ผมกำลึงคิดว่าผมเหมื่อนภูเขาไฟรอวันระเบิดออกมา ผมกับแฟนคบกันมา 4ปี 2ปีแรกมันดีมากเลยทำอะไรก็ลงล็อคเข้าขาไปสะหมดพอมาปีหลังๆ เริ่ม ไม่ใช่ ละ ผมทำงาน แฟนก็ ทำงาน แต่เวลาเลิกงานมาเขาจะเป็นฝ่ายที่ต้องแสดงว่าตัวเองเหนื่อยมากตลอดทั้งๅที่ความเป็นจริงไม่ใด้เหนื่อยอะไร เวลาจะเข้านอนผมไม่สามารถนอนก่อนเขาใด้แต่ให้ง่วงแค่ไหนก็ตาม คือต้องให้เขาง่วงแล้วหลับก่อน ถ้าวันไหนเผลอตัวหลับก่อนตื่นมาเจอดราม่าเต็มเฟสตลอด ทั้งๆที่มันคือเวลานอนพักผ่อน ถ้าวันไหนเขาไม่นอน ผมก็ไม่ต้องนอน กลับมาจากที่ทำงาน ก็นอนกดโทรสัพใด้เป็นชั่วโมงๆ ผมเลิกงานมา กลับมาไม่ใด้พัก ต้องกวาดบ้าน หุงข้าว ซักผ้า ล้างจาน ตากผ้า สาเหตุที่ผมต้องทำให้หมด มีแค่เหตุผลเดียวเลยคือไม่อยากมีปัญหา เวลา มีปัญหา ต้องมาปั้นหน้าปั้นตาใส่กันเงียบใส่กันทั้งๆที่ทั้งวันผมก็เหนื่อยงานมาทั้งวันแล้วคืออยากกลับบ้านมาอย่างน้อยให้มันเบาสมองบ้าง แต่ผมเลือกเองเลือก ที่จะ ทำเองเพราะเลี่ยงการมีปากเสียง หลังๆไม่ถูกใจอะไรก็ชอบสรรหาคำแรงๆมาพูดให้ผมรู้สึกเจ็บ รู้สึกแย่ พอเขาหายหัวร้อนก็กลายเป็นอีกคนชอบพูดจะหย่ามั่งแหละ อีก1อย่างที่ผมยอมมาใด้ถึงทุกวันนี้คือลูกผมจะอดทนให้มากเพื่อลูกไม่อยากหย่าร้างกันเพราะอารมชั่ววูบแล้วลูกต้องมารับผลจากเรา เขาไม่นอกหรอกแต่เขาขี้เกียดเลย ทุกวันนี่กลับมามีหน้าที่กิน อาบน้ำ นอน ตื่น ไปทำงาน เขา มีหน้าที่แคู่นี้ ส่วนผมเหมาทุกอย่าง เดือนไหนหมุนเงินไม่ทันก็มาบีบผมให้ไปหาหยิบยืมมาถ้าผมหาไม่ใด้เขาก็ว่าผมไม่ตั้งใจมากพอ แล้วก็-ดันใส่ตามสเต็ปเดิมๆ ทุกวันนี้ผมมองหน้าใครไม่ติดแล้ว เครดิต เสียหมด ไม่มีไรมากครับแค่อยากระบาย ผม เหนื่อย เหนื่อยงานผมสู้ตายเลย แต่ถ้าเหนื่อยใจมาด้วย ผมท้อ
กำลัง ประสบปัญหา ชีวิต เหนื่อยจังเลยครับ