ถ้าเปรียบตลาดหุ้นกับการวิ่ง..ไม่ใช่วิ่ง 100 เมตร แต่มันเป็นการวิ่งมาราธอน ต้องใช้ความอดทน
การฝึกฝน ใช้เวลา ถ้าเราวิ่งมาราธอนเหมือนวิ่ง 100 เมตร น่าจะถูกหามขึ้นรถพยาบาลตั้งแต่ 1 กิโลเมตรแรก
ชาวสวนอย่างผมก็วิ่งมาแล้ว 13 ก.ม. เอ๊ย 13 ปี ยังไม่ได้ครึ่งของระยะวิ่งมาราธอน 42.195 ก.ม. ส่วนใหญ่
ชาวสวนจะวิ่งหลงทาง ขึ้นเขาขึ้นดอยเป็นส่วนใหญ่โดยเฉพาะ 5 ปีแรกของการเล่นหุ้น 555



 ตัดเข้ามา... 3  อ.ในตลาดหุ้น #### อยู่ได้...อยู่เป็น...อยู่ยาว

1. >>>อยู่ได้
    สมัยเข้าตลาดใหม่ๆคิดว่า มีเงินสัก 500,000 บาท ลาออกจากงาน เอามาเดย์เทรด น่าจะอยู่ได้
สมัยนั้นหลังแฮมเบอร์เกอร์ไครสิส เทรดแบบมั่นหน้า วิชาน้อย ทำไม่เป็น อยากรู้แต่ไม่ได้ไปเรียนกับท่านประธานเม่า
ขาดทุน 100,000 บาท ความคิดลาออกจากงานเก็บใส่ลิ้นชักไปเลย คำว่าเล่นหุ้นแล้วมีอิสรภาพทางการเงินไม่มีจริง
ข้อดีของการทำงานไปด้วย ลงทุนไปด้วย คือ..มีเงินเติมเงินเสมอ เวลาวืด แน่นอนชาวสวนวีดบ่อยๆ
และยังมีเงินซื้อมาม่าและปลากระป๋อง เอาไว้ยังชีพบนดอยอันยาวนาน

2.>>>อยู่เป็น
     เล่นหุ้นต้องบริหารความรู้ คู่ บริหารความโลภ
    รู้น้อย...โลภมาก...โดน  ตลาดหุ้นมีสิ่งที่เราไม่รู้มากมาย โดยเฉพาะกลยุทธ์เจ้ามือที่กินเงินเม่าเปลี่ยนทุกปี
กลยุทธ์เจ้าของหุ้นเอาบริษัทมาปล่อยในตลาดหุ้น  กลยุทธ์ กอง หรั้ง โบรค ที่คอยกินเงินเม่าอย่างเราทุกเช้าเย็น
ตลาดหุ้นโหดร้าย ไม่ง่าย เจ้าก็ เท่ากับ โจร ที่คอยดักปล้นเม่าอย่างเราอย่างถูกกฎหมายนั้นเอง ส่วน กลต ก็เหมือน
ตำรวจในหนังไทย ที่มาตอนจบเสมอ...มาไม่ทันตอนโจรเผาบ้านเม่า 555



   3...... อยู่ยาว  
        อันนี้ชาวสวนเน้น...เป็นพิเศษ ต้องอยู่ยาวๆๆ กำไรน้อย ติดดอย ขาดทุนไม่เป็นไร แต่ขออยู่ยาวๆ
 ลองสังเกตล็อกอินสินธร...อยู่ยาวๆ มีไม่เยอะ บางล็อกอินเลิกเล่น บางล็อกอินหายไป บางล็อกอินอ่านเฉยๆ
บางล็อกอินที่โชว์บ่อยๆ บางช่วงก็หายไป เพราะทนแรงเหวี่ยงไม่ไหว
ชาวสวนยึดหลัก....เสพหุ้นหวี..ที่มีปันผล

สรุป จะอยู่ยาวได้ต้องมีหุ้นพยุงพอร์ทไว้สัก 1 - 2 ตัว เหมือนไม้ค้ำสะหลี  ในพิธีช่วงสงกรานต์ของทางเหนือ


หุ้นไม้ค้ำสะหลีของชาวสวน 2  ตัว ค้ำหุ้นดอยอีก 4 ตัว (ถ้าไม่มีหุ้นค้ำ พอร์ทของเราจะแดงก่ำ  จนเราใจเสียล้างพอร์ทหนี)



  เอิ่ม ไม่ได้ลอกลุงตู่นะ
เพราะ พรรคพลังเม่า แห่งสินธร  มีม๊อตโต้ ว่า่....
>>> ดอย....แล้ว
>>> ดอย....อยู่
>>> ดอย....ต่อไป

 ก็เต้านั้น


   สบายดี...