ตอนรู้จักมันแรกๆก็ตัวติดกันตลอด แต่ระยะเวลาผ่านไป มันก็เริ่มมีเพื่อนใหม่ เริ่มรู้จักคนอื่น จากแต่ก่อนที่มาก็ไม่ค่อยมา บางทีก็ไม่มาเลย ผมก็โกรธ คิดในใจว่า เริ่มไม่ชอบมันละ
แล้ววันนั้นมันมาหาผมพาเพื่อนมันมาด้วย ผมก็ทำตัวปกติ แต่ก็น้อยใจอยู่ มันก็มาคุยด้วย แต่ผมไม่ค่อยคุยกับมัน มันก็น่าจะรู้สึกอึดอัดแหละ เลยพาเพื่อนมันเดินออกไป
หลังจากนั้นมันก็มาหาเรื่อยๆ ผมก็ไม่อยากคุยเหมือนเดิม ไม่อยากเห็นหน้าด้วย วันนี้มันก็มาหาผม แต่ผมบอกมันว่าไม่ว่างทั้งๆที่ตัวเองนั่งกินข้าวอยู่ มันก็อ๋อแล้วก็เดินออกไป ตอนนั้นหน้ามันผิดหวังสุดๆ ในใจผมก็สะใจแหละ
แต่ตอนนี้ กูทำทำไม จากเป็นคนมีเหตุผล ตอนนี้ไม่มีอ่ะ ตั้งแต่รู้จักกันมามันไม่เคยรู้เลยว่าผมงี่เง่า ผมก็ไม่เคยแสดงให้มันเห็นด้วย มันก็คงงงว่ามันผิดอะไร
บางทีผมก็ลืมคิดไปว่า คนเราก็มีสังคมเป็นของตัวเองเหมือนกัน มันก็รู้จักคนนู้น ผมก็รู้จักคนนี้
สำหรับมันก็อยากมีเพื่อนแหละ แต่เวลาเห็นมันคุยกับเพื่อนก็เหมือนจะมีความสุขกว่า คุยได้ทุกเรื่องกว่า ผมก็ไปน้อยใจไปหาทำตัวงี่เง่าใส่มัน จากที่มันเคยเห็นผมเป็นผู้ใหญ่ ไม่รู้ว่าหลังจากนี้จะมองผมยังไง แต่หลังจากนี้มันคงไม่อยากมาหาแล้ว
รู้สึกว่าตัวเองงี่เง่า มีวิธีทำให้ตัวเองเลิกงี่เง่ามั้ยครับ
แล้ววันนั้นมันมาหาผมพาเพื่อนมันมาด้วย ผมก็ทำตัวปกติ แต่ก็น้อยใจอยู่ มันก็มาคุยด้วย แต่ผมไม่ค่อยคุยกับมัน มันก็น่าจะรู้สึกอึดอัดแหละ เลยพาเพื่อนมันเดินออกไป
หลังจากนั้นมันก็มาหาเรื่อยๆ ผมก็ไม่อยากคุยเหมือนเดิม ไม่อยากเห็นหน้าด้วย วันนี้มันก็มาหาผม แต่ผมบอกมันว่าไม่ว่างทั้งๆที่ตัวเองนั่งกินข้าวอยู่ มันก็อ๋อแล้วก็เดินออกไป ตอนนั้นหน้ามันผิดหวังสุดๆ ในใจผมก็สะใจแหละ
แต่ตอนนี้ กูทำทำไม จากเป็นคนมีเหตุผล ตอนนี้ไม่มีอ่ะ ตั้งแต่รู้จักกันมามันไม่เคยรู้เลยว่าผมงี่เง่า ผมก็ไม่เคยแสดงให้มันเห็นด้วย มันก็คงงงว่ามันผิดอะไร
บางทีผมก็ลืมคิดไปว่า คนเราก็มีสังคมเป็นของตัวเองเหมือนกัน มันก็รู้จักคนนู้น ผมก็รู้จักคนนี้
สำหรับมันก็อยากมีเพื่อนแหละ แต่เวลาเห็นมันคุยกับเพื่อนก็เหมือนจะมีความสุขกว่า คุยได้ทุกเรื่องกว่า ผมก็ไปน้อยใจไปหาทำตัวงี่เง่าใส่มัน จากที่มันเคยเห็นผมเป็นผู้ใหญ่ ไม่รู้ว่าหลังจากนี้จะมองผมยังไง แต่หลังจากนี้มันคงไม่อยากมาหาแล้ว