราเลยทำงานเพราะความจำเป็นอยู่ค่ะ และค่อย ๆ เริ่มทำสิ่งที่ชอบควบคู่กันไปด้วย
เรารู้สึกว่าบรรยากาศและสังคมในออฟฟิศก็ค่อนข้างดีเลยทีเดียว สามารถพูดคุยเรื่องทั่วไปหรือแชร์สิ่งที่สนใจร่วมกันได้ ที่สำคัญคือเลิกงานตรงเวลาค่ะ
แต่เรากลับรู้สึกว่าตัวเองยังเก่งไม่พอตลอดเลยค่ะ ทั้งที่พี่ในออฟฟิศใจดีกับเรามากแต่เรากลับยังอ่อนหัด ต่อให้ได้รับคำชมในการทำงาน เราก็ไม่ได้รู้สึกภูมิใจเท่าไหร่ แต่กลับรู้สึกโล่งใจที่ไม่ได้ทำผิดพลาดจนแก้ไขไม่ได้มากกว่า คงเหมือนกับทำดีเสมอตัว ทำชั่วแล้วก็ดิ่งลงเหวมั้งค่ะ (หมายถึง ความคิดมาก นะที่ดิ่ง)
เราเป็นคนที่ยินดีทำงานและแก้งานได้เรื่อย ๆ จนกว่างานมันจะออกมาดี หรือจนกว่าพี่ที่สอนงานจะบอกให้หยุด และยินดีเรียนรู้งานทุกอย่างแม้ว่ามันจะไม่ได้อยู่ในขอบเขตของงานเราค่ะ เพราะเราเชื่อว่าทุกอย่างมันจำเป็นและสำคัญหมดถ้าเราจะออกไปทำสิ่งที่ชอบในอนาคตค่ะ
แล้วเราก็ไม่ได้เอาตัวเองไปเปรียบกับใครในออฟฟิศเลยค่ะ เพราะเรารู้ว่าตัวเองมีประสบการณ์ทำงานน้อย และในตำแหน่งของเราก็มีแค่เรากับพี่สอนงานที่อาวุโสกว่ามากเท่านั้น เลยไม่รู้จะไปแข่งกับใคร
แต่ตอนนี้เรารู้สึกว่าเรายังทำงานเหมือนเด็กอยู่เลยค่ะ ทั้งที่ทำมา 1 ปีแล้ว กลัวว่าเราจะเป็นคนทำให้ทีมเสียบรรยากาศซะเอง
เลยอยากจะมาถามทุกคนว่าช่วงเริ่มงานใหม่ ๆ ทุกคนรู้สึกยังไงบ้างเหรอคะ เวลาเจอเรื่องผิดพลาดในการทำงาน ทุกคนผ่านมันมาได้ยังไง
ตอนนี้เรื่องงานเราก็พยายามเรียนรู้เรื่องงานต่อไป และตื่นมาให้กำลังใจตัวเองในทุก ๆ เช้าค่ะ เช่น ชมตัวเองหน้ากระจก หรือกำมือแล้วชูแขนขึ้นฟ้าพร้อมพูดว่า ‘สู้โว้ยยย’ 5555 ทำแล้วก็สบายใจดีค่ะ