คิดยังไงกับการที่เพื่อนโกรธเพราะเรามีแฟน

ตามหัวข้อกระทู้เลยคะ เพื่อนโกรธที่เรามีแฟน ไม่คุยด้วยตีตัวออกห่าง แต่นั้นแหละคะเรามองว่าเป็นวัยทำงานแล้วเราก็ต้องการใครซักคนซัพพอร์ต ใครสักคนที่อยู่ข้างๆ เราเคยคุยกับเพื่อนแล้วเพื่อนบอกโอเค แต่พอเรามีจริงๆเขากลับโกรธไม่คุยกับเราตีตัวออกห่าง เรารู้สึกสับสนมากเลยคะว่าเราผิดขนาดนั้นเลยหรอ เพียงแค่เรามีแฟน เราพยายามที่จะเเบ่งเวลาให้ทั้งแฟนทั้งเพื่อนและตัวเอง เราคบกับแฟนคนไกล พอว่างเขาก็มาหาเราบ้าง เราก็ไปหาเขาบ้างซึ่งมีเวลาที่จะอยู่ด้วยกันน้อยมากด้วยซ้ำ งานที่เราทำเราก็ต้องใช้เวลาอยู่กับตัวเอง ส่วนเพื่อนเราก็พยามที่จะแบ่งเวลาให้เพื่อนสนิทเราเหมือนกัน เราพยายามเต็มที่แล้วที่จะจะทำให้มันลงตัวที่สุด แต่ผลมาวันนี้คือเขาโกรธ เราเคว้งมากเลยค่ะ หรือเราผิดจริงๆ